گروه سیاسی - سید محسن عبدالهی: محمدجواد ظریف دوست دارد در سطح یک سیاستمدار تراز اول عرض اندام کند، اما تواناییهای او با آرزوهایش تناسب ندارند. این گزاره در رفتارها و سخنان ظریف بارها ثابت شده است و مثالهای فراوانی وجود دارند که نشان میدهند او از ظرفیت لازم برای اینکه به عنوان یک مدعی عرض اندام کند و صحبت از تغییر و تحول نماید، برخوردار نیست. بماند که او حتی در آن چیزی هم که مدعی است نسبت به آن تخصص دارد، چندان موفق نبوده و در سالیان آینده همان به قول او دستاورد، در ترازوی عدالت مرور زمان سنجیده و عیارش مشخص خواهد شد.
به گزارش بولتن نیوز، ظریف در متنی که به تازگی منتشر کرده، مدعی است که ادعاها و آرزوهای ما بیش از تواناییهایمان بوده است و همین علت عقبماندگی ما و جوامعی همچون ما گشته. این همان فهمی است که غرب از اهالی خاورمیانه دارد مبنی بر اینکه مردم این نقطه از زمین شیدا هستند و عاجز از عاقلانه اندیشیدن. عجیب است که ظریف در حالی چنین ادعایی دارد که خود سالها در بالاترین سطوح یکی از همین رژیمهای به زعم او غیرعاقلانه مسئولیت داشته و کسی هم به او اجبار نکرده است که این مدت طولانی پذیرای چنین مسئولیتهایی باشد. اگر او واقعا به آنچه نوشته، معتقد است، چرا حاضر شده در پیشانی سیاست خارجی این جماعت شیدا قرار بگیرد؟!
همین اقوال متناقض و آشفتگی در کردار و گفتار مصدق زمان! است که از او نهایتا یک دیپلمات میسازد و نه سیاستمداری چیره دست که میداند هر فعل و قولی چه تبعاتی به همراه دارد و چه حرفی را در چه زمانی باید مطرح کند. این نقصانی است بزرگ برای فردی که احتمالا با این متن ادعا میکند برای انتخابات ریاست جمهوری یک راه دیگر برای اداره کشور در سر دارد. ظریفی که از قهر بدهنگام در زمان سفر بشار اسد به ایران تا مصاحبه کذایی که نسخه خود و دوستانش را در آستانه انتخابات ریاست جمهوری پیچید و این فقره اخیر در نقد سیاست خارجی جمهوری اسلامی، آن هم در بهترین دوره عملکردی دستگاه دیپلماسی ایران در منطقه و جهان، همگی نشانههایی هستند از ظرفیت کم ظریف.
کدام سیاستمداری را میشناسید که از ترکمانچای دفاع کند و آن را دستاوردی بزرگ برای کشور بداند؟! گویا موفقیتهای اخیر دیپلماسی جمهوری اسلامی در دولتی انقلابی آنقدر به ظریف فشار آورده است که دو روز بعد از انتخاب ایران به عنوان نایب رییسی مجمع عمومی سازمان ملل متحد، تبادل زندانیان و پولهای بلوکه شده ایران و مذاکرات نماینده آمریکا با نماینده کشورمان در سازمان ملل، در مدح «سازش» و تعریف از میانمایگی خود یادداشتی نوشته است. همین رفتار مجددا ما را به جملات ابتدایی این متن میرساند که آرزوهای ظریف، بیش از تواناییهایش هستند و او هرگز نمیتواند در قامت یک سیاستمدار عاقل و چیرهدست قد علم کند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
مولای متقیان امیرالمومنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه و آل و سلم در حدیثی فرموده اند که :
يُمْتَحَنُ اَلرَّجُلُ بِفِعْلِهِ لاَ بِقَوْلِه
هر مرد به کردار خود آزمایش مى شود،نه به گفتارش
این درد را به کجا ببریم که در ایران عزیز نه کردار برخیها و نه گفتار وقیحانه برخیها و دوستان و رییسانشان به هیچ کسی بر نمیخورد و سکوت میکنند در مقابل این همه خیانت و خباثت و وقاحت !
اگر برای وقاحت و خباثت و خیانت میشد رنگی تصور نمود قطعا بنفش بالاترین تصور است !
واما بعد ازکسی که در سخت ترین زمان که مردم مسلمان
فرزندانشان در مقابل توپها وتانکهای ارتش بعثی که توسط قبله آمال اصلاح طلبان غربگدا حمایت میشد تکه تکه می شدند این بچه سوسول سربازی خود را با حمایت مغروق استخرفرح در نیویورک گذراند وبعد ازان هم در آمریکا ماند نان جمهوری اسلامی خورد واکنون دم برای یانکی های گاو چران تکان میدهد مرد می گویی این سوسول شب چهارشنبه سوری از ترس صدای ترقه در توالت خانه اشان پنهان میشود
جناب دیپلمات!
کشورهای استعمارگر غربی قریب 300 سال منابع و دارایی ها و نیروی انسانی و در یک کلام توانمندی های ایران را به غارت بردند و از میان برداشتند و خود با سرعت به جلو رفتند و ایران قوی عصر صفوی را تبدیل به مستعمره ی روس و انگلیس و امریکا کردند
و حالا با تربیت افرادی چون تو می خواهند آرزوی پیشرفت و رسیدن به جایگاه ابرقدرتی را نیز از ایرانیان بگیرند
یعنی چه که ما باید باندازه توانمندیهایمان توقع توسعه داشته باشیم؟
ایا اندازه ی آرزوی ما نیز با خواست کشورهای استعمارگر باید تعیین شود؟
خطر امثال تو و اساتیدی مثل سریع القلم و رمضانی و سجادپور و ... که متاسفانه سالیان دراز است در کلاسهای دانشگاه مشغول تربیت نسلهای متعدد از دیپلماتها هستید از خطر ترامپ و پمپئو کمتر نیست!