چرا رفراندوم برگزار نمی‌کنند؟

به گزارش بولتن نیوز به نقل از  کیهان، هیچ یک از انقلابات مشهور تاریخ اعم از فرانسه و روسیه و کوبا و ویتنام و الجزایر و ... از طریق ارجاع به آرای عمومی، نظام سیاسی مورد نظر خویش را حاکم نساختند و هیچ کدام از کشورهای مدعی دموکراسی و جهان آزاد اعم از انگلیس و سوئد و نروژ و دانمارک (که همچنان به نظام قرون وسطایی پادشاهی و سلطنت موروثی آن هم در قرن 21 پایبند هستند) یا ایالات متحده آمریکا، نه برای تاسیس خود و نه برای تدوین و اجرای قانون اساسی و البته اصلاحیه‌های بعدی، به همه‌پرسی یا آرای عمومی مراجعه نکردند.
درحالی که برخلاف کشورهای یاد شده، قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، اقشار مختلف مردم ایران بارها در راهپیمایی‌های عظیم میلیونی مانند تظاهرات تاسوعا و عاشورای 1357، رای خود را به جمهوری اسلامی و رهبری حضرت امام خمینی اعلام کرده بودند، آنچه در هیچ یک از دیگر انقلابات جهان و رژیم‌های به اصطلاح دموکراسی سابقه نداشت و ندارد.
آنها با پدیده‌ای به نام رفراندوم بیگانه‌اند
قانون اساسی جمهوری اسلامی با این که توسط نمایندگان منتخب مردم در انتخاباتی آزاد تدوین گردیده بود، اما پس از آن هم در یک همه‌پرسی به آرای عمومی گذارده شد و با 95 درصد آرای شرکت کنندگان به تصویب رسید و حتی اصلاحیه آن نیز در سال 1368 مجددا از طریق رفراندوم عمومی، باز با اکثریت قاطع آرای ملت به تصویب رسید.
اما فی‌المثل قانون اساسی ایالات متحده آمریکا توسط گروهی از فراماسون‌ها (که هیچ گونه نمایندگی یا وکالتی از سوی ملت نداشتند) وتحت تاثیر نظرات «جان لاک» نوشته شد و به اجرا درآمد و در اصلاحیه‌های آن حتی امروز نیز آرای مستقیم مردم نقشی ندارد.
در کشورهای سلطنتی برخی مانند انگلیس اساسا فاقد قانون اساسی تدوین شده هستند و اغلب به همان قوانین قرون وسطایی که حافظ سلطنت موروثی آنهاست، پایبند بوده و یا مانند سوئد به اسناد کهنه قرون نوزدهمی اتکا می‌کنند که تفاوت چندانی با قانون‌های توحش وایکینگ‌ها ندارد!

رفراندوم دائمی در کوچه و خیابان‌ها

از طرف دیگر در طول سال‌های پس از انقلاب، به جز آن 3 رفراندوم اصلی، بارها و بارها همه‌پرسی و رفراندوم‌هایی به سبک و سیاق دوران مبارزات و تظاهرات انقلاب انجام گرفت که هر بار دهها میلیون نفر از آحاد مردم در آن شرکت نموده و آرای خود را در مورد مسائل مختلف مملکتی اعلام کردند؛ راهپیمایی‌های عظیم بیست و دوم بهمن (سالگرد پیروزی انقلاب) و روز جهانی قدس (در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان) که هر ساله و در سراسر کشور برگزار شده و تقریبا اکثریت اقشار ملت را به صحنه می‌آورد، از جملهء همین همه پرسی‌های دائم برای نظام جمهوری اسلامی است.
به جز دو راهپیمایی ثابت هر سال، ده‌ها راهپیمایی دیگر نیز به مناسبت‌ها و ضرورت‌های کشور و انقلاب برگزار می شود که در اغلب آنها، مردم به طور خودجوش و بدون دعوت و برنامه‌ریزی قبلی شرکت کرده و نظر خود را در مورد مبرم‌ترین مسائل کشوری بیان می‌کنند. از جمله این راهپیمایی‌ها و تظاهرات می‌توان به تشییع باشکوه و بی‌سابقه پیکرهای پاک سردار دل‌ها، حاج قاسم سلیمانی و همرزمش ابومهدی المهندس اشاره کرد که چشم‌های جهانیان را خیره ساخت تا آن جا که حتی معاندترین و خبیث‌ترین دشمنان جمهوری اسلامی را وادار به اعتراف نمود.
بدرقه ده‌ها میلیونی سردار سلیمانی و یارانش توسط ملت در شهرهای مختلف در شرایطی صورت گرفت که فشارهای اقتصادی پس از 6 سال و نیم حاکمیت دولت به اصطلاح تدبیر و امید به نهایت خود رسیده و وقایع تاسف بار آبان 98 هم زخمی برآن افزوده بود، امّا در آن بدرقه تاریخی حتی آسیب دیدگان آن وقایع نیز آمدند و به آرمان‌ها و باورها و راه و منش سردار دل‌ها حاج قاسم سلیمانی رای دادند.
به جز این، راهپیمایی‌های پرشکوه ملت در 9 دی ماه 1388 برای جمع کردن فتنه پس از دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری یا راهپیمایی 13 آبان 1401 در مخالفت با اغتشاشات پاییز و... از جمله دیگر همه پرسی‌های مردمی بود که به جز نظام جمهوری اسلامی، در هیچ رژیم شرقی یا غربی دیگری اتفاق نیفتاده و نمی‌افتد.
اما در مورد قضیه رفراندوم این سؤال همچنان باقی است: در کجای دنیا برای مسائل مهم سیاسی و نظامی و اقتصادی رفراندوم برگزار می‌شود؟

رفراندوم قانون جنگل یا حکومت‌های قرون وسطایی

به جز سوییس که در آن برگزاری رفراندوم یا همه‌پرسی به صورت یک مضحکه و بازی در آمده، در هیچ کشور و جامعه دیگر جهان، قضیه رفراندوم اساسا مطرح نشده و نمی‌شود. در سوییسی که به جای همه‌پرسی درباره مسائل مهم مانند تبدیل این کشور به انبار پول‌های نامشروع و سرقت شده دزدان جهانی (که در سال 2018 از سوی «شبکه عدالت مالیاتی» فاسدترین کشور جهان نامیده شد)، راجع به مقولات مسخره‌ای همچون «حق تمبر روی برگه سهام» یا «آزمایش روی حیوانات» و یا «ممنوعیت بریدن شاخ گاوها و بزها» رفراندوم صورت می‌گیرد!
سؤال اینجاست در سازمان ملل به عنوان سمبل جامعه جهانی، آیا از نمایندگان کشورهای عضو، یک نظرخواهی ساده به عمل آمده که با حق وتوی 5 کشور عضو دائم شورای امنیت موافق هستند یا اینکه به قول حضرت امام، این قانون جنگل تا ابد بایستی برقرار بماند تا اگر همه اعضای این سازمان به عنوان نمایندگان جامعه جهانی نیز به یک چالش مبرم دنیا رای دهند، تنها یکی از آن پنج کشور بتواند با وتو کردن، همه آن آراء و نظرات را باد هوا کند!!
آیا از مردم کشورهایی مانند کانادا و استرالیا و نیوزیلند و... رفراندومی به عمل آمده که در قرن بیست و یکم هنوز مانند قرون وسطی می‌خواهند در واقع مستعمره انگلیس محسوب شده و رئیس این کشورها و به تبع او نخست وزیر، از سوی ملکه یا پادشاه بریتانیا برگزیده شده و حکم بگیرد؟
برای مردم انگلیس این موضوع به همه‌پرسی گذاشته شده که آیا می‌خواهند هنوز در این کشور مانند دوران هنری هشتم، مجلس اعیانی وجود داشته باشد؟ که اعضای آن را لردها و دوک‌ها و کنت‌ها و ارل‌های منصوب ملکه یا پادشاه تشکیل داده و حدود 100 نفر آنها هم به طور موروثی فرزندان و نسل‌های بعدی آن اشراف باشند و همه قوانین مصوب مجلس عوام در نهایت از زیر دست آنها خارج شود؟!
آیا مردم انگلیس می‌توانند در رفراندومی شرکت کنند که نمی‌خواهند مانند قرون وسطی، تحت حکومت ورثه حکمرانان خودخوانده و قلدر سده‌های پیشین تحت عنوان شاه و ملکه باشند؟! که جنگ و صلحشان را تعیین نمایند، اعضای مجلس اعیان را برگزینند، افسار مراکز و سازمان‌های حساسی همچون ارتش و سرویس‌های اطلاعاتی را در دست داشته باشند، نخست‌وزیرشان را حکم دهند، زندگی و هست و نیست و حتی سرودشان را غصب کنند و...
آیا مردم سوئد یا بلژیک و یا نروژ و دانمارک و هلند و... می توانند در رفراندومی شرکت کنند که نمی‌خواهند سالانه مبالغ هنگفتی را به خاندان سلطنت حتی به نوزادان در گهواره‌شان به عنوان حقوق مادام‌العمر بپردازند؟ (چنان که همواره از این بابت ابراز نارضایتی کرده‌اند)
آیا مردم آمریکا می‌توانند در رفراندومی به مالیات نپرداختن یک درصد ثروتمندان این کشور خاتمه بخشند؟ آیا آنها و مردم فرانسه همچنان که در جنبش‌هایی مانند وال استریت و جلیقه زردها فریاد زدند، می‌توانند در رفراندومی پایان نظام سرمایه‌داری را درخواست کنند؟

رفراندوم برای اشغال و نسل‌کشی و هلوکاست

آیا تاسیس بیش از 850 پایگاه نظامی ایالات متحده آمریکا در 151 کشور جهان با همه‌پرسی از مردم‌شان انجام گرفته یا حتی خود مردم آمریکا در یک رفراندوم به چنین دخالت‌های نظامی و کشاندن میلیاردها دلار سرمایه ملت و زندگی میلیون‌های جوان به هزاران مایل آن سوی مرزهایشان، پاسخ آری داده‌اند؟
آیا امروز مردم ژاپن و کره می‌توانند در رفراندومی شرکت کنند که نظامیان آمریکایی پس از حدود 80 سال، کشورشان را ترک کرده و به فجایع اجتماعی و فرهنگی به وجود آمده، پایان دهند؟
آیا اشغال 15 ساله عراق و افغانستان و جنگ 10 ساله ویتنام و کشتار میلیون‌ها نفر و غارت حرث و نسل مردم آن کشورها طی رفراندوم و همه‌پرسی از ملت‌هایشان یا ملت آمریکا صورت گرفت، در حالی که حتی سازمان ملل شاکی بود که چرا آمریکا و متحدانش در حمله به عراق، آنها را در جریان نگذاشتند!!
آیا کودتاهای نظامی و قتل عام‌های فجیع در شیلی و اروگوئه و آرژانتین و.... بعد از رفراندوم در آن کشورها اجرا گردید؟
آیا لرد بالفور و همپالگی‌های انگلیسی‌اش، سرزمین فلسطین را پس از رفراندوم و همه‌پرسی از فلسطینیان برای تشکیل اسرائیل به صهیونیست‌ها واگذار کردند یا مانند ارث پدری، آن را بخشیدند؟! آیا امروز پس از گذشت 75 سال از اشغال فلسطین، حاضرند برای تعیین حکومت آن، میان خود فلسطینی‌ها رفراندوم برگزار نمایند؟
آیا مردم آلمان می‌توانند در رفراندومی شرکت کنند که براساس اسناد تاریخی به حقارت تاریخی 80 ساله‌ای که به واسطه افسانه هولوکاست به آنها تحمیل شده، پایان دهند؟ مسلما پاسخ منفی است، چراکه حتی یک سوال ساده در مورد آمارهای هولوکاست در همان کشورهای مدعی دموکراسی و آزادی بیان، بازداشت و حبس و مجازات زندان به دنبال دارد!!
به راستی نظام سلطه جهانی برای کدام جنایت و خباثت خود، رفراندوم و همه‌پرسی حتی میان مردم کشورهای متبوعش برگزار کرده که امروز در رسانه‌هایش، رفراندوم را بهانه تبلیغات علیه انقلاب و کشوری نموده که هر ساله تقریبا سه چهار بار در آن رفراندوم و همه‌پرسی برگزار می‌گردد؟