افت 60 متری سطح آب زیرزمینی در ایران

محمد درویش عضو هیأت علمی موسسه تحقیقات جنگل و مرتع در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: اساسی ترین تهدیدی که پایداری زمین را در کشور ما به مخاطره انداخته است افت سطح آبهای زیرزمینی و نشست زمین به دلیل توسعه ناپایدار و برداشتهای بی رویه است.

به گفته وی، بر اساس آمار شرکت مدیریت منابع آب در70 دشت مرکزی کشورسال گذشته سطح آب زیرزمینی بیش از دو متر کاهش داشته و در مناطقی مانند کرمان، فارس، جهرم، نیریز و ورامین بین 40 تا 60 متر سطح آب زیرزمینی افت کرده است.

درویش اظهار داشت: اتفاقی که منجر به کویری شدن مساحت 400 هزار هکتاری در دریاچه ارومیه شده افت سطح آب زیرزمینی در این حوزه بین 28 تا 30 سانتیمتر است.

وی افزود: بین سالهای 1971 تا 2001 در طی 30 سال سطح آبهای زیرزمینی در کشور 15 متر کاهش یافت یعنی به طور متوسط سطح آب زیرزمینی در این مدت سالیانه نیم متر کاهش داشته این در حالی است که ازسال 2001 تا 2011 یعنی در 10 سال اخیر این نرخ به 70 سانتیمتر در سال افزایش یافته است .

به گفته وی، کاهش سطح آبهای زیرزمینی منجر به نشست زمین که آخرین مرحله از بیابانزایی است می شود که این پدیده دیگر قابل برگشت نیست و به اشکال فرو نشست در سطح وسیعتر و فرو چاله در سطوحی با گستردگی کمتر نمود می یابد.

درویش بیشترین میزان فرونشست در کشور را مربوط به دشتهای جنوب تهران که معادل 36 سانتیمتراست عنوان کرد: بعد از تهران، فرونشست 30 سانتیمتری در دشت طوس در خراسان رضوی، 25 سانتیمتری در نیشابور و 5 سانتیمتری در ارژن و پریشان فارس از مهمترین فرو نشستهای کشور هستند.

به اعتقاد وی، فرو چاله ها که مهمترین آنها فرو چاله کبودر آهنگ با عمق 12 متر و قطر 20 متر در استان همدان است از دیگر اثرات افت سطح آب زیرزمینی در کشور است که این فرو چاله ها کما بیش در دیگر نقاط کشور در سال های اخیر مشاهده می شوند.

وی، خودسوزی زمین مانند آنچه که سال گذشته در تالاب های پریشان، قره داغ، کانی برازان، سلطان آباد و گندمان رخ داد را از دیگر اثرات افت سطح آب زیر زمینی عنوان کرد.