گروه سیاسی: در این مطلب مروری خواهیم داشت بر وقایع و مناسبت هایی که در نهم شهریور این وقایع و مناسبت ها عبارت هستند از: ربایش امام موسی صدر رهبر شیعیان لبنان در کشور لیبی در سال ۱۳۵۷، درگذشت آیت اللّه محمدجعفر انصاری دزفولی در سال ۱۳۳۰، درگذشت محمدکریم پیرنیا پدر معماری ایران در سال ۱۳۷۶.
ربایش امام موسی صدر رهبر شیعیان لبنان در کشور لیبی در سال ۱۳۵۷:
امام موسی صدر در ۳ شهریور ۱۳۵۷ش و در آخرین مرحله از سفر دورهای خود به برخی کشورهای عربی، بنابر دعوت رسمی معمر قذافی به کشور لیبی وارد و در روز ۹ شهریور در آنجا ربوده شد. رژیم لیبی در ۲۷ شهریور ۱۳۵۷ و به دنبال اعتراض مردم لبنان، حوزههای علمیه و مطبوعات منطقه، با انتشار بیانیهای رسما اعلان نمود که امام صدر و دو همراه ایشان، با پرواز شماره ۸۸۱ مورخ ۹ شهریور هواپیمایی آلیتالیا، طرابلس را به سوی رم ترک کردهاند. دستگاههای قضایی دولتهای لبنان و ایتالیا، و همچنین تحقیقات انجام شده از سوی واتیکان، ادعای لیبی مبنی بر خروج صدر از آن کشور و ورود او به رم را رسماً تکذیب کردند. مجموعه اطلاعات آشکار و پنهانی که طی دو دهه پیش بدست آمده، تماماً گواه آنند که موسی صدر هرگز خاک لیبی را ترک نگفتهاست.
درگذشت آیت اللّه محمدجعفر انصاری دزفولی در سال ۱۳۳۰:
آیت الله محمدجعفر بن مرتضی انصاری دزفولی معروف به شیخ آقابزرگ در سال ۱۲۷۴ شمسی ۱۳۱۲ قمری در خاندان علم و فضیلت و از نوادگان شیخ مرتضی انصاری در دزفول به دنیا آمد. وی در سن ۹ سالگی پدر را از دست داد و در دامن جدّش، نشو و نما داشت. آیت الله انصاری پس از طی مقدمات و سطوح، به درس خارج استادان زمان راه یافت و پس از سالیانی به درجه اجتهاد نائل آمد. ایشان دارای حافظهای نیرومند بود و قرآن، تعقیبات نماز، دعاهای ماه مبارک رمضان و بسیاری از دعاهای دیگر را از حفظ داشت. این فقیه اصولی و متکلم رجالی و ادیب برجسته، در سالهای پایانی عمر خویش، به عنوان مرجع تقلید مردم منطقه، محل مراجعه خاص و عام بود و به همت ایشان، پانزده مسجد و مدرسه در اهواز و حومه ساخته شد.
این عالم ربانی از لحاظ نیروی بیان و سخن و دقت نظر و شهامت و علاقه به درس و بحث و تألیف و تصنیف و اخلاق نیکو، بسیار مشهور بود. از آیت الله انصاری، آثار متعدد علمی برجای مانده که شرح بر کفایه سبزواری، حاشیه بر وسیلةُ النّجاة، الذّریعه فی احکام الشَّریعه و شرح مبسوط الفیّه از آن جملهاند. این فقیه وارسته سرانجام در نهم شهریور ۱۳۳۰ شمسی برابر با بیست و هشتم ذیقعده ۱۳۷۰ قمری در ۵۶ سالگی وفات یافت و پس از تشییعی با شکوه، در جوار مرقد مطهر علی بن مهزیار در اهواز به خاک سپرده شد.
درگذشت محمدکریم پیرنیا پدر معماری ایران در سال ۱۳۷۶:
محمدکریم پیرنیا، زاده ۲۵ شهریور سال ۱۲۹۹ خورشیدی در شهر یزد است. وی دوران دبستان را در «مدرسه اسلام» گذراند و بعد از تأسیس مدرسه دولتی، در «مدرسه نمره دو» ادامه تحصیل داد. وی پس از طی دوره علمی در «دبیرستان ایرانشهر» یزد برای ادامه تحصیل به تهران آمد. او با وجود آنکه در زمینه ادبیات تحصیل میکرد و در این زمینه موفقیتهایی نیز کسب کرده بود، ادبیات را رها کرده و در کنکور اولین دوره دانشکده هنرهای زیبا، به دلیل علاقهای که به هنر و معماری داشت شرکت کرد و پذیرفته شد. عدم توجه چندان به معماری ایرانی و تأکید بیشتر بر معماری غربی و آثار اروپایی در دانشگاههای آن زمان، سرانجام پیرنیا را بر آن داشت که تحصیلات خود را دانشکده هنرهای زیبا ناتمام رها کند و به بررسیها و تحقیقات فردی خویش متکی شود و تلاش کرد با بررسی بناها و گفتگو با معماران و استادکاران قدیمی برخی از ویژگیها و اصول معماری ایرانی را مورد شناسایی قرار دهد و به تدریج حاصل تحقیقات خود را در طی مقالاتی که تدوین نمود، در اختیار عموم قرار داد.
محمدکریم پیرنیا در ۹ شهریور ماه ۱۳۷۶ در گذشت. مزار او بنا به در خواست وی در «خانه رسولیان» یزد که در حال حاضر دانشکده هنر و معماری یزد در این مکان قرار دارد، واقع است. پیرنیا افزون بر معماری، در ادبیات، خوشنویسی، نقاشی و موسیقی نیز دستی داشت، بر زبانهای عربی و عبری مسلط بود، زبان پهلوی را به خوبی میدانست و با خط میخی نیز آشنا بود.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com