ایرانیان را باید ترساند

گروه بین الملل- سعید زیباکلام، استاد دانشگاه تهران در شبکه اجتماعی خود نوشت: زوهر پالتی، عضو بین‌المللی اندیشکدۀ واشنگتن و رئیس سابق ادارۀ سیاسی ـ نظامی در وزارت دفاع اسرائیل و رئیس سابق اطلاعات موساد، در مقاله‌ای در تایمز آو ایزرائیل (9 /تیر/1401) تلاش می‌کند سیاست آمریکا در قبال ایران را از دیپلماسی به بازدارندگی تغییر دهد. امّهات ملاحظات وی فهرست‌وار عبارتند از:

به گزارش بولتن نیوز، 1 ایران در مسیر کسب قابلیّت هسته‌ای نظامی است.
2 امروزه ایران غنی‌سازی را به 60 درصد رسانده و این فاصلۀ کمی تا سطح 90 درصد دارد، سطحی از غنی‌سازی که مواد شکافت‌پذیر برای کاربرد تسلیحاتی تولید می‌کند.
3 چرا ایران در سال 1394 به برجام تن داد؟ امّا امروزه پیشنهاد بایدن را ردّ می‌کند؟ پاسخ ساده اینست که ایران امروزه تحت آن فشاری نیست که هفت سال پیش بود. سوابق دیپلماسی با ایران نشان می‌دهد که ایرانی‌ها بدون فشار و ترس تن به هیچ مصالحه‌ای نمی‌دهند.
4 هنگامی‌که در دولت جورج بوش آمریکا تعداد بسیار زیادی سرباز در عراقِ همسایۀ آن مستقرّ کرد، ترس از حملۀ نظامی آمریکایی‌ها، ایرانیان را مجبور کرد تا برنامۀ تسلیحاتی کردن هسته‌ای‌اش را متوقّف کند.
5 متخصّصان امنیتی اسرائیل بر آن هستند که اکنون زمان بازگشت به سیاست فشار است. تنها در صورتی که رهبران ایران حقیقتاً باور کنند که چیزی ارزشمندتر از برنامۀ هسته‌ای‌شان در معرض خطر است ــ یعنی، ثبات رژیم ــ آمادۀ سازش خواهند شد. و این در صورتی حاصل می‌شود که آمریکا بتواند حس ترس را در ایرانیان ایجاد کند.
6 ایجاد حس ترس «مستلزم قانع کردن ایران است که تعهّد آمریکا نسبت به اقدام نظامی برای منع پیشرفت هسته‌اش واقعی است».

7 «هم‌زمان با ایجاد حس ترس در میان ایرانیان، سیاست فشار که شامل تحریم‌های تقویت‌شده به‌ویژه در حوزۀ انرژی و مالی می‌شود، باید اعمال شود .... سیاست فشار مستلزم هماهنگی گستردۀ سیاسی، نظامی، اقتصادی، و دیپلماتیک با مجموعه‌ای از کشورهاست. این هماهنگی گسترده لازمست شامل هم‌پیمانان سنّتی در اروپا و خاورمیانه شود. همچنین شامل حلقه‌ای از کشورهایی می‌شود که پیرامون ایران هستند، یعنی ترکیه، آذربایجان، ترکمنستان، پاکستان، و حتی افغانستان، کشورهایی که همکاری‌شان برای اجرای تحریم‌ها تفاوت‌های زیادی ایجاد می‌کند».
8 عضو بین‌المللی اندیشکدۀ واشنگتن و رئیس سابق اطلاعات موساد تأکید می‌کند که: «در زمانی که جهان متمرکز بر جنگ روسیه علیه اوکراین، نگرانی فزاینده نسبت به بلندپروازی‌های چین در اقیانوس آرام، و ترس فزاینده از رکود جهانی است، دشوار خواهد بود که کاخ سفید متقاعد شود که زمان، منابع، و انرژی لازم را هزینه کند تا این پیشنهاد پیچیده و بالقوه مخاطره‌آمیز را رهبری کند».

9 زوهر پالتی درنهایت تلاش می‌کند هم آمریکا را برای اخذ رویکرد غیردیپلماتیک ــ ایجاد ترس و افزایش فشار ــ ترغیب کند و هم خاطرنشان می‌کند که در صورت عدم ایفای این نقش از جانب آمریکا، اسرائیل احساس انزوا و تنهایی کرده مجبور می‌شود اقداماتی را برای ممانعت از فاجعۀ راهبردی ــ هسته‌ای شدن تسلیحاتی ایران ــ بررسی کند که تبعات و نتایج آن را هیچ‌کس نمی‌تواند پیش‌بینی کند.

ملاحظه می‌شود که برای زوهر پالتی، همچون جمیع سیاست‌گذاران سیاست خارجی و امنیتی آمریکا و اسرائیل، جای کمترین تردیدی وجود ندارد که برنامۀ هسته‌ای ایران در مسیر کسب قابلیّت هسته‌ای نظامی است و چنانچه ایرانیان ترسانده نشوند و نیز تحت فشار اقتصادی فراتر از حداکثری قرار نگیرند، آنها کمترین درنگی در رفتن به سمت تسلیحات هسته‌ای نخواهند کرد.
 همچنین از اظهارات رئیس سابق اطلاعات موساد به‌وضوح برمی‌آید که چقدر کشورهای همسایۀ ایران برای ایجاد مؤثر محاصرۀ تحریمی ایران تعیین‌کننده هستند. ناگفته پیداست که گسترش روزافزون روابط ایران با همسایگانش، به‌ویژه در حوزه‌های انرژی و تجاری و مالی، چقدر مایۀ ناخشنودی و ناکامی اسرائیل است.
 به‌روشنی می‌توان دید که برغم تلاش ترغیبی خود، پالتی با ذکر برخی از مهم‌ترین دغدغه‌های امروزۀ آمریکا ابداً امیدوار نیست که بتوان آمریکا را متقاعد کرد که سیاست دوشاخۀ ایجاد حس ترس در میان ایرانیان و افزایش تحریم‌ها را اتخاذ کند.
سوالاتی چند دربارۀ امکان اعمال سیاست پیشنهادی مقام اطلاعاتی‌ـ‌امنیتی‌ـ‌نظامی اسرائیل:

1 آیا دولت آمریکا که به استثنای درگیری مستقیم نیروهای نظامی خود در تمام ابعاد دیگر درگیر جنگ با روسیه شده خواهد توانست خود را درگیر پروژۀ پرهزینه، پیچیده، و به قول زوهر پالتی، بالقوه مخاطره‌آمیز ترساندن ایرانیان و افزایش فشار علیه ایران کند؟
2 آیا دولت آمریکا ــ هم قوّۀ مجریه و هم کنگره ــ که به شدت در رقابت تنگاتنگ با قدرت فزایندۀ چین در هر سه عرصۀ اقتصادی، سیاسی، و نظامی در بسیاری از مناطق دنیا قرار گرفته خواهد توانست خود را درگیر پروژۀ پرهزینۀ مخاطره‌آمیز ترساندن ایرانیان و افزایش فشار علیه ایران کند؟ جا دارد چالش‌های چند سالۀ اخیر بسیار ملموس قدرت فزایندۀ چین در حوزۀ اقیانوس آرام را جدّی‌تر لحاظ کنیم. این واقعیت کاملاً روشن است که برای آمریکا قدرت چین امروزه ابداً با چین حتی ده، پانزده سال پیش هم قابل مقایسه نیست.

 و اما سوالاتی دربارۀ تسلیحاتی بودن برنامۀ هسته‌ای ایران:

1 مبنای اِسناد تصمیم برای تسلیحات هسته‌ای به ایران چقدر اصالت دارد؟ یعنی، آیا آمریکا و اسرائیل با نسبت دادن چنین عزم و سیاستی به ایران، درواقع مستمسکی را علم کرده‌اند تا سایر کشورها را ترسانده اجماع جهانی علیه ایران را حاصل کنند؟ و یا اینکه آنها حقیقتاً قرائن و شواهدی دراختیار دارند که هیچ شکّی برایشان باقی نمی‌گذارد؟
2به راستی اگر آمریکا و اسرائیل چنین شواهد و قرائنی دراختیار دارند چرا قاطعانه و باصلابت تمام آنها را اعلام نمی‌کنند تا جایی برای حاشا و انکار ایران در اذهان سایر دول باقی نماند؟ تا اجماع اساسی و فراگیری حاصل شود؛ تا اقدام جهانی علیه ایران را بتوان محقّق کرد؟
3به‌راستی آیا قابل تصوّر است که کشورهایی همچون روسیه و چین برنامۀ هسته‌ای ایران را به‌واقع نظامی بدانند و با این وصف، به رویۀ فعلی خود در تقابل با شورای‌امنیتی‌کردنِ پروندۀ هسته‌ای ایران ادامه دهند؟
"وَعَلَی الله فَلیَتَوکّل المؤمنون".
چهارشنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۱.