حراج تهران، حراج بی‌تفاوتی

گروه اجتماعی- مصطفی مطهری: شانزدهمین دوره حراج تهران در حالی در مورخ 10 تیر برگزار شد که در نهایت اثری از «ر.د» با قیمت نهایی هشت میلیارد تومان عنوان گرانترین اثر را به خود اختصاص داد. در مجموع این حراج با رقم فروش 78 میلیارد و 100 میلیون تومان به کار خود پایان داد. سال گذشته نیز به مناسبت برگزاری پانزدهمین دوره این حراج در پایگاه بولتن نیوز مطلبی را پیرامون این حراج به نگارش در آوردیم.

به گزارش بولتن نیوز، در آن یادداشت شکوه ای – گلایه ای که با عنوان «حراج تهران نشان داد که دیگر بنی آدم اعضای یک پیکر نیستند» منتشر شد ضمن اشاره به لطمات و آسیب های این گونه حراج ها در عرصه های هنری – فرهنگی، به آثار و تبعات اقتصادی و اجتماعی نیز بطور اجمالی پرداختیم. آنجا گفتیم:

«روایت حراج تهران، روایت تجمل و مانورهای اشرافی گری است. واقعیت امر این است که مشکلات امروز در کشور ما عمدتاً اقتصادی – معیشتی است و حراج هایی مانند حراج تهران با عناوین فرهنگی و هنری نه تنها ماهیت فرهنگی ندارند بلکه بیشتر جلوه خودنمایی دارند که عده ای برای ابزار وجود، اقدام به برگزاری و حضور در آنها می کنند ... واقعیات جامعه ما، عیان بودن مشکلات و مشقت های معیشتی – اقتصادی است. این حراج ها و پول هایی که در این حراج ها جا به جا می شوند گویای شکاف و تضاد طبقاتی، اختلاف در دغدغه ها و تفاوت در نیازهاست»؛ در آن یادداشت به صراحت تأکید کردیم که مسئولیتی که امروز بر دوش متولیان است حل بخشی از مشکلات مردم است نه برگزاری این گونه حراج ها، اما امروز می گوییم مسئولیت حل تمام مشکلات مردم بدون هرگونه کم و کاستی وظیفه اصلی مسئولان است.

اگر به عکس های منتشر شده از آثار به اصطلاح هنری در این حراج نگاهی بیافکنید نه تنها به نازل بودن این اثرهای هنری پی خواهید برد بلکه میزان مبالغ پرداختی در قبال دریافت این آثار از سوی متقاضیان موجب می شود سوالاتی چند بعد از حیث مدیریت، انسان شناسی، زیبایی شناختی، جامعه شناختی و فرهنگ شناسی در ذهن نقش ببندند و رژه ای همگانی را آغاز کنند.

در واقع سوال ها از این قبیل اند، چه شده است که جامعه این چنین مسئولیت گریز شده است؟ مگر ما انسان ها در قبال خودمان و دیگران مسئولیت و تکالیفی نداریم؟ چرا دغدغه ها عمدتاً فردی است نه اجتماعی؟ فرهنگ شاخص اجتماعی و جمعی ندارد؟ هنر تک بعدی یا چند ساحتی است؟ در هنر اصالت با فرد و تفردگرایی است یا اصالت با جمع؟

پرسش های بالا صرفاً در عرصه معرفت شناسی در حوزه مذکور با ابعاد مختلف طرح شده و می شوند. با این حال پرسش اصلی ما در این باره متوجه مسئولانِ نامسئول در قبال جامعه و مردم می باشد. سوال اینجاست که مسئولان در کشور ما کجا هستند؟ در شرایطی که عمده مردم دغدغه معیشت و اجاره مسکن دارند و با دردهای بی پایان اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند برگزاری این حراج و رد و بدل شدن پول های سنگین چه معنی دارد؟ تحقیر مردم؟ دهن کجی به مردم و مشکلاتشان؟ کسی از مسئولان امسال پاسخگو هست؟ یا این مطلب نیز به مانند مطلب سال گذشته در آرشیو باید بایگانی گردد و سال بعد دوباره روز از نو روزی از نو؟