ضربات خالی بودن انبان نویسنده بر کیفیت «راز بقا»

گروه فرهنگی _ سید محسن عبدالهی: سعید آقاخانی پس از ساخت مجموعه موفق و چند فصلی «نون خ»، با همان گروه یک سریال دیگر را برای شبکه نمایش خانگی و به طور خاص پلتفرم فیلم نت آماده پخش کرد. «راز بقا» که می توان آن را اولین ورود جدی فیلم نت به حوزه سریال سازی عنوان کرد، سریالی است که در گام های نخست توانست با بهره گیری از آزادی های فضای شبکه نمایش خانگی و داستان متفاوتش، در کنار بازی های خوب مجموعه بازیگران، توجه مخاطبان را به خود جلب کند. این روند اما تا چند قسمت ادامه دار بود و خیلی زود آن سیر صعودی متوقف شد.

به گزارش بولتن نیوز، سریال جدید آقاخانی که در چند قسمت اول مملو بود از شوخی های جان دار و موقعیت های ویژه، پس از ورود جدی داستان به فضایی غیرواقعی و پرداخت ضعیف قسمت های مربوط به قاچاقچی ها، قصه ناگهان کند شده است و داستان پیش نمی رود . در واقع نگاهی به روند سریال نشان می دهد که گویی امیر وفایی به عنوان نویسنده تا چند قسمت توانسته است ایده اولیه را گسترش بدهد و از جایی به بعد، دیگر چیزی برای عرضه به مخاطبان نداشته.

همین مسأله موجب شده است که علی الخصوص در چند قسمت اخیر شوخی ها تکرار شوند و آن قدر این اتفاق رخ بدهد تا دیگر بیننده نتواند به آن ها بخندد، یا اینکه اساسا موقعیتی که موجب خنده باشد، در سریال به وجود نمی آید. نمونه واضح دست خالی آقاخانی و امیر وفایی به عنوان کارگردان و نویسنده برای ایجاد موقعیت کمدی، بازسازی فیلم شعله و رقص هندی نیما شعبان نژاد است. جایی که ایشان تصور می کنند با این کار می توانند از بیننده خنده بگیرند اما در واقع در حال اثبات این نکته هستند که دیگر شوخی قابل عرضه ای در چنته ندارند.

شاید بتوان گفت که «راز بقا» یک ایده اولیه درخشان با بازی هایی خوب علی الخصوص از سوی بهرام افشاری و حسن معجونی داشت که داستانش با پرداخت نامناسب و گسترش ضعیف خطوط داستانی از دست رفته است. آب بندی فراوان و خلق شخصیت هایی ماننند خان فادر و موقعیت قاچاقچی ها و وارد کردن احسان روزبهانی به داستان، نه تنها کمکی به بهبود روند سریال نکرده اند، بلکه باعث سقوط کیفی آن و ناملموس و نچسب شدن راز بقا شده اند. در واقع اگر سازندگان راز بقا همان مسیر ابتدای سریال را پی می گرفتند و به دنبال ایجاد یک فضای جدید نبودند، شاید امروز به جای این اشکالات، از محاسن سریال راز بقا می نوشتیم و از آقاخانی تقدیر می کردیم.