کارگران شفاورد را بیش از این ناامید نکنید

گروه اجتماعی - مصطفی مطهری: مسئله کارگران سد شفاورد، دردی است که هر انسان دردمندی از ملی تا مذهبی، دینی، حزب اللهی، انقلابی باید در برابر آن احساس مسئولیت کند و سکوت خود را بکشند و فریاد عدالت را سر بدهد. آنچه فریاد عدالت دردمندان در جهت احقاق حقوق کارگران سد شفاورد است باید بر سر مسئولانی زد که علیرغم بارها اشاره و تأکید مبنی بر پیگیری وضعیت کارگران مظلوم سد شفاورد، هم چنان مشکل به همان شکل و سبک و سیاق باقی است.

به گزارش بولتن نیوز، یک جستجو ساده و کوتاه در بخش جستجوی پایگاه بولتن نیوز کافی است تا ببینید که گروه خبری – تحلیلی بولتن نیوز نزدیک به یکسال است که پیگیر این موضوع بوده اند و با انتشار مطالبی با عناوین«کارگران شرکت شفاورد مصداق فراموش شدگانند»،«حقوق عقب افتاده، از اردیبهشت تا امروز؛ صدای کارگران سد شفارود به گوش هیچ مسئولی نمی‌رسد»، «آیا کسی بیداد کارگران را داد خواهد کرد؟»، «حقوق هشت ماه عقب افتاده کارگران سد شفارود مهم است یا بدهی تیم های فوتبال؟! » و ... خواستار پیگیری این موضوع از جانب مسئولان کشوری و استانی در سطح دولتی – حاکمیتی و نمایندگان مجلس در این باره بوده اند. این مطالبه گری از مسئولان در ارتباط با حل مشکلات کارگران سد شفاورد علیرغم گذشت ماه ها از طرح آنها، هنوز پابرجاست.

حال گویا این مسئله علیرغم بارها تأکید رسانه ای، اکنون به صحن مجلس شورای اسلامی رسیده است؛ بطوریکه«حسن محمدیاری» نماینده تالش، ماسال و رضوانشهر در مجلس، گفته است«من بارها گفته ام که تعداد ۸۰۰ نفر کارگر سد شفارود نه حقوق‌شان پرداخت شده و نه تکلیف‌شان مشخص است، با توجه به اینکه مقام معظم رهبری بر ایجاد امنیت شغلی تاکید کرده اند از وزیر نیرو خواستار پیگیری موضوع هستم».

پرسش اینجاست مسئولان مربوطه در بخش های مختلف کشوری از دولتی تا حاکمیتی و استانی کی می خواهند بیدار شوند و این موضوع را سروسامان و خاتمه دهند؟ کارگران شفاورد ماه هاست نه حقوقی دریافت کرده اند و نه آینده کاری شان مشخص است، مسئولیت و وظیفه شما مسئولان چیست؟ چرا همه ادعای خدمتگزاری در شعار دارید و وقتی به عمل می رسد از زیر بار مسئولیت حل مشکلات مردم مانند مشکلات کارگران سد شفاورد به عنوان بخشی از مردم شانه خالی می کنید؟ بفرمایید دغدغه های شما مسئولان از کدام جنس است؟

اگر وجدان دارید، اگر درد نظام، انقلاب و مردم را دارید، اگر احساس وظیفه و مسئولیت می کنید، اگر تکلیف خود می دانید و اگر اندکی دلتان به حال این کارگران مظلوم می سوزد، تعلل و تأخیر کافیست به داد کارگران شفاورد برسید. این عدم مسئولیت پذیری شما مسئولان در صورت تعلل بیشتر، می تواند فاجعه آفرین باشد. اگر به چیزی به اسم مسئولیت، تکلیف و وظیفه باور ندارید، لااقل بخاطر حفظ پست ها و مسئولیت هایی که دارید کاری بکنید.