رستمی: خانواده تکواندو برای موفقیت ساعی هر کاری انجام دهد

به گزارش بولتن نیوز، مرتضی رستمی  درباره کار سخت هادی ساعی برای بازگشت تکواندو به روزهای خوبش اظهار داشت: جامعه تکواندو و به خصوص پیشکسوتان این رشته باید هر کاری را که از دست‌شان بر می‌آید برای کمک به هادی ساعی انجام دهند. امیدوارم فدراسیون تکواندو با حضور هادی ساعی به‌عنوان قهرمان المپیک و جهان که از جنس این خانواده است، موفق باشد.

وی در پاسخ به این پرسش که به‌عنوان یکی از قهرمان پیشین سنگین وزن جهان دلیل کمبود تکواندوکار سنگین وزن خوب در ایران را چه می‌داند، گفت: سبک سنگین وزن با اوزان سبک خیلی فرق می‌کند. کلاً تکواندوکاران اروپایی و آمریکایی‌ها به دلیل فیزیولوژی خاص‌شان در سنگین وزن موفق‌تر هستند. امیدوارم در ایران نیز بتوانیم کار کنیم، چرا که در سنگین وزن از لحاظ بدنی و سیستم تکنیکی و تاکتیکی مشکل داریم. زمانی در سنگین وزن مهدی نوایی، حسین تاجیک و هادی افشار حضور داشتند و اگر یک مقدار پای من یا هر کدام از این بچه‌ها می‌لغزید، جایگزین یکدیگر می‌شدیم. در حال حاضر در اوزان هفت و هشت هیچکس را نداریم.

قهرمان پیشین تکواندوی جهان در مورد دلایل دوری‌اش از تکواندو گفت: حضور هادی ساعی در فدراسیون من را ترغیب کرد تا به خانه تکواندو بیایم. خیلی از بچه‌ها در سال‌های گذشته کمتر در فدراسیون حضور داشتند، اما حضور ساعی به ما انرژی مثبت داد. متأسفانه از قهرمانان ورزشی ما استفاده نشد و کسانی سر کار بودند که معلوم نبود کجای تکواندو هستند. امیدوارم از این به بعد از تجارب قهرمان گذشته استفاده شود. شش هفت سال به خانه تکواندو نیامدم، اما برای موفقیت ساعی هر کاری انجام می‌دهم.

رستمی خاطر نشان کرد: مجید افلاکی، بهزاد خداداد، رضا مهماندوست و دکتر بهرامی‌نژاد در سالیان گذشته کجا بودند؟ این نفرات حضور داشتند که تکواندو قهرمان جهان می‌شد. متأسفانه سیستم‌های مربیگری ما نیز ایرادتی دارد و به قدری بازیکن را در فشار قرار می‌دهیم که دچار مشکل می‌شود. متأسفانه در فدراسیون گذشته کادری حضور داشتند که فقط از آن کادر استفاده می‌کردند و من دلیلش را نمی‌دانم. در حال حاضر می‌توانیم از تجارب مهدی‌زاده، خداداد، افلاکی، یوسف کرمی و قهرمانان دیگر استفاده کنیم.

وی با اشاره به عدم استفاده از قهرمانان گفت: متأسفانه هیچ استفاده‌ای از تجارب بسیاری از قهرمانان نشد. برخی از بچه‌ها از ایران رفتند، برخی دنبال ساخت و ساز رفتند و من نیز زمان پولادگر تکواندو را بوسیدم و کنار گذاشتم. نمی‌دانم چرا ایشان با من مشکل داشت و حتی با وجود داشتن مدال‌های طلا و نقره جهان به من گفت برای دریافت حکم مربیگری درجه سه باید کلاس بروم، در صورتی که با این دو مدال باید حکم درجه سه را می‌گرفتم. وقتی سر کلاس حاضر شدم، استاد حاضر در کلاس خجالت کشید و به من گفت برو، حکمت را رد می‌کنم. حکم همه صادر شد، اما آقای پولادگر عزیز حکم مرا نداد.