۱۰ دوره طلایی این تیم‌های فوتبال اروپا

به گزارش بولتن نیوز، هر چند سال یک بار، بخت به یکی از باشگاه‌های بزرگ اروپا رو می‌کند و با کنار هم قرار گرفتن چند ستاره شاخص به همراه مربی‌ای که نظم و هماهنگی به آنها می‌دهند، تیم مبدل به تیم شاخص اروپا می‌شود، تیمی که بازی‌هایش همه را شیفته و واله می‌کند.

۱- بارسلونا از سال ۲۰۰۹ در دوره پپ گواردیولا:

افتخارات: قهرمانی باشگاه‌های اروپا در سال ۲۰۰۹، فتح سه‌باره لالیگا در سال‌های ۲۰۰۹، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱، قهرمانی جام حذفی اسپانیا در سال ۲۰۰۹، قهرمانی باشگاه‌های جهان در سال ۲۰۰۹، قهرمانی سوپرجام اروپا در سال ۲۰۰۹

بارسلونا با رهبری پپ گواردیولا، این بازی را به سطحی بالاتر ارتقا داده است. آنها فوتبال را دلپسند و زیبا بازی می‌کنند و کمتر کسی است که در این مورد شکی داشته باشد. آنها ترجیح می‌دهند که مالکیت توپ و زمین را کاملا به خود اختصاص دهند. بارسلونا بهترین بازیکن حال حاضر جهان یعنی لیونل مسی را در اختیار دارد. آنها می‌توانند با قهرمانی در سال ۲۰۱۱، جایگاه افسانه‌ای خود را همچنان حفظ کنند.

۲- منچستر یونایتد در فصل ۹۸ – ۹۹:

افتخارات: قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا، لیگ برتر انگلیس، جام حذفی انگلیس و جام اینترکانتیننتال -مسابقه بین قهرمان اروپا و آمریکای جنوبی- (همگی در سال ۱۹۹۹)

منچستریونایتد در سال ۹۹، سالی رؤیایی داشت، آنها اولین تیمی بودند که هم جام باشگاه‌های اروپا را بردند و هم همه عناوین داخلی را نصیب خود کردند. آنها در این سال از پس شرایط بحرانی برآمدند و توانستند بر محدودیت‌های خود غلبه کنند. برد دراماتیک آنها مقابل بایر مونیخ هیچگاه از یادها فراموش نمی‌شود.

۳- لیورپول در سال‌های ۷۶ تا ۸۱

افتخارات: سه جام باشگاه‌های اروپا (۷۷، ۷۸، ۸۱)، چهار قهرمانی جام باشگاه‌های انگلیس (در آن زمان دسته اول نامیده می‌شد) در سال‌های ۷۶، ۷۷، ۷۹ و ۸۰ – قهرمانی جام یوفا در سال ۷۶؛ قهرمانی سوپرجام اروپا در سال ۷۷، قهرمانی لیگ کاپ در سال ۸۱

با دیدن موفقیت‌ها و اقتداری که بارسلونا در حال حاضر یا منچستریونایتد در یک مقطع در چند سال پیش داشت، ممکن است بعضی‌ از علاقه‌مندان جوان فوتبال، دوران باشکوهی را که لیورپول در یک بازه زمانی با رهبری باب پیسلی داشت، از خاطر برده باشند. ولی واقعا فتح سه جام باشگاه‌های اروپا در عرض چهار سال، کار ساده‌ای نیست. آنها در جریان قهرمانی در سال ۷۹ در انگلیس، در ۴۲ بازی انجالم شده، تنها ۱۶ گل دریافت کردند و تعداد گل‌های دریافتی انها در خانه، تنها ۴ گل بود! بعد از بازنشستگی پیسلی در سال ۸۳، قرمزهای آنفیلد، هنوز به هر در می‌زنند بلکه قهرمانی‌ای در جام‌های اروپایی کسب کنند، اما در این راه، کمتر موفق بوده‌اند!

۴- رئال مادرید در سال‌های ۵۵ تا ۶۰:

افتخارات: ۵ بار قهرمانی باشگاه‌های اروپا در سال‌های ۵۶، ۵۷، ۵۸، ۵۹، ۶۰ – سه بار قهرمانی لالیگا در سال‌های ۵۵، ۵۷، ۵۸ – یک بار قهرمانی در جام اینترکانتیننتال در سال ۶۰

رئال مادرید تا به حال ۹ بار قهرمان باشگاه‌های اروپا شده است، پنج تا از این قهرمانی‌ها در همان پنج سال اول آغاز این مسابقات اروپایی برای رئال، حاصل شد. در ان سال‌های رئال، پوشکاش و آلفردو دی استفانو را در اختیار داشت. آنها برای فتح پنجمین جام باشگاه‌های اروپا، آینتراخت فرانکفورت را در فینال و در همپدون پارک با نتیجه ۷ بر ۳ درهم کوبیدند. سر الکس فرگوسن جوان، تماشاگر این بازی بود.

۵- ای سی میلان در سال‌های ۸۸ تا ۹۰

افتخارات: دو جام باشگاه‌های اروپا در سال‌های ۸۹ و ۹۰ – قهرمانی سری آ ایتالیا در سال ۸۸، قهرمانی دو جام اینترکانتیننتال در سال‌های ۸۹ و ۸۰ – قهرمانی دو سوپرجام اروپا در سال‌های ۸۹ و ۹۰

میلان، آخرین باشگاه اروپایی است که توانسته است با موفقیت از عنوان قهرمانی خود دفاع کند. آنها تیم حریف را تحت فشار قرار می‌دادند و مالکیت توپ را در اختیار قرار می‌گرفتند، همین مسئله به ستاره‌های هجومی آنها، یعنی رود گولیت و مارکو فان باستن، اجازه تمام کردن کار حریفان را می‌داد. در سال ۸۹، آنها در نیمه‌نهایی با کل‌های آنجلوتی، ریکارد، گولیت، فان باستن و دونادونی، با نتیجه پنج بر صفر رئال مادرید را تحقیر کردند و سپس در فینال در نیوکمپ در بارسلون، با چهار گل تیم استوا بخارست را نابود کردند. در این بازی گولیت و فان باستن هر یک، دو گل به ثمر رساندند. در سال ۹۰، آنها در فینال با گل ریکارد، یک بر صفر، بنفیکا را شکست دادند.

البته من به شخصه هیچ وقت برد چهار به هیچ میلان در برابر، بارسلونا با گل های ماسارو، دزایی و ماسارو (۲ گل) را فراموش نمی‌کنم. هیچ کس در آن زمان، تصور بردی با این نتیجه را نداشت. در آن سال‌های تلویزیون ایران تنها بازی فینال را البته با منت‌گذاری فراون به صورت زنده پخش می‌کرد!

دوران باشکوه میلان را با مثلت هلندی‌اش با عکس‌هایی این بازکنان در پوشش آدامس‌ها، با موهای بافته گولیت، با آن پوستر که او را در حین برخاستن به هوا با بوها آشفته نشان می‌داد و با پخش‌های تلوزیونی نامطلوب، به یاد می‌آورم.

۶- ناتینگهام فارست در سال ۷۸ تا ۸۰

افتخارات: دو جام باشگاه‌های اروپا، در سال ۷۹ و ۸۰ – یک قهرمانی انگلیس در سال ۷۸ – دو قهرمانی جام حذفی انگلیس در سال‌های ۷۸ و ۷۹

ناتینگهام فارست، شکوه و اشتهار باشگاه‌هایی مثل بارسلونا، رئال مادرید یا آژاکس را ندارد، اما تیمی در این ابعاد توانست در سال‌های دهه هفتاد خوش بدرخشد و با رهبری برایان کلاف و پیتر تایلور، دو بار قهرمان باشگاه‌های اروپا شود.

۷- رئال مادرید در سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲

افتخارات: دو قهرمانی باشگاه‌های اروپا در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۲- یک قهرمانی در لالیگا در سال ۲۰۰۱، یک جام اینترکانتیننتال در سال ۲۰۰۲ و یک سوپرجام اروپا در سال ۲۰۰۲

رئال در ۱۰ سال اول برپایی مسابقات قهرمانی باشگاه‌های اروپا، شش بار قهرمان باشد، اما بعد از کسب ششمین عنوان، ۳۲ سال تمام در حسرت کسب دوباره این آن ماند. در سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲، رئال بازیکنان خوبی مثل فیگو، زیدان و استیو مک‌منمن داشت.

۸- آژاکس در فصل ۹۴- ۹۵

افتخارات: یک قهرمانی باشگاه‌های اروپا در سال ۹۵، یک قهرمانی هلند در سال ۹۵، یک قهرمانی جام اینترکانتیننتال در سال ۹۵

چیزی که آژاکس را در فصل ۹۴ – ۹۵ برجسته می‌کرد، نه کسب قهرمانی اروپا پس از برد یک به هیچ در باربر میات بود و نه قهرمانی در هلند، آن هم بدون هیچ باختی. جنبه شاخص آژاکس در این فصل، سیستم بازی و پاسکاری درخشان بازیکنان جوانش بود که میانگین سنی انها بیش از ۲۳ سال نبود. در آن فصل ستاره‌های جوانی مثل ادوین ون در سار، کلارنس سیدورف، ادگار داویدز، پاتریک کلایورت، نوانکو کانو و یاری لیتمن در این تیم بازی می‌کردند. اما وقتی قانون بوسمن به ورزشکاران اروپایی احازه داد که پس از تمام شدن مدت قرارداد، بدون پرداخت هیچ مبلغی، باشگاه را ترک کنند، آژاکس تقریبا همه این ستاره‌های جوان را از دست داد.

۹- آژاکس سال‌های ۷۰ تا ۷۳

افتخارات: سه جام باشگاه‌های اروپا، در سال‌های ۷۱، ۷۲، ۷۳ – سه قهرمانی هلند در سال‌های ۷۰، ۷۲ و ۷۳ – دو قهرمانی جام حذفی هلند، در سال‌های ۷۱ و ۷۲، یک جام اینترکانتیننتال در سال ۷۲ و یک سوپرجام اپروپا در سال ۷۳

بازی مدرنی که این روزها بارسلونا بازی می‌کند، ریشه در «توتال فوتبال»‌ای دارد که آژاکس در سال‌های ابتدایی دهه ۷۰ بازی می‌کرد. مربی آژاکس در آن سال رینوس میشل بود و کاپیتان تیم هم یوهان کرایف بود. هر دوی آنها بعدا به بارسلونا پیوستند. آژاکس در آن بازه زمانی فوتبال شناوری ارائه می‌کرد که بازیکنان اجازه تغییر پست خود را می‌داد، به این گونه مدافع می‌توانست هر زمان لازم باشد، بدل به مهاجم شود و برعکس. آنها در سال ۷۲، زمانی که در فینال قهرمانی باشگاه‌های اروپا، تیم بسیار تدافعی اینتر را وادار به شکست کردند، در اوج بودند.

۱۰- بایر مونیخ در سال‌های ۷۴ تا ۷۶

افتخارات: سه جام باشگاه‌های اروپا در سال‌های ۷۴، ۷۵ و ۷۶ – یک قهرمانی آلمان در سال ۷۴ – یک جام اینترکانتیننتال در سال ۷۶

مونیخی‌ها بعد از موفقیت‌های آژاکس در سال‌های ابتدایی دهه هفتاد، در سال‌های بعدی جای آنها را گرفتند و بر تخت شاهی جلوس کردند. کاپیتان آنها در آن سال فرانس بکن‌بائر بود. بکن‌بائر و ستارگان دیگر بایرمونیخ، استخوان‌بندی تیم ملی آلمان غربی را در جام جهانی ۷۴ تشکیل می‌دادند، آنها موفق شدند در آن سال، تیم هلند را با استخوان بندی تیم آژاکس در فینال شکست بدهد.

منبع: یک پزشک