عوامل تهدیدکننده نسل پرندگان شکاری و راه کارهای حمایت از این گونه در حال انقراض

به گزارش بولتن نیوز، سجاد امیدی در یادداشتی نوشت: با تأسف باید بگویم که نسل پرندگان شکاری در دهه‌های اخیر کاهش چشمگیری داشته‌است این‌موضوع از طریق داده‌های آماری پرنده‌شناسان قدیمی و با مقایسه با داده های جدید قابل استناد است و از روی دیگر می‌توان شاهد این‌موضوع بود و کافی است به مناطق بکر در طبیعت بروید و به‌ندرت برخی گونه‌های پرنده شکاری را می‌توان یافت.

در ادامه به علل و معلول این مشکلات می‌پردازیم:

۱. عدم وجود فرهنگ و شناخت عموم مردم نسبت‌به گونه‌های پرنده شکاری؛ اولین علت را می‌توانیم بگوییم فقر فرهنگی است متأسفانه اغلب مردم ایران شناختی به گونه‌های حیات وحش بالخصوص پرندگان شکاری ندارند و از طرف دیگر ایجاد توهمات برخی رسانه‌ها مبنی‌بر میلیاردی بودن و قیمت‌های نجومی آن‌ها باعث ایجاد تشویش اذهان عمومی شده‌است و درنتیجه باعث مرگ بسیاری از پرندگان شکاری می‌شود .

۲. شکار پرندگان شکاری توسط کبوتربازان؛ در کشور ما وجود کبوتر بازان در حاشیه شهرها موجب بروز برخی مشکلات مانند شکار شدن کبوتر آن‌ها توسط پرندگان شکاری می‌شود آن‌ها در فصل گرما که مصادف با فصل زادآوری پرندگان شکاری است کبوترهای خود را پرواز می‌دهد که غذای خوبی برای والدین و جوجه‌های پرندگان شکاری است و ازاین‌رو برخی کبوتر بازان دست به شکار کردن گونه‌های در معرض خطر انقراض و باارزش پرندگان شکاری می‌زنند و با این کار یک پرنده که سال‌ها طی شرایط سخت تمامی خطرات را دفع کرده‌است تا بتواند بالغ شود و زادآوری کند را می‌کشند و در ادامه جوجه‌های آن‌ها که در لانه چشم‌انتظار والدین خود می‌میرند.

۳. جوجه برداشتن از لانه پرندگان شکاری؛ متأسفانه هرساله افرادی سودجو تعداد زیادی از جوجه‌های پرنده شکاری را از انان دزدیده و وارد بازارهای پرندگان می‌کنند اکثر جوجه‌های دزدیده‌شده سرنوشتی جز مرگ ندارند زیرا اکثر آن‌ها در سن کم به دلیل مشکلاتی نظیر راشی‌تیسم و نرمی استخوان و یا بی کیفیت بودن تغذیه تلف می‌شوند و یا رشد کافی و مطلوب خود را نخواهند داشت این پرندگان قابل‌بازگشت به طبیعت نیستند مگر این‌که توسط مربی‌های مربوطه به‌خوبی آموزش داده شوند تا بتوانند مهارت‌های لازم برای شکار را بیاموزند پس به‌این‌ترتیب می‌توان گفت نود درصد آن‌ها از طبیعت حذف شده‌اند.

۴. قاچاق و ترانزیت به کشورهای حوزه خلیج‌فارس؛ شیوخ عرب یکی از بزرگترین خواهان این پرندگان در کشورهای حوزه خلیج‌فارس هستند آن‌ها از پرندگان در مسابقات خود و یا برای شکار استفاده می‌کنند و از این‌رو در ایران افراد زیادی دست به صیادی و زنده‌گیری این پرندگان شکاری زده‌اند اما صیادان پرندگان خاص با مشخصات خاصی را فقط صید می‌کنند و دست به صید همه گونه های آن‌ها نمی‌زند در کشورهای عربی قوانین نگهداری چندانی در راه توان نگهداری پرندگان شکاری وضع نشده‌است اما برخی از آن‌ها این پرندگان را بعد از سن بلوغ که تنها حدود سه یا چهار سال بعد است رهاسازی می‌کنند .

کلام آخر عدم وجود پارک‌های جانورشناسی جهت پرنده‌شناسی برای متخصصان و فرهنگ‌سازی برای عموم مردم، عدم وجود مراکز پرورش یا مراکز بازداری در ایران و در نظر نگرفتن علاقه علاقه‌مندان پرندگان شکاری، استاندارد نبودن مراکز باز پروری و تیمار حیات وحش و عدم نظارت کافی سازمان‌های مربوطه جهت جلوگیری از قاچاق و ترانزیت را می توان از عللی دانست که دست‌به‌دست هم داده‌اند تا به نسل پرندگان شکاری ارزشمند که نقش اساسی در اکوسیستم دارند و در راس هرم غذایی هستند لطمه وارد شود.

امید است با تعقل و تفکر و البته همکاری ارگان‌های مربوطه و افراد متخصص برای فرهنگ سازی عموم مردم با مشکلات به‌وجودآمده برطرف شود