آقای کیمیایی؛ دوره این نمایش ها خیلی وقت است که دیگر تمام شده!

گروه فرهنگی - سید محسن عبدالهی: بعد از معرفی هیأت داوران جشنواره فیلم فجر، مسعود و پولاد کیمیایی، با انتشار دو نامه جداگانه انصراف خود را از مورد قضاوت واقع شدن در بخش های کارگردانی و بازیگری توسط داوران چهلمین دوره جشنواره اعلام کردند. قاعدتا هر فعال حوزه سینمایی حق دارد که بخواهد مورد قضاوت واقع بشود یا خیر و مسأله ای است که کاملا در اختیار این پدر و پسر قرار داشته. اما متأسفانه فهمیدن علت انصراف و سپس بیانیه ای که به واسط آن، این مسأله اعلام شد، رنگ و بویی دیگر به کار کیمیایی ها داده است.

به گزارش بولتن نیوز، اکثر اهالی سینما و رسانه ای های  فعال در این حوزه از اختلاف خانواده کیمیایی با  شهاب حسینی، بازیگر مطرح کشورمان که امسال عضوی از هیأت داوران جشنواره فیلم فجر است، اطلاع دارند. کدورتی که به دوره پیشین حضور کیمیایی در جشنواره و حواشی  انصراف او از قضاوت پیش آمد و باعث انتقادات حسینی به این سینماگر کهنه کار شد. به همین علت پس از آن که مشخص شد نام حسینی در بین داوران این دوره از جشنواره حضور دارد، پولاد کیمیایی در عکس العملی شتاب زده و با این توجیه که قضاوت کار انسان های کوچک نیست، انصراف خود از حضور در جشنواره را اعلام کرد.

در ادامه نیز مسعود کیمیایی تحت تأثیر پسر خود، با انتشار بیانیه ای عجیب و استفاده از کلماتی همچون عدالت و مردم قدر ندیده و این دست الفاظ، انصراف خود از داوری شدن را اعلام کرد. همانگونه که گفتیم هر فردی می تواند به دلایل مختلف میلی به قضاوت شدن نداشته باشد. اما در جایی که آقازاده هنری ای مانند پولاد کیمیایی با برخورداری از حداقل های لازم برای بازیگری به شهاب حسینی که معتبرترین جایزه بازیگران ایرانی تا به این لحظه را دریافت کرده و کارنامه ای درخشان دارد، بگوید که در اندازه ای نیست تا او را قضاوت کند، از لطایف روزگار است.

جناب پدر هم که تکلیفشان مشخص است. در کدام جشنواره ادوار اخیر چیزی جز خنده و طعنه و نقدهای تند و گاهی التماس برای کنار گذاشتن فیلم سازی نصیب جنابشان شده است که امروز به جای ماندن و شجاعت به خرج دادن بابت مورد قضاوت قرار گرفتن، فرار را بر قرار ترجیح داده اند و این امر را نیز وسیله ای کرده اند برای منت گداشتن بر سر مردم! شاید کیمیایی ها فکر می کردند با این کار بتوانند موجی ایجاد کنند و از حمایت رسانه ها برخوردار شوند. اما واقعیت چیز دیگری بود و اهالی رسانه بعد از سال ها دیگر گول این دست بازی ها را نمی خورند.

واقعیت این است که حتی اگر این دو در بخش مسابقه می ماندند، باز هم چیزی دستشان را نمی گرفت و حتی بعید بود که بتوانند در میان نامزدها حضور داشته باشند. با چنین پیشفرضی حضرات بهترین تاکتیک را فرار رو به جلو دانسته اند تا باز هم داستان هایی مشابه «خون شد» برایشان رقم نخورد و از اهالی سینما و مطبوعات تا مردم حاضر در سالن ها به ایشان نخندند. این وسط هم حمایت از مردم و دغدغه عدالت داشتن و حضور شهاب حسینی در هیأت داوران بهانه ای بیش نیست برای اجرایی کردن این پروژه. داستانی که مانند فیلم های آقای کارگردان آنقدر نخ نما شده که دیگر کارکرد ندارد و دست سازندگانش را خیلی زود رو کرد.