بُردار تهران – مسکو در مقابل غرب

گروه بین‌الملل - مصطفی مطهری*: سفر آقای رئیسی به مسکو بنا بر دعوت رئیس جمهور روسیه حاوی نکات و ابعاد مهمی است. نکاتی که بیش از آنکه جنبه سیاسی داشته باشد حاوی نزدیکی روابط و تنگاتنگ بودن آنها می باشد. در واقع این سفر هم برای تهران و هم برای مسکو دارای اهمیت فراوانی است. چونکه این سفر به دلایلی می تواند روند تازه ای از روابط میان دو کشور را رقم بزند.

به گزارش بولتن نیوز، با این حال در ارتباط با اهمیت این سفر باید نکاتی را مد نظر قرار داد که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کردم؛

1- این سفر به عنوان اولین سفر خارجی دو جانبه رئیس جمهور ایران به یک کشور دیگر، گویای عمق روابط میان تهران و مسکو می باشد. در واقع در ادبیات سیاسی و دیپلماتیک اولین سفر خارجی هر رئیس جمهوری گویای اهمیت روابط میان دو کشور و آینده این روابط می باشد. از این رو انتخاب مسکو از سوی تهران برای انجام اولین سفر رئیس جمهور، حاکی از اهمیت اهداف و برنامه های میان دو طرف دارد. به علاوه اینکه دعوت رسمی پوتین از رئیسی برای سفر به مسکو نیز بر اهمیت این انتخاب و سفر تأثیراتی داشته است.

2- انجام این سفر و دیدار دوجانبه میان رئیس جمهور ایران و روسیه در شرایطی که مذاکرات در وین در حال انجام می باشد می تواند فضای حاکم در روند مذاکرات را به سود ایران تحت الشعاع قرار دهد. بطوریکه این سفر نشان خواهد داد که تهران هرگز برای حصول به توافق، تمام امید خود را به غرب و نتیجه مذاکرات در وین نخواهد بست و در این مسیر ضمن تلاش جهت رسیدن به توافق با در نظر گرفتن منافع، به بخش راهبردی روابط با کشورهای دیگر و
تقویت آن را نیز در نظر خواهد داشت.

3- این سفر به معنای آن است که ایران در شرایط تحریم همه جانبه غربی ها به رهبری آمریکا، جهت تأمین منافع و اهدافش ضمن در اولویت قرار دادن دیپلماسی برای حل و فصل مشکلاتی که واشنگتن در این عرصه برای ایران خلق
کرده است به برقراری روابط با همسایگان و تقویت هر چه بیشتر آن همت گمارده است. از این رو تقویت روابط با مسکو به عنوان یک متحد جهانی – منطقه ای در عرصه های مختلف انرژی، تجاری، اقتصادی، بازرگانی و ... در دستور کار قرار داده است. در واقع تهران با افزایش همکاری با مسکو خواهد توانست به بخشی از محدودیت های ایجادی در عرصه تحریمی فائق آید.

4- این سفر حاوی دستاوردهای مهمی در عرصه های سیاسی، اقتصادی و انرژی خواهد بود که اثرات آن را در آینده به وضوح خواهیم دید. واقعیت این است که این سفر با هدف در نظر گرفتن اشتراکات میان دو کشور در عرصه کنش گری های سیاسی، منطقه ای و جهانی رخ داده است و مضافاً اینکه دو کشور از حیث اهمیت نقش آفرینی ها در عرصه منطقه ای – جهانی، در زمره تهدیدات نظام سلطه جهانی معرفی می شوند؛ همین دو عامل یا متغیر موجب خواهد شد تا بسترها و زمینه‌های مشترک همکاری و هم افزایی میان دو کشور با هدف بالا بردن ظرفیت ها و به فعلیت رساندن آنها و خنثی سازی تهدیدات کلید بخورد.