بحران آب شرب در لاهیجان؛ مصداق بی برنامگی در مدیریت منابع آبی

گروه اجتماعی: ظهر دیروز، اهالی شهر اصفهان برای گشایش درهای رحمت الهی و نجات از بلای خشکسالی، نماز باران اقامه کردند تا در کنار درخواست از مسئولین برای پیگیری جدی رفع این مشکل، از خداوند متعال نیز برای حل معضل بی آبی یاری طلبند. در گزارش هایی که صدا و سیما از حاضرین در این آیین دینی تهیه کرده بود، یک نکته بسیار مهم وجود داشت و آن هم تأکید مردم بر این نکته که در کنار لطف و رحمت خداوند، مسئولین هم باید تلاش خود را انجام بدهند و چشم انتظار معجزه نباشند. درخواستی که کاملا درست است و اگر مدیریت صحیحی وجود نداشته باشد، در پربارش ترین مناطق کشور هم بحران بی آبی مواجه خواهیم شد.

به گزارش بولتن نیوز، مثال بارز این مسأله، شهر لاهیجان در استان گیلان است. سردبیر پایگاه خبری تجارت نیوز در سفری که به این شهر داشته، با اتفاقی برخورد کرده که موجب تعجب او شده است. طبق توییت ابراهیم علیزاده، در روز بارش باران، کوچه ها و خیابان های شهر را آب گرفته است اما فردای آن روز، برخی از مناطق لاهیجان با بحران آب شرب مواجه بودند! تحقیقات خبرنگار بولتن نیوز نیز این توییت را تأیید می کند. دقت در این نکته لازم است که ما در مورد شهر لاهیجان در استان پر بارش گیلان صحبت می کنیم و نه اصفهان و یزد در مناطقی کویری و کم بارش.

چنین اتفاقی به این معنا است که اساسا هیچ مدیریتی برای منابع آبی وجود ندارد و اقدامی عملی برای بهره برداری از نزولات آسمانی در کشور صورت نگرفته است. اگر جز این بود مردم استان گیلان هرگز نباید با مشکل کمبود آب شرب مواجه می شدند اما متأسفانه بهره برداری نادرست، مدیریت ضعیف و بی برنامه و کارمندی رفتار کردن مسئولان، کار را به این جا رسانده است. وضعیت فعلی در شهر لاهیجان، مختص به این نقطه نیست و تقریبا در بیشتر شهرهای گیلان و حتی مرکز آن یعنی رشت نیز وجود دارد.

با این رویه آیا نمی توان انتظار داشت که طی سال های آینده در گیلان نیز با بحران های بزرگ آبی و زیست محیطی رو به رو شویم؟! هنگامی که امروز اجازه داده می شود تا آب با کیفیت باران هدر برود و برنامه ای مناسب برای بهره بردای از آن وجود ندارد، قاعدتا طی سال های آینده باید انتظار مشکلات بزرگتری را داشت. همین مسائل نشان می دهد که کشور ما در بحث بحران خشکسالی، تنها در مناطق کویری درگیر نیست و در استان های شمالی نیز مدیریت ناکارآمد و بی فکر شرایطی را رقم زده است که آینده چندان روشنی با این شیوه های مدیریت منابع آبی قابل تصور نباشد.