رشد فیلم‌های سخیف در سایه فیلمنامه‌های ضعیف

به گزارش بولتن نیوز، محمدرضا مقدسیان منتقد سینما، با اشاره به افت کیفیت فیلم‌های کمدی و استفاده از شوخی‌های رکیک در فیلم‌ها گفت: مسئله‌ای که سینمای دنیا، خصوصاً سینمای ایران به آن مبتلاست، ضعف در نگارش فیلمنامه‌های پیچیده، چند لایه و عمیق است.

مقدسیان افزود: در واقع بخش زیادی از فکر در تولیدات سریالی مورد استفاده قرار می‌گیرد و صنعت سینما از این ماجرا کم بهره مانده است؛ در سینمای ایران و جهان جنسی از سطحی نگری جریان دارد.

او ادامه داد: سینمای کمدی از ابتدا با هدف اینکه مخاطب را بخنداند و با هدف سرگرمی تولید می‌شود و خواسته آن، خنداندن مردم به جای به فکر فرو بردن آن است؛ اگر هم دقت کنیم در طول تاریخ سینما، فیلم‌های کمدی سهم کمتری در ماندگاری و دریافت جوایز دارند.

این منتقد سینما تصریح کرد: تمهیدی که در سینمای کمدی در نظر گرفته می‌شود، این است که با استفاده از شوخی‌های دم دستی ضعف در مرحله نگارش فیلمنامه، پوشش شخصیت‌های از هم گسیخته و نه چندان منسجم و بسیار سطحی، به اسم کمدی به خورد مخاطب داده می شود.

مقدسیان در ادامه گفت: مخاطب در این میان حق انتخاب زیادی ندارد؛ یا باید قید سینما رفتن را بزند یا باید به سینمایی تن بدهد که ژانر‌های زیادی ندارد و در ژانر‌های موجود، حرف زیادی هم برای گفتن ندارد.

او درباره شرایط و وضعیت تصمیم گیری مخاطبان در سینمای ایران اظهار کرد: با فرض اینکه کرونا نیست و سینما‌ها فعالیت می‌کنند، مخاطب دو انتخاب دارد؛ یا باید سینمای جدی، هنری و اجتماعی را دنبال کنند یا باید سطح انتظارات خود را کاهش دهد و برای سرگرمی به فیلم‌های کمدی بسیار سطحی تن بدهد.

مقدسیان با بیان اینکه تولیدکنندگان فیلم‌های سینمایی به دنبال کسب سود بیشتر با هزینه کمتر هستند، بیان کرد: اصل ماجرا این است که سینمای ایران به دنبال سود بیشتر با هزینه کمتر است و قصد دارد مخاطب بیشتر را به قیمت مطرح کردن مباحث سطحی به دست بیاورد و به واسطه همین موضوع، ضعف‌های فیلمنامه پوشیده شود.

این منتقد سینما ادامه داد: به صورت کلی اصولاً در ساختار نحیف و از هم پاشیده سینمای ایران که فرسنگ‌ها با صنعت سینمای جهان فاصله دارد، قاعده‌ای وجود ندارد. هر کسی می‌تواند با پولی که منبع آن مشخص نیست، فیلمسازی کند. به همین دلیل شاهد آثار سطحی هستیم و می‌بینیم که سازندگان سود خود را از مرحله تولید به دست می‌آورند و هرچه مدت زمان تولید کوتاه‌تر باشد، سود سازندگان هم بیشتر خواهد بود.

مقدسیان افزود: وقتی به فیلمنامه اهمیت ندهیم، فیلنامه نویس‌ها در مدت کوتاه، فیلمنامه‌های خود را نگارش می‌کنند و این فیلمنامه ضعیف مورد قبول تهیه کننده قرار می‌گیرد و کارگردان‌ها می‌سازند و سالن‌های سینما هم آن را به نمایش در می‌آورند؛ در نتیجه در سینمایی که ساختار وجود ندارد، هر کسی سعی می‌کند جنس بنجل خود را به مردم بفروشد و شاهد این هستیم که در سایه نبود ساختار ارزش گذاری، اجناس بی‌کیفیت روانه بازار می‌شوند.

او همچنین گفت: وقتی ساختاری در صنعت سینما وجود نداشته باشد، مردم برای دریافت خدمات این حوزه، از هر خدمتی استفاده می‌کنند. چون انتخاب دیگری ندارند و خیال تولیدکنندگان راحت است که هر چیزی تولید شود، مورد قبول مردم واقع می‌شود.

مقدسیان در ادامه تصریح کرد: ما امروز شاهد این هستیم که پرفروش‌ترین فیلم ها، فیلم‌هایی هستند که در آن‌ها از شوخی‌های سخیف استفاده شده است؛ چون مردم انتخاب دیگری ندارند و به سمت این جنس از فیلم‌ها حرکت می‌کنند.

او در پایان بیان کرد: اگر تنوع ژانر داشته باشیم و گونه‌های مختلف فیلم‌های سینمایی در کشور تولید شود، عیار پایین فیلم‌های حاضر مشخص می‌شود؛ در فضای بی رقابت و با تعداد محدود مخاطب، این فیلم‌ها می‌توانند خوش رقصی کنند، چون رقیب جدی ندارند.