تخلفات صدا و سیما از کدام جنس و قماش اند؟

گروه فرهنگی- مصطفی مطهری: صدا و سیما به عنوان رسانه ملی در این سال ها نشان داده است که نه تنها ملی نیست بلکه عموماً از اصول و قواعدی که به عنوان چارچوب هویتی آن یاد می شود یا عدول کرده و یا آن را نادیده می گیرد. این نادیده انگاری صدا وسیما که عموماً نیز خود آگاهانه اتفاق افتاده است شامل موارد متعددی می شود. به عبارت بهتر کم ارزش سازی یا بی ارزش سازی قواعد و اصول رهیافتی – روشی در چارت سازمانی صدا و سیما و نهادی – ارگانی آن تنها مختص به تولید آثار تولیدی یا ترویج سبک زندگی اشرافی یا تبلیغات و برنامه های سرگرمی کلاژ شده (چسبانه کاری-Collage)و تقلیدی نیست بلکه شامل تخلفات قانونی نیز می شود. مصداق این مسئله انتشار گزارش تفریغ بودجه از تخلفات صدا و سیما می باشد.
به گزارش بولتن نیوز، براساس گزارش منتشر شده در این باره تخلفات صدا و سیما چند وجهی می باشد. بطوریکه این سازمان علاوه بر آنکه بودجه سالانه را دریافت کرده است، نه سهم دولت از تبلیغات را پرداخت کرده و نه سهم وزارت ورزش و جوانان از در آمد ناشی از تبلیغات پخش مسابقات فوتبال پرداخت کرده است. در حقیقت «صداوسیما موظف بوده ۵۰ میلیارد تومان از درآمد ناشی از تبلیغات پخش فوتبال را به حساب خزانه واریز کند. اما مبلغ این واریزی در سال ۹۹، صفر بوده است... این در حالی است که این رقم در مقابل درآمد ۲۰ هزار میلیارد تومانی تبلیغات این سازمان عدد بسیار کوچکی است». به علاوه اینکه«سال ۹۹ این سازمان ۱٫۹ هزار میلیارد تومان از دولت بودجه گرفت. بودجه امسال صدا و سیما با افزایشی قابل توجه در سال ۱۴۰۰ به ۲٫۶ هزار میلیارد تومان رسید یعنی سه برابر دانشگاه تهران بود و معادل بودجه چند استان کشور». با این وجود براساس آمار و در ذیل گزارش مذکور، مشخص شده که «سازمان صدا و سیما به ارقام خبرساز و بالای بودجه بسنده نکرده و ۱۵۰ میلیون یورو هم از صندوق توسعه ملی برداشت کرده است»؛ در حقیقت اختصاص مبلغ برداشتی از صندوق توسعه ملی به صدا و سیما با هدف افزایش کیفیت برنامه های تولید اتفاق افتاده است که شواهد(آثار تولیدی و کم شدن تصاعدی دامنه مخاطبان تلویزیون) نشان می دهد در این باره یعنی تولید آثار با کیفیت عملاً هیچ اتفاقی رخ نداده است.

واقعیت امر این است که تخلفات صورت گرفته از سوی سازمان صداو سیما آن قدر عجیب به نظر می رسد که هر مخاطبی را به فکر فرو می برد. اینکه سازمانی با این عریض و طویلی که درآمدزا است و با حجم بالای تبلیغاتی که پخش می کند چه نیازی به برداشت پول و دریافت بودجه های کلان دارد؟ در واقع دریافت پول میلیونی در ارقام بین 25 تا 38 میلیون بر حسب ثانیه که بر اساس زمان های مختلف در تناوب عددی است نشان می دهد که صداو سیما نه تنها درآمد محور است بلکه باید مولد گرا نیز باشد. اما واقعیت چیز دیگری را نشان می دهد که این سازمان هم خرج زا است و هم مصرف گرا؛ به علاوه اینکه اصلاً رابطه ای با تولید آثار با کیفیت بالا ندارد.
خلاصه کلام اینکه این رویه و سویه اقتصادی – اجتماعی و حتی غیر اخلاقی صدا وسیما می باشد که همه را از این نهاد رویگردان کرده است و همه نسبت به آن بغض و نارضایتی دارند. بطوریکه وقتی به آمارهای ذکر شده، اعداد و ارقام در این گزارش نگاه می کنیم این پرسش ها هر مخاطبی را می آزرد که واقعاً کارکرد صدا و سیما علیرغم دریافت این گونه بودجه ها و ... چیست؟ چرا با وجود این همه بودجه و فرصتی که در اختیار این سازمان قرار دارد کیفیت آثار تولیدی آن پایین و نازل است؟ رویه موجود در این سازمان منفعت محوری گروهی است یا چیز دیگریست...