مانور نظامی ایران در مرزهای شمال غربی خواب را از چشمان باکو ربوده است

گروه بین الملل - مصطفی مطهری:در حالی الهام علیف رئیس جمهور جمهوری آذربایجان، درباره مانور نظامی ایران در مرزهای شمال غربی به گفتگو با رسانه ترکیه ای به اظهار نظر روی آورده است که در روزها و هفته های گذشته باکو به امید حمایت ترکیه و حتی تل آویو روند جنگ رسانه ای با تهران را کلید زده است.

به گزارش بولتن نیوز، این اظهارات علیف در شرایطی رخ داده است که تهران علیرغم سکوت دیپلماتیک در حوزه میدانی جهت مقابله با هرگونه تهدید ارضی و جهت نشان دادن آمادگی های خود با هدف تقابل با هرگونه ادعای باکو دست به اعزام نیرو به مناطق مرزی و انجام مانور در این باره زده است. به همین دلیل و با توجه به گفتگوی رسانه ای علیف به تحلیل محتوای اظهارات علیف و علت طرح آنها بطور اجمالی در ادامه انجام خواهیم داد.

1- ایران با انجام مانور نظامی در مناطق مرزی تلاش دارد تا آمادگی نظامی خود را به عنوان یک سیگنال جدی به طرف مقابل نشان دهد و آنها را نسبت به آنچه چالش آفرینی می کنند مطلع سازد. در واقع این اطلاع رسانی نشانه گذاری شده از سوی ایران، روندی با هدف انتقال پیام به باکو و همپیمانان رسمی آن یعنی ترکیه و از سوی دیگر تل آویو است که به آنها اعلام کند که در رصد و اشراف عملیاتی ایران قرار دارند.

2- این گفتگوی رسانه ای علیف و اتهام زنی به ایران به معنای ترسی است که این غلام حلقه به گوش آنکارا و تل آویو از شرایط موجود دارد. در واقع باکو به شدت از اوضاعی که ایران سعی دارد آن را کنترل کند واهمه دارد، از این رو درصدد است با طرح ادعاهایی تازه از این دست فضا را به سمت و سوی دیگری سوق دهد و اقدامات ایران را که هشداری به باکو جهت رفتارهای غیرحرفه ای اش در عرصه سیاسی است به موضوعات دیگری گره بزند.

3- طرح این موضوع از سوی علیف نشان از آن دارد که باکو خطر ایران را بیخ گوشش احساس کرده است. اینکه علیف خطر را احساس کرده و به این اظهارات روی آورده موضوعی است که قابل درک می باشد اما اینکه چرا وی به دنبال مظلوم نماییست مسئله ای است که نیاز به واکاوی و موشکافی دارد. در واقع پاسخ به این مسئله علاوه بر آنکه در دل اقدامات باکو علیه ایران نهفته است بلکه به راحتی می توان آن را از درون اظهارات رئیس جمهور معلوم الحال آذربایجان یافت. اینکه وی مدعی شده «چرا وقتی ارامنه در آنجا ساکن بودند مانور برگزار نمی کردند؟ چرا همین که ما به آنجا رسیدیم مانور گذاشتند؟» نشان از این دارد که علیف اگر چه جواب این سوالات خود را می داند اما طرح آنها را پیش شرطی برای طرح ادعاهای خود قرار داده است. به واقع مسئله مورد توجه علیف در این باره، دوگانه سازی میان آنچه مطرح کرده است و آنچه بدان باور دارد می باشد. در واقع علیف با ادعای پرسشی مذکور سعی دارد فضا را به سود خود و آذربایجان با تحریکات قومی تغییر دهد و ایران را متهم به حمایت از ارمنستان کند، کاری که قبل تر نیز بدان مبادرت داشته است. از سوی دیگر با طرح این پرسش ها می خواهد این مسئله را جا بیاندازد که باکو نیازمند حمایت بیشتری از سوی غربی ها در برابر ایران است.

4- نکته دیگر در این باره، این است که علیف با این اظهارات رسانه ای به وضوح نشان داده که از آینده می ترسد؛ در واقع آینده ای که علیف از آن می ترسد و بیم آن را دارد تداوم مانورهای نظامی ایران در مناطق مرزی است. واقعیت این است که این اقدامات و مانورها از سوی ایران می تواند آرامش باکو در دیکته شرایط به ایروان را برهم بزند. بطوریکه با وجود و احساس خطر در مناطق مرزی هم مرز با ایران، باکو دیگر نمی تواند با فراغ بال در مناطق درگیری با ایروان به فتح الفتوح دست یابد.  

5- در مجموع، گفتگوی رسانه ای علیف و طرح اتهامات مطرح شده به ایران از سوی او، نتیجه اشتباهات محاسباتی باکو در برابر ایران است که امروز خود را در میان آتشی می بینند که هنوز شعله ور نشده است. در حقیقت علیف و دیگر افراد پیرو او که ملعبه دست بازیگران منطقه ای چون ترکیه شده و رابطه راهبردی با تل آویو دارد، با هر انگیزه ای که به تقابل با ایران روی آورده است باید بدانند که تهران ابزارهای مختلفی را برای مقابله به مثل با آنها در دست دارد؛ از این رو بهتر است به جای طرح ادعا، اتهام یا هر چیز دیگری که به گمان آنها می تواند ایران را برآشفته کند پرهیز کنند چونکه پایان صبر و خویشتن داری جمهوری اسلامی که نشان از بزرگی آن را دارد برای آنها که زمانی خراج گذار تهران بوده اند بسیار گران تمام خواهد شد.