اسماعیلی؛ گزینه ای نامقبول و پر هزینه برای مدیریت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

گروه فرهنگی - سید محسن عبدالهی: پس از معرفی وزرای پیشنهادی توسط آیت الله رئیسی به مجلس شورای اسلامی و انتشار برنامه های افراد معرفی شده به مجلس، یکی از کسانی که مخالفت هایی جدی و گسترده با او صورت گرفت، محمد مهدی اسماعیلی وزیر پیشنهادی جهت تصدی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. مخالفت هایی که محدود به یک بخش از جامعه هنری نشد و رسانه ها، حوزه های مختلف فرهنگی و حتی نمایندگان انقلابی مجلس شورای اسلامی نیز نسبت به انتخاب وی معترض شدند.

به گزارش بولتن نیوز، البته جرقه اصلی مخالفت هنرمندان و علی الخصوص فعالان سینما و تئاتر پس از منتشر شدن برنامه اسماعیلی زده شد که بعد از آن هر چقدر سعی شد تا آن چه که در برنامه آمده بود، توجیه و فضا تلطیف شود، اوضاع نه تنها برای اسماعیلی بهتر نشد، بلکه فضا به گونه ای پیش رفت که حوزه اعتراضات به انتخاب ایشان از محمدوده سینما و تئاتر به سایر بخش های فرهنگی و رسانه ای تسری یافت و حتی رسانه های انقلابی نیز نقدهایی جدی به حضور وی در این جایگاه وارد کردند.

مشکل اصلی اسماعیلی و ادله ای برای اثبات نداشتن صلاحیت کافی وی برای حضور در چنین جایگاهی از همان نحوه نگارش برنامه و موضع گیری نابجای او قابل مشاهده است. احتمالا نه تنها انقلابیون بلکه بخش زیادی از جامعه نقدهایی جدی به سینمای ایران وارد می دانند اما تا زمانی که این اعتراضات در جایگاه منتقد صورت می گیرد، می توان تیغ تیز نقد را بر روی کژی ها کشید ولی هنگامی که بناست همان منتقد مسئولیتی بر عهده بگیرد، باید بداند که نیروهای طرف حساب او همان افرادی هستند که به آن ها نقد دارد و اصلاحات با زور و اجبار انجام نمی شود و باید با تدبیر و تعامل مسائل را پیش برد.

اما زمانی که هنوز کاری شرع نشده و به واسطه ناآشنایی وزیر معرفی شده از شرق تا غرب عالم فرهنگ ایران به مخالفت با وی می پردازند، این معنا را دارد که وزیر پیشنهادی بر فرض اگر از توانایی لازم برای تصدی این جایگاه هم برخوردار باشد، دیگر امکان پذیرش این مسئولیت را ندارد زیرا اهالی آن حوزه به او اعتماد و اعتقاد ندارند. بماند که نطق دیروز سید علی یزدی خواه نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی و مباحث مربوط به مسائل و پرونده های قضایی و بی انضباطی مالی اسماعیلی دلیل دیگری است برای اینکه وی از صلاحیت لازم برای قبول مسئولیت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برخوردار نیست.

از همین روی و با استناد به این موارد حداقل انتظار از جناب آقای رئیسی این بود که هنگام برخورد با چنین وضعیتی، به جای سکوت و اصرار بر انتخاب خود، فرد دیگری را که از شایستگی های لازم برای قرار گرفتن در منصب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برخوردار است و شناخت خوبی نسبت به این حوزه دارد، جایگزین و به مجلس معرفی نمایند اما اکنون که این کار از سوی ایشان صورت نگرفته، وظیفه نمایندگان انقلابی مجلس شورای اسلامی است که پیش از ورود وی به وزارت ارشاد و به وجود آمدن چالش های بی خود و بی جهت برای کشور، جلوی ضرر را از سرچشمه بگیرند.