طالبان سوار بر بی‌کفایتی دولت مستقر

گروه بین الملل: طالبان دیگر یک پدیده ای در حاشیه و ذهنی نیست بلکه واقعیتی فیزیکی است که در سپهر سیاسی افغانستان برای خود جای پا باز کرده و نمی توان به هیچ وجه آن را نادیده گرفت و انکار کرد.

به گزارش بولتن نیوز، پیشروی های بی وقفه و متصرفات سریالی طالب ها در افغانستان به مانند هفته های گذشته همه را در شوک فرو برده است. شواهد نشان می دهد که طالبان قدرت غالب و نیروی برتر میدانی در تمام جبهه هاست. وجود همین شاخص به معنای آن است که طالبان امروز دیگر به چیزی غیر از تمام خاک افغانستان قانع نخواهد بود.

این در حالی است که دولت افغانستان علاوه بر تلاش های دیپلماتیک برای مجاب کردن جامعه جهانی جهت مقابله با طالبان و جلوگیری از سرایت دومینوی موجود در خاک افغانستان به سمت کابل، پیشنهاد تقسیم قدرت را نیز به طالبان داده است. اما آنچه بدیهی و روشنمی باشد این است که مطمئناً طالبان به این پیشنهاد نه تنها جوابی نخواهد داد بلکه با توجه به موقعیت و شرایطی که برایش رقم خورده است به هیچ عنوان و تحت هیچ گونه شرایطی حاضر به مصالحه و شریک سازی دیگران در آینده قدرت در افغانستان نخواهد بود.

اگر چه در روزهای گذشته خبرهایی مبنی بر برگزاری جلسات شورای امنیت و افزایش تحرکات دیپلماتیک جهت یافتن راه حل های سیاسی و غیر سیاسی برای حل بحران موجود در کنار بمباران مواضع طالبان توسط هواپیماهای بی ۵۲ منتشر شد، اما آنچه در این باره مشخص است که عمده این اقدامات تنها در حد نمایش هایی سیاسی بوده است؛ چرا که هیچ کدام از این موارد بالا هیچ گونه تأثیری در جلوگیری از پیشرفت های میدانی طالبان نداشته است.

بطوریکه جریان پیشروهای سریع طالب ها منجر به سقوط شهرهای مهمی شده و حملات و درگیری در مسیر سقوط مزار شریف نیز تشدید کرده است. در واقع وقایع اخیر افغانستان و سیطره طالبان بر بخش اعظم ولسوالی ها و برخی ولایات (حدود ۲۲۰ شهرستان و چند ولایت) مبین این نکته مهم است که افغانستان در آستانه سلطه فیزیکی کامل طالبان قرار دارد. نقش کمرنگ دولت جهت مقابله با طالبان در مناطق درگیری و حتی پیوستن فرماندارها و مقامات محلی در مناطق درگیری به صفوف طالبان در پی ناامیدی از دولت از جمله نکات قابل توجه در این باره می باشد.

خلاصه کلام اینکه، آنچه این روزها در جغرافیای افغانستان در حال روی دادن است علت های ظهور کرده در درون زمان بخاطر عملکرد معیوب و ناقص سیاستمداران و دولتمردان این کشور بعد از اشغال افغانستان توسط آمریکا از سال ۲۰۰۰ به بعد می باشد. در واقع فساد، ناکارآمدی و عدم توجه به مطالبات عمومی در کنار قدرت یابی روزافزون طالبان و اقبال عمومی به آنها وضعیت موجود را رقم زده است.