با وجود این همه فاجعه آفرینی، محاکمه دولت و دولتی ها، خواست عمومی مردم از دستگاه قضاست

گروه سیاسی - مصطفی مطهری: حال و احوال این روزهای کشورمان به سبب رفتار و عملکردهای دولت تکنوکرات ها، اشراف مآب ها و پیرسالاران(اگر آذری جهرمی و سیرک های مجازی آن را کنار بگذاریم) اصلاً خوب نیست؛ نیازی به بازخوانی اسناد و داده های خاصی در این باره نیست، آنچه عیان است واقعیاتی است که در جریان است. کرونا، نبود آب، قطعی برق، مشکل تهیه نهاده های دامی، وضعیت اسفناک بورس و ... نمونه هایی روشن از وضعیتی است که مردم بدلیل عملکرد سهوی یا عمدی دولت بدان گرفتارند.

به گزارش بولتن نیوز،دولت یا بیکار است یا ترک فعل کرده و یا نسبت به انجام وظایف و مسئولیت هایش کوتاهی کرده و نسبت به حل امور، برنامه ای نداشته و کاری را در راستای مرتفع سازی مشکلات نکرده است. و یا اینکه برحسب مواردی که وجود دارد یا خیانت به منافع مردم کرده و یا خیانت به اعتماد آنها و یا خیانت به اموال آنها و ... .

واقعیت امر این است که موضوع از بی تدبیری یا سوء مدیریت ها فراتر رفته است؛ گاهاً تصور می شود (که می تواند هم درست باشد) رفتارهای تخریبی دولت و عدم اقدام به کنش در موقع مناسب و در زمان مقتضی از سوی دولت در شرایط چالش و یا بحران تعمدی است. در واقع آنچه محرز می باشد این است که وقایع ایجادی - تحمیلی از شرایط زندگی محصول دوگانه عدم تدبیر(در ورود به موقع به چالش یا بحران) و دخالت مستقیم دولت(در ورود بی موقع و بی جای دولت به مسائل و امور) می باشد. در واقع این موارد گویای آن است که دولت بر حسب اهدافی وارونه عمل می کند.

واقعیت این است هر اقدام دولت به جای آنکه راهگشا و اعتمادبخش باشد بیشتر استرس زا و اضطراب بخش می باشد؛ برای روشن شدن بحث در این باره، به تشریح مثال های بیان شده در پاراگراف اول خواهیم پرداخت. در موضوع کرونا از همان ابتدای ورود این ویروس به کشور و شناسایی مبتلایان به آن دولت با سوء مدیریت موجب شد تا روند همه گیری سریع اتفاق بیافتد. در واقع عدم برنامه ریزی های در این باره موجب شد تا با خیل وسیعی از بیماران روبرو شویم؛ این شرایط اکنون نیز شکل دیگری به خود گرفته است. در واقع دولت بدون طراحی پلتفرم های مربوطه در این باره همواره آسان ترین و کوتاه ترین راه را برای خالی کردن شانه ها از بار مسئولیت انتخاب می کند. تعطیلی 6 روزه در تهران با هدف پایین آوردن آمار مبتلایان در پیک پنجم نمونه واضحی از این بی مسئولیتی هاست، که بجای یافتن راه حل برای مسئله به سمت پاک کردن صورت مسئله رفته است؛ این در حالی است که برحسب تجربه راهی برای جلوگیری از انتشار آن تعبیه و تدراک ندیده است بلکه آن را نیز تشدید خواهد کرد. در واقع پشت بند تعطیلی 6 روزه از منظر عقلی براساس شناخت های اجتماعی می بایستی مسدود کردن مسیر ترددهای عمومی از تهران به شمال می بود؛ اما متاسفانه این اتفاق نیافتاده است و اکنون کرونایی که درصدد کنترل آن در تهران براساس تعطیلات 6 روز بودند از تهران با مسافران به شمال کوچ کرده است. از سوی دیگر نیز در موضوع کرونا، توانایی تأمین واکسن و به تبع آن واکسینه کردن مردم را یا ندارند یا قصدی برای انجام آن ندارند.

در موضوع آب خوزستان، در حالیکه می توانستند سریع تر از شکل گیری بحران وارد عمل شوند و آب پاییزه را در اختیار مردم قرار دهند با تعلل بی مورد البته هدفمند(ریختن آب در آسیاب دشمن و تهییج به اعتراض) شرایط اخیر را رقم زدند و موجبات تکدرخاطر و اعتراضات مردمی را فراهم ساختند. به عبارت بهتر در این باره نیز نه تنها به توصیه ها، پیشنهادات ابتدایی جهت پیشگیری از شرایط کم آبی یا بی آبی توجه نکرده اند بلکه با وقوع شرایط نیز زودتر دست به کار نشدند و سدها باز نکردند تا شاهد مناظر دردناک تشنگی مردم خوزستانمان نباشیم.

در قضیه برق و قطعی های مکرر آن نیز با پایین آوردن تولید برق، عدم بازسازی زیرساخت ها، عدم ساخت نیروگاه های جدید، عضویت در معاهدات بی مورد در این راستا مانند پاریس، کیوتو و ... موجب شکل گیری شرایط موجود شده اند؛ جالب اینجاست که در این بخش نیز بی توجه و بی اهمیت نسبت به نظر کارشناسان و پیشنهادات آنها بوده اند.

در مسئله نهاده های دامی، که بارها و به کرات و به تکرار گفته شده هزاران تن نهاده در انبارهای گمرک وجود دارند که منتظر صدور یک دستور جدی برای آزاد شدن هستند که این دستورها هیچ گاه صادر نمی شوند و در نهایت ما با وضعیت سخت دامداران، دامداری، گران شدن گوشت، کمبود آن و ... مواجه می شویم که سر منشاء آن دولت و انفعال های سهوی یا عمدی آن است.

در قصه پردرد بورس نیز به مانند دیگر ماجراهای خانماسوز دولت در حق مردم، کشور و نظام که بیان شد دولت هم متولی بود، هم ناظر، هم مجری، هم عامل، هم حامل و هم دعوت کننده مردم جهت حضور در بورس(بماند که بعدها همه چیز را انکار کرد)؛ اما نهایتاً چه شد؟ عدم قبول مسئولیت از سوی دولت، حجم وسیع مالبختگان و حرف های ضد و نقیضی که بیان شد و ...

خلاصه کلام اینکه، این مثال ها گوشه هایی از اقدامات مصیبت بار و مصیبت زای دولت بودند که همه ما با آنها آشنایی داریم، امثال دیگری هم هستند که گفتنشان موجب اطناب کلام می شود؛ در واقع بازخوانی این موارد که در ماه های گذشته در بولتن نیوز بطور جداگانه به آنها پرداخته بودیم، به چند دلیل است اول، حساس شدن نظارتی – قضایی و حتی عمومی به واقعیت عملکردهای دولت؛ دوم، پی بردن به انجام سهوی یا عمدی آنها؛ سوم، اینکه بدانیم دولت در این باره ترک فعل کرده یا خیانت؛ چهارم، هدف دولت در این راستا چه بوده است؛ و بالاخره پنجم محاکمه دولت و دولتی ها بعد از پایان کارشان در دولت مصیبت نه تدبیر. در حقیقت خواست عمومی مردم کشور با توجه به مصیبت های وارد شده محاکمه دولت مردان است. به عبارت روشن تر مطالبه جدی همه ی ما مردم کشور، باز کردن پرونده های ویژه در این باره و محاکمه دولت و دولتی ها از دستگاه قضا می باشد.