خانواده‌هاچرا برای بردن بچه‌ها به سینما ریسک کنند؟

به گزارش بولتن نیوز، بیتا منصوری تهیه‌کننده سینمای کودک درباره وضعیت اکران فیلم‌های کودک در سینماها در شرایط کرونایی و فراموش شدن آئین فیلم دیدن در سینما برای کودکان و نوجوانان گفت: واقعیت این است که این آئین در حال فراموشی است و جدای از اینکه ما فیلم کودک مناسب نداریم و یا سوای از وضعیت کرونایی سالن‌های سینمایی، به نظر وضعیت اقتصادی خانواده‌ها هم مسئله مهمی است.

وی ادامه داد: یک جوان وقتی به تنهایی به سینما می‌رود ممکن است مثلاً از وسیله نقلیه عمومی استفاده کند، شرایط و پروتکل‌های شخصی را کامل رعایت کند، فیلمی را ببیند و هزینه جنبی دیگری هم نداشته باشد. اما شرایط برای خانواده‌ای با ۲ فرزند کوچک که می‌خواهند به سینما بروند، کاملاً متفاوت است. فقط هزینه خرید بلیت نیست. هزینه رفت و آمد هست، هزینه تنقلات و هزینه‌های دیگر هست که در مجموع از توان یک خانواده معمولی این هزینه خارج است. فکر می‌کنم در این شرایط خانواده‌ها تن به این ریسک نمی‌دهند که کودک خود را به سینما ببرند.

خانواده‌ها حاضر به ریسک هستند؟

این تهیه‌کننده در ادامه گفت: این مسئله که امروز فیلم مناسب کودک در سینما داریم یا خیر هم نکته مهمی است. خیلی از فیلم‌ها شاید درباره کودک باشد اما واقعاً برای کودکان جذاب نیستند. چرا باید خانواده هزینه کند و آخرسر هم ناراضی به خانه برگردد؟

نمایش خانگی در این شرایط این واقعیت را ایجاد کرده تا برخی تولیدات به‌صورت تکراری هم دیده شود. مدیریت دولتی باید در زمینه سینمای کودک وارد عمل می‌شد و مثلاً فیلم‌های تاریخ سینمای کودک را که مناسب کودکان امروز است، وارد شبکه نمایش خانگی می‌کرد
وی در پاسخ به این سوال که در شرایط فعلی آیا نیاز به اکران فیلم کودک هست یا خیر، بیان کرد: در این شرایط کرونا بعید است خانواده‌ها ریسک کنند و به سینما بروند. به ویژه که در زمینه رعایت پروتکل‌ها خیلی نمی‌توان بچه‌ها کنترل کرد و در مجموع در شرایط فعلی خیلی اکران فیلم کودک مناسب نیست.

منصوری در پاسخ به اینکه چه باید کرد؟ توضیح داد: واقعیت این است که خیلی از خانواده‌ها به دلایلی با تلویزیون قهر هستند و این قهر را به کودکان خود نیز تسری داده‌اند. نمایش خانگی در این شرایط این موقعیت را ایجاد کرده تا برخی تولیدات به‌صورت تکراری هم دیده شود. مدیریت دولتی باید در زمینه سینمای کودک وارد عمل می‌شد و مثلاً فیلم‌های تاریخ سینمای کودک را که مناسب کودکان امروز است، وارد شبکه نمایش خانگی می‌کرد. من خودم وقتی کودک کوچک داشتم، چند ساعت او را با نسخه وی‌اچ‌اس فیلم «کتاب جنگل» و «سیندرلا» سرگرم می‌کردم و از بارها دیدن آن هم خسته نمی‌شد. با همان یک نوار چندین ساعت او را پر کردم. این اتفاق در شبکه نمایش خانگی امروز می‌تواند رخ دهد.

غفلت از فیلم‌های خوبی که می‌توان بارها دید

وی افزود: فیلم‌های خوب کودک زیادی داریم که شاید محصول این یکی دو سال نباشند اما از محصولات موفق سینمای کودک محسوب می‌شوند. از فیلم‌های زنده‌یاد کامبوزیا پرتوی گرفته تا فیلم‌های دیگری که هنوز هم می‌تواند برای بچه‌ها جذاب و تماشایی باشد. فیلم‌هایی که می‌توان هر کدام را بارها دید و امروز در شبکه نمایش خانگی فرصت عرضه آن‌هاست.

منصوری در ادامه تأکید کرد: به فرض نبودن معضل کرونا هم چرخه اکران فیلم‌های کودک دچار معضل جدی بود. در سال‌های قبل از کرونا هم ما این مشکل را داشتیم و معترض بودیم. در سالی که می‌خواستیم «پاستاریونی» را به‌عنوان فیلم محبوب داوران کودک جشنواره فیلم کودک روانه اکران کنیم، به ما می‌گفتند امکانش نیست چون ۲ فیلم کودک با هم در اکران داریم! حرف من این بود که مشکل به مدیریت اکران بازمی‌گردد که در چهارماه تعطیلی کودکان و نوجوانان در آن سال، هیچ فیلم کودکی روی پرده نرفت، بعد این حجم از تولیدات کودک رونمایی شده در جشنواره را می‌خواهید در نیمه دوم سال اکران کنید. عملاً هم به دلیل بازگشایی مدارس فیلم‌ها می‌سوزد و خانواده‌ها هم فرصت حضور در سینما ندارند. در نیمه اول سال که خانواده‌ها به‌دنبال سرگرمی بچه‌هایشان هستند فیلمی روی پرده نیست و به اجبار بچه‌ها را به تماشای فیلم‌های بزرگسال به‌ظاهر کمدی می‌برند که اصلاً هم مناسب بچه‌ها نیست. این‌ها را گفتم که بدانیم اینگونه نیست که کرونا موجب از رونق افتادن سینمای کودک شده است. ضعف مدیریت متولیان این حوزه مانند بنیاد فارابی سبب این وضعیت شده که فیلم کودک عملاً از سبد خانوار ایرانی حذف شده است. این ربطی به کرونا هم ندارد.

این تهیه‌کننده درباره امکان استفاده از ظرفیت‌های ویژه مانند سینماهای روباز برای بازگشت بچه‌ها به سالن سینما هم گفت: حتماً این قبیل ایده‌ها می‌تواند جذاب باشد و بچه‌ها دوست دارند. تصور کنید در پارکی مانند پارک ملت این امکان فراهم شود تا با ظرفیت محدود بچه‌ها در فضای آزاد به تماشای فیلم بنشینند. مگر پیش‌تر تجربه‌هایی از این دست نداشته‌ایم؟ حتماً این ایده‌ها جواب می‌دهد اما حرف اصلی من این است که باید فیلمی اکران شود که اگر خانواده‌ای در این شرایط ریسک حضور در سالن و تماشای فیلم به همراه بچه‌ها را به جان خرید، از سینما راضی بازگردد. این نکته بسیار مهمی برای شخص من به‌عنوان تهیه‌کننده است.

وی در پایان تأکید کرد: در تمام دنیا فیلم خانوادگی داریم، نه فیلم کودک. نباید فیلم‌های ما به گونه‌ای باشد که مادر بر سر کودک منت بگذارد که به خاطر تو به سینما آمدم و خودش در سالن مدام سرش در گوشی تلفنش باشد. باید فیلم‌هایی تولید و اکران شود که همه خانواده در کنار هم بتوانند به تماشای آن بنشینند.