از هتاکی های قدیانی نسبت به خودتان می ترسید که در برابرش سکوت کرده اید؟!

گروه سیاسی _ سید محسن عبدالهی: به خاطر دارم که اولین آشنایی من با حسین قدیانی به واسطه دوستی بود که از نزدیک او را می شناخت و با خصوصیات اخلاقی وی آشنایی داشت. طبق آن چه که از تعاریف او به یاد دارم، صحبت از غرور و خودبزرگ بینی عجیب این فرد بود. پیگیری نوشته های او در فضاهای مختلف و علی الخصوص صفحه اینستاگرام وی موجب شد با ابعاد دیگری از شخصیت قدیانی هم آشنا بشوم. شخصیتی که به نظر بیش از اندازه بر مبنای سود و زیان و منفعت شخصی شکل گرفته است و همین اخلاق باعث کنش و واکنش های او می شود.

بیشترین نمود این اخلاق او و دمدمی مزاجی اش بر اساس منفعت شخصی را در آخرین عید فطر پیش از شیوع ویروس کرونا و اقامه نماز توسط رهبر معظم انقلاب در مصلی تهران شاهد بودم. هنگامی که به واسطه دیر رسیدن به مصلی، امکان ورود پیدا نکرد و نتوانست نماز عید را اقامه کند و فقط به همین دلیل متنی منتشر کرد در انتقاد از مقام معظم رهبری و جمهوری اسلامی! که چرا من فرزند شهید نتوانستم داخل مصلی پر از جمعیت شوم و نماز عید فطرم را بخوانم.   

در ماجرای اخیر و هتاکی های او به مرحوم علامه مصباح باز هم داستان به همان شکلی است که در آن نماز عید اتفاق افتاد. وی به خیال خود در طرفداری از فردی، شروع به توهین به جریانی خاص که از قضا حقیر نیز به ایشان انتقاداتی دارد، می کند. اما به علت سطح تحلیل ضعیف و فقدان اخلاقیات لازم برای ورود به مباحثه، کارش به هتاکی و توهین می کشد. نتیجه این می شود که به جای استدلال کردن، زیر میز بازی می زند و شروع به هتاکی نسبت به رهبر معنوی از دنیا رفته آن جریان می کند.

اگر حسین قدیانی منتسب به جبهه انقلاب نبود و تا این اندازه هم به او بال و پر داده نمی شد و برخی به صورت مداوم به دنبال بزرگ کردن هر کار او نبودند و یک صفحه اینستاگرامی را چنان بزک نمی کردند که حضرت آقا تقدیرنامه ای به او اهدا کنند، هتاکی های او تا این اندازه حساسیت برانگیز نبود. اما مشکل دقیقا در همین امتیازاتی است که عده ای برای او قائل شدند تا امروز تصور کند که هر چه دلش خواست می تواند بگوید و هیچ اتفاقی هم قرار نیست رخ بدهد.

امثال آقایان شریعتمداری و صفار هرندی که پس از توهین های ادامه دار قدیانی دلسوزانه به او تذکری دادند در حد «بهتر است دیگر این کار را نکنی!» باید نتیجه این نوع برخورد خود را مشاهد نمایند که پس از نامه های آن ها نیز همچنان این نازپرورده ایشان مشغول توهین به مرحوم مصباح است. انتقاد داشتن نسبت به عملکرد افراد، حق حسین قدیانی و هر کس دیگری است اما توهین و دروغ گویی و هتاکی چه ارتباطی با انتقاد کردن دارند؟!  

احتمالا اینکه تا امروز کسی نسبت به اهانت های او اقدامی قضایی نکرده و مدعی العموم وارد قضیه نشده است هم ارتباط با اعمال نفوذ و حمایت های برخی از همین آقایان دارد؛ چون برای خیلی کمتر از این حرف ها افراد مجبور به پاسخگویی در دستگاه فضایی می شوند اما این عزیزدل برخی آقایان پرنفوذ بعد از دو هفته توهین و ناسزای علنی به یک عالم و روحانی شهیر که از دنیا هم رفته است، بدون هیچ ترسی همچنان به رویه خود ادامه می دهد و آب هم از آب تکان نمی خورد. حالا آقایان حامی باید پاسخ بدهند که آیا از ترس هتاکی های قدیانی همچنان می خواهند سکوت کنند و نظاره گر باشند و از آبروی خود و انقلاب برای فردی هتاک خرج نمایند و یا قصد دارند تودهنی محکمی به نازپروده خود بزنند؟!