دودکش 2؛ آینه تمام نمای رویکرد غلط رسانه ملی در سریال سازی
گروه فرهنگی _ سید محسن عبدالهی: مدیران رسانه ملی پس از امتحان کردن فرمول چند فصلی ساختن سریال ها و موفقیت نسبی این ایده در مجموعه پایتخت، گویا به این نتیجه رسیده اند که هر کاری اگر در فصل اول پخش خود توانست نظر مثبت مردم را جلب کند، الزاما باید ادامه آن مجموعه را تولید کرد. این ایده اگر با رعایت نکات حرفه ای و اصول اولیه سریال سازی همراه باشد، می تواند موفقیت آمیز باشد همانند چند فصل ابتدایی سریال پایتخت.
به گزارش بولتن نیوز، اما اگر صدا و سیما تنها به دنبال تولید اثر بدون توجه کردن به ملزومات آن باشد، نتیجه چیزی خواهد شد مانند مجموعه دودکش که به تازگی پخش فصل جدید آن از شبکه اول سیما آغاز گشته است. مجموعه ای با ترکیب مناسبی از بازیگران اما بدون خلاقیت که منتیجه اش شده است نارضایتی عمومی از کیفیت نازل این اثر و حتی انتقادات تند از شوخی های یخ و سخیف سریال.
متاسفانه اشکالات این سری از مجموعه دودکش از همان قسمت اول خود را نشان دادند. بینندگان با توجه به حافظه خود انتظار داشتند با اثری طرف باشند که شوخی های جدید، به روز و موقعیت های جالبی بیافریند اما آن چه در عمل رخ داد کاملا متفاوت بود با این تصورات. شوخی های بی مزه و تکراری، اصرار بر داد و فریاد و توهین و تحقیر، داستان ضعیف و آب بستن های متوالی از مهم ترین عواملی هستند که باعث واکنش های منفی مخاطبان و منتقدان به این اثر شده اند.
برای مثال در همان قسمت اول به صحنه ای اشاره می کنیم تا بهتر متوجه شوید که چه اشکالاتی در کار وجود دارند. صحنه برخورد خانواده مشتاق با حسینی بای و تکرار جمله حسینی بای ، خبرنگار واحد مرکزی خبر از زبان اعضای خانواده به مدت چند دقیقه برای خنداندن مخاطب، بدون شک یکی از بدترین صحنه های سریال های کمدی در کشورمان بوده است. به عبارت دقیق تر این تک صحنه نشان می دهد که این سریال از فقدان خلاقیت تیم نویسنده، فقدان داستان، فقدان کارگردانی خلاق و در نهایت ناتوانی در خلق موقعیت های طنز رنج می برد و گروه سازنده به جای همه این ها یک فرمول را انتخاب کرده اند: شوخی های سخیف، داد و فریاد، صحنه های کشدار و یکی به دو کردن های بی دلیل.
البته بخش بزرگی از اشکال بازمی گردد به سیاست های غلط رسانه ملی در حوزه برنامه سازی و علی الخصوص سریال سازی. متاسفانه مدیران صدا و سیما به این مساله توجه ندارند که قرار نیست فقط تعدادی برنامه تولید شود تا آنتن تلویزیون خالی از برنامه نباشد و حالا در این میان برخی از آثار و تولیدات نیز با استقبال مخاطبان رو به رو شوند. مساله این است که وقتی رسانه اصلی کشور ما ملی است و از بودجه بیت المال ارتزاق می کند، الزاما باید هر اثری با بالاترین کیفیت تولید شود.
این یعنی برای مثال اگر قرار است برای مجموعه دودکش ادامه ای تولید شود، ابتدا تیمی از بهترین نویسندگان تشکیل شود، سپس تهیه کنندگان و افراد خبره نتیجه کار تیم نویسندگان را ارزیابی کنند و اگر مشاهده کردند که داستان و موقعیت های طراحی شده از کیفیت و خلاقیت خوبی برخوردار هستند و در صورت تولید شاهد محصول نهایی باکیفیتی خواهیم بود، در آن هنگام اجازه ساخت اثر آنهم تحت نظارت دقیق کیفی و فنی صادر شود.
البته که به نظر می رسد این روند فعلا در هیچ اثری رعایت نمی شود وگرنه شاهد این مقدار از برنامه ها و تولیدات ضعیف در رسانه ملی نبودیم. متاسفانه این رویه غلط شامل فقط مشمول مجموعه هایی مانند دودکش یا برنامه های معمولی و روتین صدا و سیما نمی شود و دامان سریال هایی همچون سلمان فارسی را هم که در حال تولید است، گرفته اند. علی الحساب تا زمانی که مسئولان صدا و سیما خود را ملزم به رعایت اصول اولیه سریال سازی و تولید محتوا ندانندو همچون یک تهیه کننده بخش خصوصی که در حال خرج کردن از جیب خود می باشد، حساسیتی به بیت المال و نتیجه نهایی تولیدات نداشته باشند، نمی توان توقع داشت که این روند پرهزینه و اشتباه اصلاح شود.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
