اماکن دولتی و حاکمیتی خاک می‌خورند اما مردم بی‌خانه، درگیر کانتینرند

گروه اجتماعی- مصطفی مطهری: گروه اروایت سخت زندگی در کشور ما به لطف دولت تدبیر و امید در طول چند سال گذشته به یک ژانر دراماتیک تبدیل شده است. این دشواری های زندگی به واسطه سیاستگذاری های نادرست دولت در کنار کرونا به عنوان یک متحد همسو با دولت به جان مردم افتاده است تا آنها را از زندگی ساقط کنند و هر روز عرصه زندگی را بیش از پیش بر آنها تنگ کند.

به گزارش بولتن نیوز، وضعیت سخت معیشتی و عدم توانایی های عمومی برای گذراندن حداقل زندگی را وقتی کنار مسائل دیگر مانند فقدان وسع مالی جهت خرید و حتی کرایه خانه از صاحبان منازل، یا بدلیل طرد شدگی از منزل و یا طلاق و ...  می گذاریم که همگی از شاهکارهای این دولت می باشد ، به این نتیجه می رسیم که این دولت و اقدامات ویرانگر آن است که موجب شده است تا این دسته از افراد جامعه به سمت انبارها در حاشیه شهرها و یا زندگی در کانتینرها روانه شوند. اگرچه کساد شدن بازار کسب و کار به دلیل شیوع ویروس منحوس کرونا نیز در این راستا مزید بر علت بوده اما بازهم آنچه در این باره بیش از هرچیزی دیگر مقصر بوده و باید پاسخگو باشد دولت و عدم حمایت های آن است.

با این حال نه زیبنده نظام اسلامی است و نه زیبنده مردم ایران است که اینگونه و در این چنین شرایطی زندگی کنند؛ در واقع اگر چه کم کاری ها دولت در عرصه ساخت و ساز مسکن و توقف طرح ملی مسکن مهر و ... عاملی مهم و کلیدی در این باره می باشد و لازم است در این باره متخاطیان را در دادگاه عمومی محاکمه و مورد بازخواست قرار داد اما با این حال در شرایط موجود و برای حل مقطعی این معضل و فراهم شدن زمان برای حل کلان آن، باید راهکار جایگزین را در این باره دنبال کرد.

یکی از راه های جایگزین در این باره استفاده از اماکن دولتی و حاکمیتی در شهرهای مختلف کشور است که یا برای همیشه خالی و بلا استفاده مانده اند و یا اینکه در شرایط فعلی به علت شیوع کرونا خالی مانده اند. در واقع اگر این اماکن را به عنوان در شرایط موجود که یک شرایط اضطراری است برای اسکان این دسته از مردم مورد استفاده قرار داد به صورت مقطعی می توان این مسئله را تا یافتن راه حل درمان کلی حل و فصل کرد.

واقعیت امر این است که در کنه وجودی موضوع این اتفاق می تواند در عمل نشان دهد که جمهوری اسلامی متعلق به مردم و برای مردم است؛ موضوعی که امام (ره) با انقلاب اسلامی پیام آورآن بود. به عبارت بهتر با وجود خالی بودن این اماکن و با توجه به ضرورت موجود، این مسئله نمی تواند زیبنده باشد که شهروند جمهوری اسلامی در کانتینرها و انبارها زندگی کند و بخوابد در صورتی که حق استفاده و سکونت در اماکن خالی دولتی و حاکمیتی را نداشته باشد.

بنابراین واجب و ضروری است که در شرایطی که دولت به فکر مردم نیست حاکمیت و نهادهای حاکمیتی دست به کار شوند و برای نجات مردم پیش قدم شده و وارد میدان شوند و با اقدامات انقلابی – ملی خود تا اندازه ای از درد و آلام مردم بکاهند و با اقدام و عملشان تا آینده دیگر، تسلی دهنده آنها باشند.