لاریجانی وارد یک عرصۀ زدوخورد جدی و بدون شوخی شده/ این توییت یک نقطه عطف است
گروه سیاسی: محمدرضا اسلامی در یادداشت پیش رو به توییت اخیر علی لاریجانی پرداخته و با تأکید بر اینکه «این توییت یک نقطه عطف است» آورده: لاریجانی وارد یک عرصۀ زدوخورد جدی و بدون شوخی شده. اگر از دیدگاه ریسک/خطر به ماجرا نگاه کنیم لاریجانی وارد عرصه‌ای شده که هزینه‌اش متلاشی شدنش خواهد بود (پودر خواهد شد در اصطلاحِ مخالفانش) ولی او مستظهر به حمایت «جمهورِ جامعه» نیست. چرا؟
به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که در صفحه اجتماعی نگارنده نیز، منتشرشده، به شرح زیراست:
این توییت یک نقطه عطف است. نشان میده اختلافات درون پرده بسیار عمیق تر و شدید تر از آن است که (از بیرون) به نظر می رسد. البته برای بسیاری از مردم، تفاوتِ معناداری بین رئیسی و لاریجانی نیست. بخش زیادی از بدنۀ جامعه، همۀ اینها رو "اصولگرا" (یا حتی کلی تر: حاکمیت) می شناسند ولی شروعِ لاریجانی، یک شروعِ بسیار روشن است: کلمه «مواضع خطرناک» و اشاره مستقیم هم به رئیسی و هم به جلیلی (و استفاده از کلمه «اقلیت بی منطق»)
آدم به یاد دیالوگ فیلم آژانس شیشه ای می افته که کارمند آژانس به سلحشور، حاج کاظم و احمد می گفت: «شما چند جور عقیده و نظر دارید؟ شما با هم هستین با هم نماز می خونید اما همدیگه رو قبول ندارین؟ حرف همدیگه رو نمی فهمین؟»
فارغ از هرچه هست، این ورودِ با صراحت لاریجانی امر مبارکی هست در فضایی که کلی گویی و تعارف، جزئی دایم از سپهر سیاست ورزی کشور شده.
ولی به نظر می رسد که زد و خورد شدیدی در راه است... ایکاش آقای روحانی آنهمه سرمایه اجتماعی را به باد نداده بود. چرا که صحبت از «خردوَرزی» و «مواضع خطرناک» وقتی که چندین و چند سال فردی مثل حسن روحانی این کلمات رو بی خاصیت و بی بو کرد، چقدر می تواند «رای» و «سرمایه اجتماعی» برای فردی مثل لاریجانی فراهم کند؟
ماجرا پس از دولت روحانی چنین است:
بخشِ از مردم سرخورده هستند و حالت "مردد" برای شرکت/عدم شرکت در انتخابات دارند، ولی همزمان، حجم زد و خورد و «منازعه جدی» در درون پرده و در میان «دو طیفِ مختلفِ اصولگرایان» فراتر از حد تصوّر است.
بازندۀ این ماجرا کیست؟ فعلا تا اینجای کار بازنده "لاریجانی" است. او صریح و بی پرده وارد میدان شده و از روز اول (همان کلیپ اول)، حرفهایش را روشن و بی لکنت زده است. او جریانِ رئیسی-جلیلی را برای کشور «خطرناک» می داند ولی این «بیانِ لاریجانی از اوضاع» برایش رای جمع نخواهد کرد.
لاریجانی وارد یک عرصۀ زدوخورد جدی و بدون شوخی شده. اگر از دیدگاه ریسک/خطر به ماجرا نگاه کنیم لاریجانی وارد عرصه‌ای شده که هزینه‌اش متلاشی شدنش خواهد بود (پودر خواهد شد در اصطلاحِ مخالفانش) ولی او مستظهر به حمایت «جمهورِ جامعه» نیست. چرا؟
چون چهار سال گذشته، حسن نامی بوده که مسالۀ «سرمایه اجتماعی» را رها کرده بوده به ناکجاآباد و جامعه خسته تر از آن است که برای «مصافِ لاریجانی-رئیسی/جلیلی» وارد عرصه شود.
این «جامعۀ خسته» از شوکهای اقتصادی/کلی گویی های حسن روحانی، حوصلۀ مصافِ جدیدی به اسم لاریجانی-رئیسی/جلیلی را ندارد.
و اضافه کنیم به تمام اینها، سرمایه اجتماعی ای که سعید جلیلی در 1396 هیچ بهره ای از آن نداشت، ولی در مدت ریاست بر قوه قضائیه برای رئیسی 1400 به میزان قابل توجهی فراهم شده است. (چند میلیون؟ نمی دانیم)
و پایانِ این نقاطِ ضعفِ لاریجانی، مسئلۀ خاندان و اتصالش است به افرادی که حواشی زیادی داشته اند.
حال با تمامِ این اوصاف، لاریجانی قصد دارد که کمر به این «زد و خورد سنگین» ببندد و گمان می کند که «حریفِ» کسانی است که (به گمان او) «مواضع خطرناک» داشته اند و کشور را به سر حد ورشکستگی (لبه پرتگاه) کشانده اند. اینکه لاریجانی در این محاسبۀ ریسک روی چه پارامتری حساب کرده؟ نمی دانم.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
لاریجانی خیلی مناظره بلده با بچه هاش صحبت کنه که از آمریکا برگردن ایران . 
