ترور بیولوژیک نظام با سوءمدیریت دولت در مدیریت منابع آبی!

گروه اقتصادی: از دیرباز تا به امروز کشور ایران را در دسته بندی های سرزمینی، جزء مناطق گرم و خشک قرار می داده اند. عمده مناطق کشور ما را نیز همین آب و هوا تشکیل داده است و قسمت های کمی شرایط آب و هوایی متفاوتی دارند. همین امر باعث شده است که در طول تاریخ ایرانیان راهکارهای مختلفی را برای مدیریت منابع آب خود اتخاذ کنند تا بلکه بر این مشکل غلبه نمایند. مشاهده این تجربه تاریخی نشان می دهد که اتفاقا مردم ایران در این زمینه کاملا موفق بوده اند و به خوبی خود را با شرایط آب و هوایی محل زندگی خود وفق داده اند.

به گزارش بولتن نیوز، در سال های اخیر نیز کشور ما با این مشکلات بیش از گذشته درگیر شده و هشدارهای فراوانی بابت خشکسالی و کمبود منایع آبی و در نتیجه کاهش تولید برق به مردم داده می شود. حتی فراتر از این هشدارهای مقطعی مدیران بابت کمبود آب و برق، اخیرا پروفسور کردوانی، پدر علم کویرشناسی ایران در سخنانی دلهره آور گفته اند که آب در حال اتمام است، ایران در دوره خشکسالی قرار دارد و گیلان و مازندران در آینده قابل استفاده نخواهند بود.

 

علی القاعده اخبار این مشکل بزرگ پیش از ما به مسئولان کشور می رسد و ایشان و علی الخصوص دولت و وزارت خانه های نیرو و جهاد کشاورزی باید در این زمینه برنامه ریزی هایی انجام بدهند تا بتوان شرایط را مدیریت کرد. اما بررسی روند عملکرد سال های گذشته مدیران دولت تدبیر و امید نشان می دهد که هیچ مدیریتی در این زمینه وجود ندارد. یک نمونه ساده این عدم مدیریت خبری است مرتبط با آن چه که نایب رییس اتحادیه بارفروشان اعلام کرده.

 

طبق اظهارات این فرد در جنوب کشور هندوانه ها خوراک دام شده اند. همچنین هنودوانه امسال به قدری ارزان است که در میادین اصلی بار، روی دست فروشندگان مانده. این خبر یعنی تولید بیش از حد هندوانه به عنوان محصولی که پرورش آن به شدت به آب نیاز دارد. اساسا اگر در کشوری بحث خشکسالی مطرح باشد، مسئولان مربوط به این موضوع در دو حوزه کشاورزی و مدیریت منابع آب، سعی می کنند تا از کارهایی که موجب هدررفتن آب می شود، پیشگیری کنند.

 

در این فقره نیز وزارت جهاد کشاورزی وظیفه دارد که با علم به هدر رفتن حجم فراوان آب در به عمل آوردن محصولی همچون هندوانه، اجازه پرورش آن را تا اطلاع ثانوی صادر نکند و به کشاورزان تولیدکننده این محصول، چیزهای دیگری را برای پرورش دادن پیشنهاد بدهد. البته که این توقع هنگامی باید وجود داشته باشد که شما نشانه ای از قصد مدیریت این قضیه را دیده باشید. اما متاسفانه مشاهده روند اقداماتی که در حال صورت گرفتن است و رهاشدگی این حوزه، گواه بر مساله ای دیگر و تا حدودی می توان گفت نوعی بی مدیریتی عامدانه منابع آبی کشور است.

اگر قصدی مبنی بر آسیب زدن به آینده کشور و درگیر کردن نظام با یک مشکل بزرگ وجود نداشته باشد، قاعدتا باید اقداماتی برای کنترل شرایط و مدیریت منابع آبی صورت بگیرد. مسائلی همچون کاشت محصولاتی که به آب کمتری برای تولید نیاز دارند، جلوگیری از هدر رفتن آب باران و جمع آوری آن، مسدود کردن چاه های عمیق و غیرمجاز و بسیاری اقدامات دیگر می توانند نشانه ای باشند مبنی بر وجود قصد و نیت مدیریت اوضاع و جلوگیری از رقم خوردن فاجعه ای بزرگ. اما متاسفانه نشانه ای از انجام چنین کارهایی دیده نمی شود تا این آشفتگی بیش از سوءمدیریت و ناشی گری، خراب کاری و به نوعی ترور بیولوژیک آینده کشور به حساب بیاید.