Tanet اقتصاد سینما را در زمان کرونا نجات داد

گروه فرهنگی - محمدرضا تنکمان فرد: تنت به معنای یک اصل یا یک اعتقاد است، که نشان می‌دهد قهرمان اصلی باید به راحتی به آنچه انجام می‌دهد، (بدون در نظر گرفتن واقعیات کامل) اعتقاد داشته باشد. همانطور که در بالا گفته شد وارونگی زمان یک موضوع اصلی در این فیلم است، به این معنی که زمان می‌تواند به عقب برود. افراد و اشیا می‌توانند معکوس شوند، و این باعث صحنه‌های گیج‌کننده‌ای مانند شلیک گلوله به اسلحه می‌شود، در حالی که یک فرد وارونه در فیلم می‌تواند در طول زمان به عقب حرکت کند، و این در حالی است که بقیه جهان به جلو می‌دوند و بالعکس.

به گزارش بولتن نیوز، همه عناصر از قهرمان گرفته تا ضدقهرمان درگیر کسب یک نقشه تاریک برای دستیابی به الگوریتم وارونگی در آینده هستند. این برنامه‌ها یا نقشه شامل جمع آوری 9 قطعه الگوریتم، از سلاحی است که در زمان و مکان پراکنده شده‌اند. جمع آوری آنها به دارنده اجازه می‌دهد تا آنتروپی را وارونه کند (یک مفهوم فیزیکی پیچیده شامل ماده و زمان).

حالا در این بین شرور ماجرا با بازی کنت برانا نیز یک بیماری بدون درمان دارد، بنابراین درگذشت او حتمی است، اما این شرور قصد دارد وقتی از این دنیا می‌رود همه بشریت را نیز بُکشد. چرا؟! هیچ منطق و خط داستانی درستی در این باب وجود ندارد. از قرار معلوم این شرور قصد دارد به زمانی که با همسرش کت در یک سفر سعادتمندانه در قایق شخصی بوده بازگردد و سپس خود را بکشد، که این باعث می‌شود “سوئیچ مرد مرده” باعث تحریک الگوریتم شود و عواقب فاجعه باری برای بشریت به همراه داشته باشد.

رابرت پتینسون که این روزها به عنوان بازیگر جدید بتمن شناخته می‌شود، یکی از ستاره‌های اصلی فیلم نولان است. جان دیوید واشنگتن، فرزند دنیزل واشنگتن که بازیگر مشهور هالیوود نیز نقش مهمی در فیلم «انگاشته» دارد. در این کنار این دو بازیگر که به نظر می‌رسد بار اصلی داستان فیلم را به دوش می‌کشند، مایکل کین برای چندمین بار با نولان همکاری می‌کند. کنت برانا و الیزابت دبیکی هم از بازیگران مهم فیلم هستند.

نولان پیش‌تر در دانکرک و سه‌گانه‌ی بتمن تبحرش در کارگردانی محیط‌های وسیع را نشان داده است و افتتاحیه‌ی تنت (انگاشته) و در ادامه صحنه‌های تنش‌زا و درگیری‌های فیلم همچنان در حالتی استاندارد و فوق‌العاده به نظر می‌رسند. با این‌حال اما بعد از مدت‌ها که دیگر به فیلم‌های او عادت کرده‌ایم و تقریبا سلیقه‌اش را می‌شناسیم، این استاندارد از سطح مشخصی فراتر نمی‌روند. بدین منظور که دوربین فیلم‌های نولان همچنان ابژکتیو است، صرفا دوربینی گزارشی برای شرح اتفاقات و حوادث داستانی‌است و پا فراتر از این مسئله نمی‌گذارد. این مسئله در کنار تقطیع سریع نماها به یکدیگر برای بوجود آوردن هیجانات موقتی بیش از پیش منجر به این مسئله می‌شود که هرچقدر نولان گرایش‌ زیادی به سمت ایجاد فُرم و الگو داشته باشد، فیلم‌هایش به همان میزان برخلاف این رویه حرکت می‌کنند.

فیلم Tenet شاید بیشترین آسیبش را از سمت انتخاب فُرم غلط و داستانی بی‌رمق برای قالبی با پتانسیل خوب دریافت کرده است. ممنتو، دومین فیلم بلند کریستوفر نولان که بهترین ساخته‌ی او نیز است، با استفاده از تدوینِ درست در کنار فضایی مناسب برای قصه، از مکانیک‌های زمانی در قالبی مشابه استفاده می‌کند و با این‌حال تنها دقایقی مختصر را صرف توضیح راجع به این مسئله کرده است که: «چرا زمان برای لئونارد به آن صورت می‌گذرد؟!» یا «چرا فُرم روایی قصه به آن صورت در آمده است؟»

فراموش نکنید ۸ فیلم از کارنامه کاری کریستوفر نولان در لیست ۲۵۰ فیلم برتر تاریخ سینما از نگاه مخاطبان سایت IMDB قرار دارد. او همین حالا از بیشتر بازیگران مشهور هالیوود، محبوبیت بیشتری دارد. بنابراین اکران فیلم «انگاشته» اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند.