جبهه انقلاب درگیر گل به خودی های برخی نمایندگان مجلس انقلابی

گروه سیاسی: سال گذشته و در ایام انتخابات مجلس شورای اسلامی، همه ما چشم امیدمان به این بود که با انتخاب نمایندگانی انقلابی، قرار است اتفاقات مثبتی برای کشور بیافتد د و بسیای از مسائل رفع و رجوع شود. اما در عمل با آن چه که در خیالمان بود، تفاوت های آشکاری مشاهده کردیم. بسیاری از این نمایندگان که تحت عنوان انقلابی در مجلس حضور پیدا کرده اند، اساسا درکی از منافع ملی، سیاست و عقلانیت انقلابی ندارند و خیال می کنند که هر چه صدایشان بلندتر باشد و طرح هایشان تخیلی تر، بیشتر انقلابی هستند.

 

به گزارش بولتن نیوز، برخی از این عزیزان یا تصورشان از انقلابی گری اشتباه است، یا از سیاست و کیاست لازم برای حضور در مجلس برخوردار نیستند و یا اساسا انقلابی محسوب نمی شوند و تنها برای نشستن بر صندلی مجلس رنگ عوض کرده اند. نتیجه چنین مساله ای می شود ارائه طرح هایی مانند ملزم کردن دولت جمهوری اسلامی به نابودی رژیم غاصب صهیونیستی تا سال 1420! طرحی که ارائه آن هم به شوخی بیشتر شبیه است تا واقعیت اما متاسفانه برخی از نمایندگان به ظاهر انقلابی چنین کاری را انجام داده اند.

ارائه چنین طرحی از آن جهت خنده آور است که مگر تا امروز دول مختلف و حتی همین دولت تدبیر و امید مشغول کمک به گروه های در حال مبارزه با رژیم صهیونیستی نبوده اند؟! مگر انجام چنین آرمانی که از اهداف متعالی انقلاب اسلامی است و طی تمام سال های پس از انقلاب از مهم ترین راهبردهای نظام بوده، نیاز به تصویب قانون دارد و تا امروز که قانونی نبوده، کاری انجام نشده است؟! اگر ما تنها با یک آرمان رو به رو بودیم و هیچ عملی انجام نشده بود، ارائه چنین طرحی قابل قبول به نظر می رسید اما در حالی که همه دولت های پس از انقلاب با گرایش های مختلف سیاسی به چنین مساله ای پایبند بوده اند، طرح این موضوع بی معنی به نظر می رسد.

متاسفانه این شعارزدگی و انجام کارهای بی فایده از سوی برخی نمایندگان این دوره از مجلس آن هم تحت لوای انقلابی گری، بیش از آن که مردم را خوشحال کند، ایشان را از انتخاب چنین افرادی دلسرد خواهد کرد. اساسا بنا بود که مجلس انقلابی به فکر معیشت مردم باشد اما نه تنها اتفاق آن چنانی و قابل توجهی در این حوزه رخ نداد، بلکه بارها طرح هایی جنجالی و بی معنا از سوی برخی از نمایندگان ارائه شده که جز استهزا توسط دشمنان و جناح مخالف سیاسی آن هم در آستانه انتخابات ریاست جمهوری سال 1400، آورده ای به همراه نداشته است.