آموزش های کور، کاسبی چاپ مقاله، حماقتی به نام دکترا

گروه اجتماعی- هاتف خالدی: ظاهرا دیوان عدالت اداری گفته چون چاپ شدن مقالات زمان بر است همان ارایه گواهی پذیرش مقاله در نشریات برای ارایه دکترا کافی است و شرط چاپ مقاله را برداشته است.

به گزارش بولتن نیوز، حالا اینکه یک دانشجوی دکترا نتوانسته در طول ۴، ۵ سال دوره دکترایش یک مقاله در یک ژورنال یا کنفرانس معتبر و نامعتبر چاپ کند و الان می تواند با همان ارایه پذیرش از دکترایش دفاع کند واقعا حرفی نیست. اصلا کسی که دستش توی کار است می داند چاپ مقاله چه چیز بی ارزشی است و خودش برای خودش یک صنعت فاسد است.

اما حرف اصلی توضیح این کاربر بر روی خبر است که ظاهرا متوجه نیست هدف دکترا از اساس یعنی همین رونق بخشیدن به کاسبی و تجارت ژورنال ها و چاپ مقالات و اصلا چیزی به نام دکترا یک کاسبی هوشمند و هدفمند برای بنگاه اقتصادی دانشگاه است. وگرنه چند تا علامه دهر از دل این هزاران دکتری که هر ساله از دل دانشگاهها تولید می شوند بیرون می آید؟

عکس راست هم شرح حال یک نفر است که ایران مهندسی مکانیک خوانده و حالا در آلمان آشپز است. نه اینکه آشپزی چیز بدی باشد یا این مورد مثلا استثنایی چیزی باشد که یک روال عادی و منطقی است که من ده ها مورد آن را در غرب دیده ام و شما هم هزاران موردش را در ایران سراغ دارید و نشانه ای از پایان دوره آموزش های غیرمفید و کور و بی هدف است.

اگر به من بود و من وزیر علوم یا سیاست گذر آموزشی ای چیزی بودم، تمام رشته های مهندسی و علوم قدیمی مثل مکانیک، برق، مواد،‌ عمران و امثال این ها را حذف می کردم و یک رشته عمومی پنج ساله به نام مهندسی علوم رایانه درست می کردم و دو سال اول فقط برنامه نویسی یاد می دادم و سه سال بعدی، پس از انتخاب رشته های بالا،‌ با همان فرمان کدنویسی محور، رشته های اصلی را آموزش می دادم.

حالا دیگر بعد از ۷ سال حضور در دانشگاه و گذراندن دکترا و فوق دکترا و ۱۰ سال سابقه کاری و کار کردن در چندین و چند شرکت بین المللی می فهمم که جای من دکترای سیالات را یک کدنویس فیزیک فهم، بعد از شش ماه مطالعه معادله ناویر استوکس و چیزهایی از این دست می تواند پر کند.