اجرای بد، بی محتوایی و شوخی های زننده و سخیف؛ ره آورد اولین قسمت «همرفیق»

گروه فرهنگی: سرانجام پس از تبلیغات فراوان، چشممان به جمال برنامه «همرفیق» با اجرای شهاب حسینی و در طریق رسانه نماوا روشن شد. برنامه ای که از مدت ها پیش بحث های فراوانی راجع به آن صورت گرفت و بسیاری منتظر نمایش آن بودند تا ببینند برنامه گفت و گو محور جدید خارج از قاب تلویزیون چگونه خواهد بود. اما آن چه که در قسمت اول به مخاطب ارائه شد با تصورات و انتظارت موجود هیچ سنخیتی نداشت و برنامه ای نازل را شاهد بودیم که علی رغم وجود اندک نقاط قوت، حتی قابلیت رقابت با برخی برنامه های همانند خود در رسانه ملی را هم ندارد.

 

به گزارش بولتن نیوز، اگر بخواهیم منصفانه انتقاد نماییم، باید اذعان کنیم که دکور خوب و حرفه ای و استانداردی که برای این برنامه در نظر گرفته شده، جزو نقاط قوتی است که باید پیرامون «همرفیق» حتما به آن اشاره کرد. همچنین اجرای زنده با کیفیتی که از گروه «بمرانی» شاهد بودیم در ارتقای کیفیت برنامه و ایجاد تفاوت با نمونه های تلویزریونی آن کاملا موثر واقع شد. البته که همین نقطه قوت اگر به درستی مورد استفاده قرار نمی گرفت، می توانست به پاشنه آشیل کار تبدیل شود اما خوشبختانه سازندگان «همرفیق» به این یک نکته توجه کردند و اجازه ندادند تا برنامه به دام این امکانی که بر خلاف نلویزیون برایش به وجودآمده، بیافتد.

 

اگر بنا باشد به نقاط منفی کار هم بپردازیم، اولین مشکل درست همان جایی قرار دارد که عمده تبلیغات این اثر بر مبنای آن صورت گرفته است یعنی حضور شهاب حسینی به عنوان مجری. حسینی کاملا به سبک تلویزیونی و البته نه از نوع جدید و با کیفیت بلکه کاملا از مدافتاده و قدیمی اجرا می کند و نمی تواند به عامل برتری این برنامه بر مثلا «دورهمی» مهران مدیری تبدیل شود. از سوی دیگر گویا محتوای در دسترس وی برای پرسش از مهمان و همچنین طراحی آیتم هایی برای جذاب تر شدن برنامه بسیار کم بوده و خود او نیز از خلاقیت کافی برخوردار نبوده تا این خلا را جبران نماید. نتیجه این می شود که مهمان پرحرف بدون توقف مشغول صحبت کردن می شود و دائما موضوع عوض می کند و از خود تعریف می نماید.

 

در واقع حسینی گویا توان کنترل و هدایت مهمان خود را ندارد و صحنه را برای ترکتازی او به صورت کامل خالی می کند. نکته دیگر اما مساله مهمی است که اصولا در این سبک از برنامه های گفت و گو محور مورد توجه قرار می گیرد و آن طنازی مجری است تا برنامه از شکل حرف های دهان پرکن زدن و شعاری خارج و به سمت یک شوی سرگرم کننده پیش برود. متاسفانه شهاب حسینی مطلقا از پس این کار برنیامد و مولفه ای دیگر از این سبک برنامه ها بر روی زمین ماند.

اما مهم ترین انتقادی که اینبار علاوه بر شهاب حسینی به عنوان مجری و نوید محمدزاده به عنوان مهمان و سایر عوامل برنامه، به ارشاد نیز مربوط می شود، بحث محتوایی کار است. واقعا عجیب است که یک نفر در ارشاد و بخش نظارت و بازبینی اهمیتی به برخی صحبت ها و شوخی های ناپسند این دو نفر نداده است. چند بار در طول یک برنامه به استفاده از مشروبات الکلی تاکید و اساسا به عنوان امری عادی با آن برخورد شد.

در ابتدا تیم سازنده باید پاسخ بگویند که برای کدام کشور این برنامه را تولید کرده اند زیرا جامعه ایران همان افرادی نیستند که مانند مجری و مهمان این امور برایشان شوخی و امری عادی تلقی شود بلکه اساسا با مواردی این چنینی کاملا زاویه دارند. از سوی دیگر نیز بی تفاوتی در بخش نظارت و بازبینی و ارائه مجوز پخش در ارشاد موجب تعجب است. چگونه می شود که سریال «قورباغه» هومن سیدی رده بندی سنی مثبت هجده سال دریافت می کند اما کسی حواسش به شوخی های سخیف و زننده «همرفیق» نبوده است؟!