نوکر خدمتگزار میخواهیم نه ارباب خان سالار!

فصل انتظار:

فضای سیاسی کشور در آستانه انتخابات مجلس نهم حال و هوای خاص خود را دارد برای امثال ما که در خلال بیست و سه سال گذشته(67-90)حال وروز جریان های سیاسی کشور را گاه دورا دورو گاه از نزدیک دنبال کرده ایم نشانه های واضحی از امید به آینده وافق های روشن وجود داردنسلی از خواص و آقازادگان وارباب جمعی و اهل اندرونی و بیرونیشان به پایان راه رسیده اند اما خصلت طمع ورزی اجازه اعتراف و ترک صحنه را نمی دهد طناب پوسیده اصلاح طلبی پوسیده تر از آن است که کسی دیگر با دلو آن به چاه سقوط کند اصول گرایی هم باید به سوالات متعددی پاسخ دهد اول این که مگر همین مجلس هشتم که به لحاظ عملکرد چشم و چراغ عملکردی مجالس ما از صدر مشروطه تا به امروز گردید محصول همین نحوه اصول گرایی نیست؟
آیا این اصول گرایی علوی بود که علیرغم نهیب های مکرر رهبری در خصوص مبارزه با مفاسد اقتصادی حریم مبارزه با مفاسد را دیوار اندرونی و بیرونی خود قرار داد؟
آیا همین مجلس نبود که با تصویب قوانین بازدارنده و شرط های عجیب امکان مشارکت بخش عمده ایی از سیاسیون را در انتخابات مجلس گرفت؟
آیا همین مجلس نبود که در مواقع مکرر چوب لای چرخ دولت مورد حمایت رهبری و ملت گذاشت؟
آیا همین مجلس نبود که بیشتر از همه مجالس گذشته تحت نفوذ لابی قدرت و ثروت بود و عملکرد نظارتی خود در موارد استیضاح و سوال از وزرا را در راستای منافع آنها تنظیم میکرد؟
آیا بخش عمده ایی از انتصابات مدیریتی دولت تحت فشار سیاسی همین مجلس صورت نگرفته است ؟
چه تضمینی وجود دارد که افراد معرفی شده از سوی این جریان ما را با مجلسی بدتر از مجلس هشتم مواجه نکنند؟
خوشبختانه فرصت خوبی تا انتخابات باقی است و نخبگان سیاسی به دور از قیل و قال های خواص خسته میبایست به دنبال ائتلاف های مردمی و فراگیر باشند توده مردم مجلسی میخواهند از جنس خودشان دوستدار نظام و انقلابشان و صریح و زلال و شفاف و علاقمند به مبانی ارزشی نظام و انقلاب مجلسی که با چشمان تیز بین در برابر مفاسد اقتصادی بایستد وفرزندانش آلوده به فساد نباشد و منافع رعیت را قربانی پست مدیرکلی فلان اداره برای برادر زن و پسر خاله خود نکند پیرو دلسوز ولی امر خود باشد و به دنبال فتنه و فتنه گری نباشد درد ملت را درد خود بداند و به دنبال امتیازات اشراف گونه برای خود نباشد مجلسی که زینت المجاس اسلامی باشد نه جای عربده کشی مستانه مجلسی که حرمت ها را رعایت کند و به رییس جمهور منتخب ملت توهین روا نداردمجلسی که نماینده دارای چشمان تیز بین بصیرت باشد در جای خود بایستد و در جای خود عقب نشینی کند فضای سیاسی دنیا را فهم کند هم داستان صلح حدیبیه را خوانده باشد و هم داستان عاشورای حسینی را مردان عرصه دیپلماسی باشند و باری از دوش نظام و انقلاب بردارند مجلسی که حرمت رهبری را رعایت کند و برای هر دعوای جزیی از کیسه رهبری نظام که کیسه انقلاب و ارزشهاست هزینه نکند مجلسی که دوای درد باشد نه درد بی درمان!!
مجلسی که دلسوزان در آن به عارضه قلبی دچار نشوند !
مجلسی وزین که از آن بوی اقتدار بیاید نه اختلاس!
مجلسی که برای امثال خاوری خانه احباب و برای پا برهنه خانه وحشت نباشد
مجلسی که مدرس پرور باشد و نماینده اش به تاصی از مدرس خوراکش آب گوشت و لباسش کرباس وطنی و مرکبش در حد مردم مظلوم باشد
نوکر خدمتگزار میخواهیم نه ارباب خان سالار!
کسی میخواهیم که آداب نوکری بداند

تا اوچه خواهد...
والسلام

کیومرث کاتوزی