یکجانبه‌گرایی آمریکا با پایان تحریم تسلیحاتی ایران باز هم ناکام ماند

به گزارش بولتن نیوز، وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران امروز 18 اکتبر برابر با بیست و هفتم مهرماه، با انتشار بیانیه‌ای رسمی از اختتام قطعی و بدون قید و شرط محدودیت‌­های تسلیحاتی و ممنوعیت­‌های مسافرتی ایران خبر داد؛ افکار عمومی بر این باورند که به رغم تمام تلاش های آمریکا، تحریم تسلیحاتی 13ساله سازمان ملل علیه ایران منقضی می شود که این یکی دیگر از ناکامی های بزرگ یکجانبه گرایی آمریکا است.

«حسن روحانی» رئیس جمهور ایران چندی پیش در جلسه هئیت دولت اعلام کرد که ایران چهار سال در این زمینه با آمریکا درگیر بوده و آمریکا هر کاری که ممکن بوده را برای جلوگیری از رسیدن این روز و انقضای تحریم تسلیحاتی ایران عملی کرده است؛‌ با این حال، همانطور که انتظار می رفت و بدلیل مقاومت مردم ایران، امروز فرا رسیده است.«سعید خطیب زاده» سخنگوی وزارت امور خارجه ایران بیست و هفتم مهرماه را روز شکست آمریکا خواند.

آمریکا در طول چندین ماه گذشته همواره نهایت تلاش خود را کرده است تا مانع از لغو تحریم های تسلیحاتی سازمان ملل علیه ایران شود؛ دولت واشنگتن بدنبال تمدید نامحدود این تحریم علیه ایران بود.

اما طرف های اصلی در توافق هسته ای با ایران یعنی کشورهای انگلیس، فرانسه، آلمان،‌ روسیه و چین صراحتا اعلام کردند که آمریکا به عنوان کشوری که از توافق هسته ای با ایران خارج شده است، صلاحیت مطرح کردن تقاضای تمدید نامحدود تحریم تسلیحاتی ایران را ندارد.

حقیقت این است که آمریکا مدت هاست که این موضوع را می داند که به دلیل مخالفت اعضای دائمی شورای امنیت از جمله روسیه و چین، تلاش های دولت واشنگتن برای تصویب تمدید نامحدود تحریم تسلیحاتی علیه ایران در شورای امنیت به جایی نخواهد رسید اما با این حال هدف واقعی آمریکا این بوده است که نشان دهد چین و روسیه در شورای امنیت سازمان ملل و در قبال موضوع ایران، تنها و منزوی هستند.

نتیجه این گونه تلاش های آمریکا این بود که خودش شکست خورد و همه می دانستند که کدام کشور منزوی است؛ در رای گیری اواسط ماه آگوست سال جاری میلادی شورای امنیت بود که پیشنهاد آمریکا صرفا دو رای حمایتی جلب کرد و یکی از این رای ها را نیز آمریکا خودش داده بود؛ تردیدی وجود ندارد که از زمانی که «مایک پامپئو» وزیر خارجه آمریکا شده، این، تحقیرآمیز ترین زمانی بوده که آمریکا در شورای امنیت با آن روبرو شده است.

با این وجود، پامپئو که تمایلی به شکست نداشت، چند روز بعد باز هم به مقر سازمان ملل رفت تا اعلام کند که خودش رسما دبیرکل سازمان ملل و رئیس شورای امنیت را در جریان این روند گذاشته که آمریکا ازسرگیری سریع تحریم های سازمان ملل علیه ایران را از آغاز کرده است.

اعلام غیرمجاز ازسرگیری تحریم های سازمان ملل علیه ایران، یک رویکرد یک جانبه و گستاخانه فوق العاده نادر از سوی آمریکا بود که باز هم با مخالفت قاطعانه سایر اعضای شورای امنیت روبرو شد.

وزرای خارجه انگلیس، فرانسه و آلمان با صدور بیانیه ای مشترک، صراحتا مخالفت خود با درخواست آمریکا جهت ازسرگیری سریع تحریم ها علیه ایران را اعلام کردند که از دیدگاه تحلیلگران، این بیانیه، مصمم ترین «نه» جمعی متحدان اصلی اروپایی واشنگتن به آمریکا از زمان جنگ عراق در سال 2003 میلادی تاکنون بوده و انزوای واشنگتن در قبال ایران را به شدت تقویت کرده است.

«دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا در جریان کمپین انتخاباتی تاریخ 16 اکتبر خود اعلام کرد که اگر پیروز انتخابات ریاست جمهوری باشد، ایران اولین کشوری خواهد بود که با او تماس خواهد گرفت؛ ترامپ گفت: زیرا اقتصاد ایران بدلیل تحریم ها در حال فروپاشی است و آنها (ایرانی ها) می خواهند با ما به توافق برسند؛ ترامپ در عین حال ترور «قاسم سلیمانی» فرمانده نیروی قدرس سپاه پاسداران و همچنین عقب نشینی دولت آمریکا از توافق هسته ای با ایران را به عنوان دو دستاورد بزرگ دیپلماتیک دولت خود توصیف کرد.

اینطور به نظر می رسد که سیاستمداران آمریکایی که خیلی خودشان را قبول دارند، هنوز هم به خرافات قدرت چماق باور دارند و فکر می کنند که می توانند سایر کشورها را از طریق اعمال حداکثر فشار، وادار به تسلیم شدن کنند؛ سیاستمداران آمریکایی نمی توانند این نکته را درک کنند و نمی خواهند بفهمند که دفاع از استقلال و عزت ملی برای بسیاری از کشورها مانند ایران، به مراتب اهمیت بیشتری از زندگی دارد.

باید توجه داشت که یکجانبه گرایی منفور است و قلدری به جایی نمی رسد و موفق نخواهد شد؛ هر گونه تلاشی برای اولویت دهی به منافع خود در قبال منافع مشترک جامعه بین المللی به شیوه ای ناگریز با شکست روبرو خواهد شد.

توافق هسته ای با ایران به سختی حاصل شد؛ 5 سال تجربه نشان می دهد که راه حل برنامه هسته ای ایران متکی بر گفت‌وگو و مذاکرات صریح و صادقانه است و نه تحریم و فشار و تهدید نظامی؛ صرفا با پایبندی به چند جانبه گرایی و راه حل های سیاسی و دیپلماتیک است که می توان به شیوه ای موثر پیش رفت و تنش ها صرفا صلح و امنیت منطقه ای را به هم می ریزند.