فعال سیاسی عراقی: چرا دشمنان عراق، برای مرجعیت سینه چاک می‌کنند؟

به گزارش بولتن نیوز، یک فعال سیاسی عراقی در یادداشتی به بررسی یادداشت اخیر مدیر مسئول روزنامه کیهان و واکنش‌هایی پرداخت که از پی داشته است.

«حسین شریعتمداری» در این یادداشت با اشاره به دیدار اخیر حضرت آیت‌الله سیستانی (دام عزّه) با نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل، نوشت که «ایشان از این نماینده خواستند که انتخابات پارلمانی عراق تحت نظارت نمایندگانی از سازمان ملل متحد انجام پذیرد! که با عرض پوزش باید به محضر ایشان عرضه داشت این درخواست اولاً؛ دون ‌شأن و جایگاه برجسته و قابل احترام حضرت آیت‌الله سیستانی است. در واقع این سازمان ملل است که برای توجیه صلاحیت خود به تائید حضرت ایشان نیاز دارد و ثانیاً؛ با جایگاه و منزلت عراق به عنوان یک کشور مستقل که استقلال و آزادگی خود را با ایثار‌ها، از خودگذشتگی‌ها، خون‌دادن‌ها و خون‌دل خوردن‌های مردم شریف و مخصوصاً جوانان غیور آن سرزمین مقدس به دست آورده است، همخوانی ندارد».

وی همچنین خاطرنشان کرد که دعوت از سازمان ملل برای نظارت بر انتخابات یک کشور، اعلام ورشکستگی آن کشور، بدبینی به ملت و خوشبینی به بیگانگان است و بدیهی است که این دو مقوله از ساحت‌ قدسی حضرت آیت‌الله سیستانی مرجع عالیقدر جهان تشیع به دور است.

مطابق معمول، رسانه‌ها و شخصیتهای سیاسی که خواستار بر هم خوردن روابط جمهوری اسلامی ایران و عراق هستند، پای کار آمدند و به بهانه حمایت از آیت الله سیستانی، گریبان خود را چاک کردند.

«سلیم الحسنی» فعال سیاسی عراقی ضمن انتقاد از این افراد، با انتشار یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت، تا کنون از نویسنده‌ای به جز حسین شریعتمداری مطلبی نخوانده‌ام که این چنین از شخصیت آیت الله سیستانی تقدیر کند و مقاله وی، دارای عبارات صادقانه بود که نویسنده «آن را با قلب خود نوشته و با روح خود انتشار داده است... ولی مشکل نویسنده، در ایرانی بودن اوست و این مسئله باعث شد که مضامین محبت و دفاع وی از شخصیت آیت الله سیستانی، توسط سودجویان و فرصت‌طلبان، کاملا برعکس شود».

الحسنی تأکید کرد، شریعتمداری توجهی به محیط اطراف دفتر آیت الله سیستانی نداشته است و «با فرهنگ جامعه و حکومت خود با این مسئله برخورد کرده است؛ به گونه‌ای که در مطبوعات [ایران] نقد آزادانه از بلندپایه‌ترین افراد حکومتی صورت می‌گیرد، ولی هیچ گونه واکنشی در پی ندارد».

وی ادامه داد، با وجود این، شریعتمداری از آیت الله سیستانی انتقاد نکرد، بلکه توجهات را به مسئله‌ای جلب کرد که باید دفتر ایشان درباره نحوه نظارت سازمان ملل بر انتخابات توضیح دهد. وی مقاله خود را نهایت تواضع و ادب آغاز کرد و با تواضع و ادب بیشتری به پایان رساند؛ گویا وی از آغاز تا پایان، در برابر این مرجع دینی نشسته و چشم خود را به زمین دوخته و با شرم و حیاء با ایشان سخن می‌گوید.

در مقاله این فعال سیاسی عراقی آمد است، شریعتمداری با تکیه بر فرهنگ مردمش این مقاله را نوشته است؛ ملتی که در اوج کرامت و حاکمیت ملی زندگی می‌کنند. مشکل ایران با آمریکا و کشورهای غربی نیز فقط این است که ایران به کرامت و حاکمیت خود افتخار می‌کند. کما اینکه شریعتمداری مانند هر نویسنده فرهیخته اهل تشیع دیگری از حساسیت مراجع دینی نسبت به هر گونه مداخله خارجی، اطلاع دارد.

بر اساس این گزارش، شریعتمداری تأکید دارد که اشتباهی در نگارش شکل گرفته و از دفتر آیت الله می‌خواهد این اشتباه را اصلاح کرده و اشتباه پیش آمده در این جمله را تصحیح کند تا تصویر مرجعیت همچنان در دست نخورده بماند و مانع از آن مخدوش شدن آن شود.

بنا بر این گزارش، این اشتیاق نویسنده مریدِ مرجعیت و علاقه زیاد وی، خوشایند مسئولان دفتر آیت الله نبود و فکر می‌کردند که اگر توضیحاتی در این باره ارائه کنند، از شأن و منزلتشان کاسته می‌شد. همین مسئله به نقل محافل تبدیل شد و حتی توجه «وهابی‌ها، مزدوران و کشورهایی را جلب کرد که روابط خود را با اسرائیل عادی کردند. اینها برای دفاع از مرجعیت شیعه سینه سپر کردند... در حالی که چند ساعت قبل از انتشار این مقاله، بدترین طعنه‌ها را به آیت الله سیستانی وارد می‌کردند».

الحسنی با بیان اینکه این افراد، مقاله شریعتمداری را فرصت گرانبهایی برای هجمه به ایران دیدند، می‌نویسد، این افراد، مسئله مذکور را به بالاترین سطح سیاسی بردند تا ایران «رسما معذرتخواهی کند... و ببینند سران کشوری که در برابر بزرگترین قدرتهای جهانی سر خم نکرده، در برابر یک طوفان ساختگی، خم شود... و دهانهایی این صدا را بالا بردند که از آمریکا و اسرائیل تمجید می‌کردند».

بنا بر این گزارش، در کنار این پیروان شیطان، گروهی دیگر نیز بودند که در پی هر فتنه‌ای حرکت می‌کنند. این افراد نوشتند و توئیت کردند، ولی «عجیب است که این گروهها زمانی که یک روزنامه کویتی یک کاریکاتور موهن به مرجعیت عالی [عراق] منتشر می‌کند، هیچ تعصبی از خود نشان نمی‌دهند و هیچ سخنی از آنان نمی‌شنویم... بلکه با لحن زننده، می‌خندند».

الحسنی همچنین تأکید کرد: «این صداهای خشمگین در زمان توهینهای مکرر به مقام مرجعیت کجا بودند؟ این صداها در زمانی توهینهای متوالی به مقام مرجعیت در رسانه‌های سعودی، اماراتی و قطری و سایر رسانه‌ها کجا بودند؟»

وی در پایان خاطر نشان کرد، دفتر آیت الله سیستانی باید به جای اینکه هجمه‌ای را آغاز کند که دشمنان تشیع، سازندگان تروریسم و دوستان اسرائیل در آن به صورت مشترک فعالیت دارند، به گونه‌ای عمل می‌کرد که نشان می‌داد نسبت به جایگاه مرجعیت حساسیت دارد و منظور خود را توضیح می‌داد. باید دفتر ایشان، راه را به روی کسانی می‌بست که با سوء استفاده از این مقاله، هیاهو به راه انداختند تا بتواند طرح خود را برای نابودی کیان تشیع اجرایی کنند.