مبتذل ساز شبکه نمایش خانگی، انتخاب صدا و سیما برای کارگردانی سریال شهید شهریاری!

گروه فرهنگی: سریالی به نام «موچین» در شبکه نمایش خانگی پخش می گردد که به علت کیفیت نازل و حجم ابتذال موجود در آن، انتقاداتی تند نسبت به سازندگان آن مطرح گشته است. کارگردان این اثر، حسین تبریزی است و قاعدتا هنگامی که مجموعه ای در هر بخشی با اشکال همراه باشد، بیش از همه کارگردان آن مورد نقد واقع می شود. در مورد این سریال نیز داستان فراتر از چند اشکال فنی است و در بحث محتوایی نسبت به این اثر انتقاد جدی وجود دارد و منتقدان از میزان ابتذال و سخیف بودن و شوخی های جنسی آن به فغان آمده اند.

 

به گزارش بولتن نیوز، با توجه به این پیشینه باید انتظار وجود داشته باشد که کارگردان چنین اثری با پیشنهادی جدی رو به رو نشود و یا حداقل نهادهای دولتی با در نظر گرفتن حساسیت هایی که باید داشته باشند، بودجه بیت المال را در اختیار فردی با آن سابقه افتضاح قرار ندهند. اما در کمال تعجب نه تنها تولید یک اثر معمولی، بلکه صندلی کارگردانی سریالی پیرامون زندگی شهید مجید شهریاری توسط صدا و سیما به این فرد سپرده می شود.

 

یعنی کارگردانی که همچنان اثر مبتذل و سخیفش در حال پخش در شبکه نمایش خانگی می باشد، بلافاصله قرار است برود و اثری درباره یک شهید بسازد. اینکه فرد مذکور چگونه می تواند با خود کنار بیاید که هم چنین اثری را کارگردانی کند و هم «موچین» بسازد، امری است مربوط به خود فرد و نگاه کاسب کارانه اش به کاری که انجام می دهد. اما اینجا سوال پیش می آید که رسانه ملی با چه سیستمی به اینجا می رسد که یک فرد را برای حضور در پروژه ای دعوت به همکاری نماید؟! آیا قرار نیست قبل از دعوت به همکاری، تحقیقی اندک صورت بگیرد تا حداقل سنخیتی میان او و آن پروژه وجود داشته باشد؟!

 

عجیب است که این افراد با چه روابطی می توانند حضور خود را در چنین آثاری تحمیل کنند و از مواهب آن بهره مند شوند. بعد از اینکه چند وقتی هم گذشت، بروند و با ساختن «موچین» به ریش مدیران رسانه ملی بخندند و از زرنگی خود شادمان باشند. اینکه برخی همچون حسین تبریزی چگونه فکر می کنند و چه چیزهایی برایشان مهم است، به اندازه بی تدبیری مدیران سیما اهمیت ندارد. مدیرانی که با همین شیوه مدیریت هر چند وقت یک بار پول مردم را حیف و میل می کنند و در مقام دفاع از خود نیز دیگران را متهم می نمایند و یا با یک شکایت به دنبال بستن دهان منتقدان می روند.

 

مشاهده چنین وضعیتی در رسانه مالی موجب می شود که تغییر در ساختار این سازمان حیاتی و لازم تلقی شود. زیرا تا زمانی که روند تولید یک پروژه در صدا و سیما روشن و شفاف نباشد و چگونگی انتخاب عوامل در هاله ای از ابهام بماند، تغییر خاصی به وقوع نخواهد پیوست و داستان ادامه خواهد داشت. اما در فقره موجود علی الحساب بد نیست مدیران ساختمان شیشه ای تغییری در کارگردان سریال شهید شهریاری به وجود بیاورند و نگذارند فردی با آن سابقه اثری پیرامون زندگی یک شهید بزرگوار تولید نماید.