سابق بر این معمولا در چنین مناسبت هایی، اوضاع بهتر بود اما امسال آن چه که به مخاطبان عرضه شد، خبر از یک بی مدیریتی عجیب در سرتاسر رسانه ملی می داد.
گروه فرهنگی: از روز پنج شنبه تا آخرین ساعات شنبه، شاهد تقارن تعطیلات پایان هفته با ایام عید سعید غدیر بودیم. قاعدتا هنگامی که چنین اتفاقی می افتد، رسانه ملی می بایست تدارک خاصی دیده باشد و با برنامه های مناسب و کنداکتوری پر و پیمان مردمی را که از یک طرف در روزهای تعطیلی هستند و از جهت دیگر به علت شیوع کرونا بیش از گذشته در خانه وقت می گذرانند، سرگرم کند. اما آن چه طی این سه شبانه روز در شبکه های مختلف سیمای ملی به نمایش درآمد، در توضیحی تمام و کمال و بدون اضافه گویی فاجعه بود.
به گزارش بولتن نیوز، سابق بر این معمولا در چنین مناسبت هایی، اوضاع بهتر بود اما امسال آن چه که به مخاطبان عرضه شد، خبر از یک بی مدیریتی عجیب در سرتاسر رسانه ملی می داد. زیرا این اشکال تنها به یک شبکه منحصر نمی شد و با هزار بار بالا و پایین کردن شبکه ها، باز هم چیز خاصی دست بینندگان را نمی گرفت. وقوع چنین اتفاقی برای رسانه ملی که مدعی هدایت افکار عمومی است و به قول علی عسگری، مدیر سازمان صدا و سیما، جامعه را کنترل و مدیریت می کند، یک شکست تمام عیار است.
برای مثال در شب عید غدیر در شبکه سه شاهد تبلیغ یک فروشگاه زنجیره ای توسط یک سلبریتی بودیم. همزمان در شبکه ای دیگر یک از بازیگران مشغول تبلیغ برای فروشگاه زنجیره ای دیگری بود. درسایر شبکه ها هم اوضاع تفاوتی نداشت و بیش از برنامه های متناسب با این ایام، برنامه های سفارشی و تبلیغاتی پخش شدند. نهایت خلاقیت برنامه سازان و مدیران سیما هم در این خلاصه شد که در تمام شبکه ها، از صبح علی الطلوع تا پاسی از شب برنامه هایی تولید و پخش کنند که در طول سال و روزانه به خورد مخاطبان داده می شود.
یعنی برنامه هایی که یکی دوتا مجری غالبا بی نمک دارند با دکور و مبلمانی بسیار ضعیف و بی کیفیت، همراه با انبوهی از خوانندگان درجه چندم و بازیگران دسته چندم و دور هم می گویند و می خندند و یک گپی می زنند. این تبدیل می شود به تدارک ویژه صدا و سیما برای مخاطبان میلیونی خود. باز سابق بر این دو فیلم سینمایی خوب و با کیفیت ایرانی و خارجی پخش می شد تا نظر مردم به شبکه های تلویزیونی جلب شود اما امسال حتی شاهد چنین اتفاقی نیز نبودیم.
همین دو مثال برای اوضاع فیلم های پخش شده از رسانه ملی کافی است که فیلم قدیمی و هزاربار پخش شده دو نفر و نصفی باز هم برای این ایام در کنداکتور پخش قرار گرفت و یکی از فیلم های خارجی خوب و جدید سینمای جهان با بدترین دوبله ممکن روی آنتن رفت تا تماشای فیلم را حتی برای پنج دقیقه غیر ممکن کند. با چنین وضعیتی حقیقتا اگر مردم دیگر اعتباری برای این صدا و سیمای ضعیف و بی رنگ و رو قائل نباشند، حق دارند.
رسانه ملی در حال حاضر در نظر مردم اینگونه می آید که نه تنها در حال فاصله گرفتن از حداقل استاندارهای خودش می باشد، بلکه تبدیل به نهادی گشته که با حداکثر توان در حال هدر دادن بودجه بیت المال است. البته که این ها حداقل مسائل پیرامون صدا و سیماست وگرنه که شکست در جنگ رسانه ای و کم آوردن در مقابل فضاهای جدید رسانه ای از بدیهیاتی است که مخصوصا در دوره اخیر مدیریتی این سازمان رقم خورده و داد بسیاری را در آورده.