شعار «اول آمریکا» پاشنه آشیل ترامپ خواهد بود؟

گروه بین الملل: شعار «اول آمریکا»، اولویت اصلی ترامپ در انتخابات نوامبر 2020 خواهد بود. این شعار که متضمن رأی آوردن دونالد ترامپ در دوره قبل و پیروزی وی بر دمکرات ها بود، در دوره فعلی نیز به قوت خود باقی خواهد ماند و تنها تبصره ها و مکمل هایی بر آن افزوده خواهد شد. نکته اینجاست که این شعار با توجه به آنچه نشان داده است نمی تواند در عرصه سیاست خارجی صلابتی داشته باشد.

به گزارش بولتن نیوز، در واقع آنچه در ذیل این شعار معنا پیدا کرده و می کند سیاست داخلی و ملزومات آن است؛ و سیاست خارجی به عنوان تابعی از سیاست داخلی، با گسستگی و کم توجهی همراه بوده است. در واقع این رویکرد در سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا که داعیه هژمونیک بودن را دارد و اصل یکجانبه گرایی به رهبری خود را تبلیغ می کند، در تضاد معناداری است. با این حال ترامپ با تصدی بر کاخ سفید و اولویت گذاری شعار اول آمریکا در قالب سیاست راهبردی خود، افول سیاست خارجی را فراهم آورده است. این رویکرد ترامپ در عرصه سیاست خارجی موجب شده است تا چالش های سیاست خارجی او به عنوان پاشنه آشیل های او در روزهای مانده به انتخابات مورد توجه قرار گیرد.

با این حال ترامپ و تیم مشاوره او تلاش دارند تا در انتخابات پیش رو علیرغم شعار اول آمریکا از کارت ایران و چین برای تحت تاثیر قرار دادن انتخابات در رقابت با دمکرات ها استفاده کنند. به عبارت بهتر تلاش برای برقراری ارتباط میان واشنگتن با تهران و پیشنهاد انجام مذاکره و فاصله گرفتن از جنگ لفظی با چین و کاستن از دامنه شدت تنش های موجود میان آنها نمونه بارزی از اهمیت ایران و چین برای ترامپ در جهت انتخاب مجدد وی به عنوان رییس جمهور ایالات متحده آمریکا است.

واقعیت این است که استفاده از کارت تهران و پکن از سوی ترامپ با محدودیت هایی روبرو است که عمدتاً نتیجه رفتار و عملکرد او در چند سال گذشته است. از این رو با توجه به شانس کم و پایین بودن درصد موفقیت برداشتن موانع موجود بر سر راه عادی سازی روابط با ایران و تعدیل تنش ها با پکن، ترامپ برای رسیدن به دستاوردهایی در عرصه سیاست خارجی با کارکرد تبلیغاتی، به سمت عمومیت بخشی به این تنش ها گام خواهد برداشت.

در واقع ترامپ با جهانی سازی ابعاد دشمنی واشنگتن با تهران و پکن و تهدید خواندن آنها برای جهان به دنبال پیاده سازی هدف انتخاباتیِ دوگانه فشار به آنها جهت پذیرش شرایط ترامپ و کسب موفقیتی حداقلی در عرصه سیاست خارجی از طریق همراه سازی دیگر کشورها با واشنگتن است. این در حالی است که پروژه ترامپ برای ائتلاف سازی جهانی در این باره نمی تواند توان چندانی از خود نشان دهد. چرا که شعار اول آمریکا به میزان قابل توجهی تردیدهایی جدی را در همراهی با سیاست های ایران هراسی و چین هراسی واشنگتن بوجود خواهد آورد.

به علاوه آنکه ترامپ در چند سال گذشته نشان داده است که هیچ گونه تعهد و باوری به سیاست های ائتلافی ندارد و این بدان معنا است که بازی ترامپ با کارت ایران و چین نمی تواند دستاوردهای تبلیغاتی موفقیت آمیزی به همراه داشته باشد.
بنابراین آنچه در این باره قابل تحلیل و بررسی است نگاه مقطعی و زودگذری می باشد که ترامپ در بازه زمانی مذکور در عرصه انتخاباتی مد نظر دارد. به عبارت جامع تر اینکه، ترامپ در شرایط موجود برای پوشاندن ضعف های سیاست خارجی و چالش های موجود در عرصه داخلی(اعتراضات مدنی - اجتماعی)، بازی با ذهنیت مخاطبان خود را برای کسب آرا بیشتر در انتخابات را هدف گذاری کرده است.