روایت علامه حلی از ملاقات او با امام زمان عج / تهذیب نفس

گروه دین و اندیشه - حجت الاسلام و المسلمین علیرضا توحیدلو در یادداشتی نوشت: در این هنگام تازیانه از دست علامه افتاد. پس، آن شخص بزرگوار خم شد و تازیانه را از روی زمین برداشت و در دست علامه گذاشت و به علامه فرمود: «چگونه صاحب‌‏الزمان را نمی‏‌توان دید در حالی که دست او در میان دست توست؟!»

به گزارش بولتن نیوز،  «علامه حلی» شب جمعه‌‏ای به زیارت سیدالشهداء(ع) می‌‏رفت؛ تنها بود و بر الاغی سوار شده و تازیانه‌‏ای در دست داشت.

به گزارش بولتن نیوز، در بین راه، شخص عربی پیاده به همراه علامه راه افتاده و با هم به صحبت مشغول شدند. چون مقداری راه رفتند، علامه متوجه شد که این شخص مرد فاضلی است. پس برخی مسایل علمی مطرح کرد و بیشتر متوجه ‏شد که همسفرش مردی متبحر و صاحب علم و فضیلت است.

علامه مشکلاتی که برایش در علوم پیش آمده بود را یک به یک از آن شخص سؤال می‏‌کرد و آن شخص نیز همه آنها را جواب می‏‌فرمود تا این که به مسأله‌‏ای رسیدند که آن شخص فتوایی داد و علامه آن فتوا را رد کرد و گفت: «حدیثی برای فتوای شما نداریم». آن مرد پاسخ داد: «حدیثی در این باب، شیخ طوسی در تهذیب ذکر کرده است. شما از اول کتاب تهذیب فلان قدر ورق بزنید، در فلان صفحه در سطر چندم این حدیث را مشاهده خواهید نمود»

علامه تعجب کرد که این شخص چه کسی است که این همه علم دارد؟

آنگاه علامه از آن شخص پرسید: «آیا در زمان غیبت کبری، می‏‌توان امام زمان(عج) را زیارت کرد یا نه؟»
در این هنگام تازیانه از دست علامه افتاد. پس، آن شخص بزرگوار خم شد و تازیانه را از روی زمین برداشت و در دست علامه گذاشت و به علامه فرمود: «چگونه صاحب‌‏الزمان را نمی‏‌توان دید در حالی که دست او در میان دست توست؟!»

پس، علامه بی‏‌اختیار خود را از روی الاغ به زیر انداخت که پای آن حضرت را ببوسد و غش نمود. چون به هوش آمد، کسی را ندید. به خانه برگشت و به کتاب تهذیب مراجعه کرد و آن حدیث را در همان صفحه و سطری که حضرت نشان داده بود، ملاحظه نمود.

منبع: داستان‏‌هایی از زندگی علماء، تألیف محمدتقی صرفی