ذوب در ولایت با لابی گری برای رسیدن به قدرت منافات دارد

گروه سیاسی -دکتر مجید سجادی پناه مشاور پیشین معاون رییس جمهور در یادداشتی نوشت:به بهانه ۱۴ خرداد و سالروز انتخاب رهبری ، بازخوانی دو حادثه تاریخی در این زمینه برای نفی لابی کردن در فرهنگ مدیریتی کشور بسیار حائز اهمیت است.

به گزارش بولتن نیوز، تاریخ به ما می گوید که مقام معظم رهبری برخلاف عرف جاری و معمول شده در نظام اداری کشور یعنی لابی های گسترده با اشخاص و احزاب برای تصدی یک پست ، دو بار از پذیرش دو مسولیت مهم خود داری کرده اند آقای ناطق نوری در کتاب خاطرات خود آورده است که :

"ابتدا نمایندگان عضو فراکسیون حزب جمهوری اسلامی تمایل داشتند که مقام معظم رهبری ریاست مجلس را بپذیرد اما ایشان با استدلال و صحبت‌های خود نمایندگان را قانع کرد که آقای هاشمی رفسنجانی مناسب‌تر برای ریاست مجلس خواهد بود."

و در مجلس خبرگان نیز آیت‌الله امینی در مصاحبه‌ای در این باره گفته است که "آقای خامنه‌ای اجازه گرفتند که در مخالفت با رهبری خودشان صحبت کنند. ایشان پشت تریبون قرار گرفتند و مخالفت خود را اعلام نمودند اما خبرگان قبول نکردند".

و خود مقام معظم رهبری در این رابطه می فرمایند که "آن روزی که در مجلس خبرگان، بعد از رحلت امام رضوان‌اللَّه‌علیه ــ آن روزِ اوّل که بنده هم عضو مجلس خبرگان بودم ــ بحث کردند چه‌کسی را انتخاب کنیم و بالاخره اسم این بنده‌ حقیر به‌میان آمد و اتّفاق کردند بر این‌که این موجود حقیر ضعیف را به این منصب خطیر انتخاب کنند، من مخالفت کردم. مخالفت جدّی کردم. نه این‌که می‌خواستم تعارف کنم؛ نه. او (خدا)خودش می‌داند که در آن لحظات در دل من چه می‌گذشت. رفتم آن‌جا ایستادم و گفتم «آقایان! صبر کنید، اجازه بدهید». اینها هم ضبط شده، موجود است، هم تصویرش هست، هم صدایش هست. شروع کردم به استدلال کردن که «مرا برای این مقام انتخاب نکنید». گفتم «نکنید»؛ هرچه اصرار کردم، قبول نکردند

این نوع نگاه به مدیریت در تشیع با نگاه مدیریتی در غرب بسیار متفاوت است " مدیریت" در مکاتب غربی عبای رنگینی است ولی درمکتب مقدس اسلام عبای سنگینی است و این عبا درخور کسانی است که خردلی از آن را با پلشتی های نان آور دنیا معامله نکند و هر روز وضوی تکلیف بسازند و در خدمت خلق و رضای خالق بکوشند.

ولی باید این سوال دقیق را امروز از خودمان بپرسیم که چه اتفاقی افتاده است که بعد از گذشت 30 سال از چنین فرهنگ شایسته ای فاصله گرفته ایم و امروز لابی کردن را بعنوان یک دیپلماسی فعال برای به قدرت رسیدن می شناسیم و آن را در زمره مهارت های که جزء لاینفک شایستگی های مدیریتی است قلمداد می کنیم . و بازهم ایکاش آن نوع فرهنگ زیبا را در نظام اداریمان حفظ می کردیم و مدیریت کلان را از حرکت منظم غازها در آسمان می آموختیم (شکل پرواز آنها به صورت عدد 7 است) .

غازها به هنگام "پرواز دسته جمعی" تک تک احساس مسئولیت می کنند.

هر غاز مسیر پرواز گروه را می داند.

هر غاز، زمان جلوتر بودن، قرار گرفتن در نوک پرواز و هدایت گروه را می شناسد.

آنها در طول پرواز مراقب یکدیگر هستند.

مصداق بارز دور شدن از آن فرهنگ غنی سال 68 ، مناظره های انتخاب ریاست جمهوری بود که متاسفانه هر 4 سال شاهد تکرار نمایش آن در رسانه ملی هستیم . اگر بیاد داشته باشید در مناظره های سال 96 به قدری زیاده روی شد و به شخصیت و سوابق یکدیگر حمله کردند که امروز دلهره بجای امید در اذهان مردم به تمکین نشسته است و آنها با نگرانی از یکدیگر می پرسند که آیا این سه رقیب سرسخت دیروز ، می توانند امروز در کنار یگدیگر به صورت مشارکتی کار کنند و امورات این کشور را به خوبی به پیش ببرند و موانع را از پیش پای ملت بردارند.

قطعا آنها می توانند و باید این اطمینان خاطر را به مردم عزیزمان داد که عامل هماهنگ کننده و سکاندار این کشتی عظیم وظیفه خود را بخوبی می شناسد و هر سه نفر را در زیر عبای خود چنان هماهنگ می کند که در این اقیانوس پر تلاطم جهان ، آب در دل ایرانیان تکان نخورد. تنها به شرطی که، دیگر کسی از این بزرگان قصد ریاست جمهوری را در ذهن نپروراند.