گفت وگو با جوان ورزشکاری که در مناطق محروم کار جهادی می کند

به گزارش بولتن نیوز، حامــد شــایان، نــام جــوان ورزشکاری اســت که دغدغه های زیــادی بــرای آبادانی کشــور و محرومیت زدایی دارد؛ او که مربی ورزشهای رزمی اســت و با وجود ســن کم، ورزشــکاران زیادی را پــرورش داده رؤیاهای بســیاری بــرای انجــام امــور عام المنفعه و خدمترســانی به هم نوعان خود دارد.

از نظــر آقای شــایان عالوه بر محرومیت زدایــی، آبادانی ظاهری و حتــی فقرزدایــی فرهنگــی از بســیاری از نقــاط، مهمترین نیاز برای کــودکان و نوجوانان مناطق محروم، تزریق روحیه شــادابی و ایجاد سرگرمی است.

حامــد شــایان در اردوهــای جهــادی بــا گــروه «مســافران خورشید»شرکت کرده و تاکنون بــه نقــاط محــروم اســتانهای کرمانشــاه، ایــام، کرمــان، قم و مرکزی ســفر کرده اســت. او در جریان ایــن اردوهــای جهادی، اقــدام بــه برگــزاری کلاس های ورزشــی و رزمی میکند. به گفته او، برگزاری کلاس های ورزشی در بین روســتاهای محروم موجی از شــادی و نشاط را به همراه داشته اســت. او که قهرمان کاراته کشور اســت در این اردوهــا کلاس های رزمی برگزار کــرده و به کودکان و نوجوانان محــروم آموزش دفاع شخصی و حرکات رزمی می آموزد.

شایان فعالیتهای جهادی خود را از ســال 1388 آغاز کرده و در دوران دانشــجویی بیش از 10 بار به نقاط محروم کشور سفر داشته و به قول خودش در این ســفرها هــر کاری از دســتش برمی آمده انجــام داده اســت، از کار عمرانی و بنایی گرفته تــا برقکاری برای روستاها. شــایان همواره در کنار ایــن فعالیتها کارهای ورزشــی هــم انجام داده چراکــه معتقد به ایجاد فضای شــادی و نشــاط در این نقاط است و به عنوان مسئول تربیت بدنی دانشجویی قم در این اردوها شــرکت داشته و به صورت اختصاصــی فعالیتهای ورزشــی انجام داده است.

برگزاری مسابقات محلی

شــایان در هر منطقه متناسب بــا امکانات و محیــط، به آموزش فعالیت هــای ورزشــی پرداختــه ً است. مثال می گوید در یک روستا مسابقه الاغ سواری برگزار کرده که اتفاقا ایجاد شــور و هیجان در جوانان روستا شده و یا در برخی مناطق این مســابقات را بین روستاها برگزار کرده و درنهایــت جوایز ارزندهای هم به یادگار به نفــرات برتر اهدا کــرده و همین امر موجب استقبال مردم نقاط محروم از گروههای جهادی هم شده است. او میگوید: مسابقات ورزشی عالوه بر تزریق شادی و ســرگرمی در بین کودکان، نوجوانان و جوانان روســتاها نگاه مردم را نسبت به اقدامات جهادی مثبت کرده اســت و مردم این روستاها هم با گرمی از جوانان جهادگر استقبال کردهاند. برگزاری مســابقه طناب کشــی توسط حامد و دیگر دوســتانش در اردوهای جهادی، شهره شده است. شــایان در این خصوص میگوید به دلیل اینکه آنها بچههای روســتا هستند بیشتر علاقه مند به انجام بازی هایی هســتند که نیاز به قدرت بدنی دارد و به نوعی زورآزمایی محسوب میشــود به همیــن دلیل مــا از ایــن روحیه آنهــا اســتفاده کردیم و در اکثر نقاط مســابقه طناب کشی برگزار می کردیم.

خودسازی مهمترین هدف

از خاطــرات و اقدامات شــایان که بگذریم او انگیــزهاش از حضــور در اردوهــای جهادی را »خودسازی« عنوان میکند. به عقیده او اردوی جهادی در ظاهر به مردم محروم روستاها کمک میکند و موجب آبادانی آنجا میشود اما حقیقت امر این اســت که بیشترین حسن این اردوها برای فرد جهادگر است. او میگوید: بسیاری از دوستان دانشــجو که با ما به سفر جهادی می آمدند، در خانه خودشــان یک لیوان آب به دست پدر و مادرشان نمیدادند اما در اردوی جهادی با عشــق و عالقه مصالح ساختمانی را بر دوش خــود حمل میکردند و در طــول 10-12 روزی که در ایــن اردو بودند از دل و جان مایه می گذاشتند. این بزرگترین حسن انجام اردوی جهادی اســت. وقتی به روســتایی میرویم و میبینیم برخــی هموطنــان حتــی کتانی ورزشــی برای فوتبال ندارند و ما در زندگی خودمان به دنبال لوازم ورزشی برند هســتیم نگاهمان به زندگی عوض میشــود. متاسفانه ما غرق در زندگی متمول شــهری شــدهایم غافل از آنکه بدیهی ترین امکانات ما، برای همنوعانمان قابل دسترســی و اســتحصال نیست. من با چشــم خودم دیدم که یک کودک بــه جای دمپایــی بطری نوشــابه را بریده و با کش بســته! یــا وقتی در یکــی از اردوها برای بچه های روســتایی مسابقه دارت برگــزار میکردیم وقتــی دارت را به دست یکی از آن کودکان دادم از خوشــحالی از حال رفت! از این صحنه هــا در اردوهــای جهادی به کرات دیده میشــود؛ با دیدن اینها قدر داشــته هایمان را بیشتر میدانیــم و میبینیم مردم همین کشــور در برخــی نقــاط در چه شرایطی زندگی میکنند؛ و باعث میشود بیشتر به این موضوع فکر کنیم کــه باید به فکر هموطنان و همنوعان خود باشیم. حامد شــایان با تاکید بر حس نوع دوستی و انسان دوستی میگوید، ً الزم نیست که به نقاط محروم کشور سفر حتما کنیم، در نزدیکی محل زندگی ما ممکن اســت خانوادههای نیازمند وجود داشــته باشند. یکی از دوستانم معلم است و یکی از شاگردانش را برای پرســیدن درس به پای تخته فراخوانده و وقتی همکالســیهایش دیدند کفش او پاره است به او خندیدهاند و او به محض اینکه این موضوع را برای من تعریف کرد در باشگاه برای شاگردانم گفتم و با کمک هم تعدادی کفش خریدیم و به مدرسه بردیم و به مدیر مدرسه گفتیم هر دانش آموز که نیاز دارد به او بدهید. به همین ســادگی میتوان فقرزدایی کرد و نســبت به وجدان بیدار و حس انساندوســتی خود بیتفاوت نبــود. این روحیه وقتی در انســان بیدار شــود دیگر بــه راحتی از مشــکالت دیگران نخواهیم گذشت و مشکالت مردم کشــورمان و انســانهای دیگر مشکل ما میشــود و برای رفع آن تالش خواهیم کرد. باید برای آبادانی کشــور تــاش کنیم و به همنوعان خودمان بیشتر توجه داشته باشیم که این امر نه برای دیگران بلکه برای خودمان، برای خودسازی خود، اهمیت دارد.