محمود واعظی؛ رییس دفتر رییس جمهور یا خود رییس جمهور؟!

گروه سیاسی_سید محسن عبدالهی: خبر برکناری رضا رحمانی، وزیر سابق صمت توسط حسن روحانی، در اوج درگیری های بازار خودرو و افزایش قیمت کالاهای گوناگون، این تصور را در ذهن بسیاری به وجود آورد که عملکرد نامناسب وزیر وقت صمت، موجب برخورد رییس جمهور با وی شده است تا اینکه نامه افشاکننده رحمانی در اختیار خبرگزاری ها قرار گرفت.

 

به گزارش بولتن نیوز، طبق آن چه که وزیر برکنار شده وزارت صمت خطاب به حس روحانی نگاشته، گویا داستان کنار گذاشتن وی هیچ ارتباطی به وضعیت بازار نداشته و علت چیز دیگری است. طبق آن چه که رحمانی گفته، مشکل در عدم حمایت او از لایحه تقدیمی دولت به مجلس جهت تشکیل وزارت بازرگانی بوده است. بر اساس نوشته رضا رحمانی، محمود واعظی چندین بار از او خواسته که از طریق لابی با نمایندگان آذری زبان، شرایط تصویب آن لایحه را فراهم کند که از قرار معلوم رحمانی با چنین امری مخالفت نموده و ترکش مخالفت با خواسته آقای رییس جمهور در سایه یعنی محمود واعظی این می شود که پس از رای نیاوردن آن لایحه در مجلس، حکم برکناری رحمانی با اعمال نفوذ واعظی و دستور حسن روحانی صادر می شود.

 

البته واعظی در پاسخ به نامه رضا رحمانی، آن را خلاف واقع دانسته و گفته است که رحمانی نه تنها کاری برای رای آوردن لایحه تشکیل وزارت بازرگانی انجام نداد، بلکه اطرافیانش تمام تلاش خود را کردند که این لایحه رای نیاورد و وزارت بازرگانی تشکیل نگردد. اینکه این اقدام دولت در تاکید بر تشکیل وزارت بازرگانی، یک دهن کجی بزرگ به اهداف تعیین شده توسط رهبر انقلاب در سالی است که در آن قرار داریم و مخالفت با موضوع جهش تولید، اگر نمادیده گرفته شود، باز هم اصرار بر ایجاد وزارت خانه ای به نام بازرگانی اما در پس پرده، وزارت واردات چه توجیهی برای شرایط امروز کشور دارد؟!

 

اگر مساله حتی آن گونه که واعظی می گوید، باشد و رحمانی تلاش کرده تا لایحه کذایی تصویب نشود، تها همین یک کار برای اینکه کارنامه وزارت وی را قابل قبول عنوان نماییم، کفایت می کند. اما اعمال نفوذ عجیب محمود واعظی در نحوه عملکرد و اتخاذ تصمیمات مهم در دولت بسیار سوال برانگیز است. سمت واعظی در دولت ریاست دفتر رییس جمهور است و اساسا در جایگاهی قرار ندارد که بتواند از جانب خود یک وزیر را مجبور به انجام کاری بکند. این شیوه عملکرد را پیش از این در زمان محمود احمدی نژاد و به واسطه اعمال نفوذهای بی پایان اسفندیار رحیم مشایی نیز دیده ایم.

اگر بنا باشد که محمود واعظی همان رویه در پیش بگیرد و در همه امور قصد اعمال نفوذ داشته باشد، باید وی را رییس جمهور حقیقی کشور بدانیم و نه حسن روحانی را. وگرنه یک رییس دفتر نهایتا منتقل کننده خواسته های رییس جمهور خواهد بود و نه تعیین کننده تکلیف برای وزرا. با کارنامه کاری رضا رحمانی در این مطلب کاری نداریم اما ایستادگی وی در مقابل زورگویی های آقای رییس دفتر که مشخص نیست چرا تا این حد به دنبال تشکیل وزارت بازرگانی است، قطعا حرکتی خوب و قابل تقدیر بوده است. جلوگیری از به وجود آمدن نهادی قانونی برای واردات بی ضابطه و افسارگسیخته تاثیر خود را در آینده خواهد گذاشت و از فشار بیشتر بر صنعت کشور جلوگیری خواهد نمود. اتفاقی که قطعا مورد پسند واعظی نیست و از تحقق اهدافی که وی در سر دارد، جلوگیری خواهد کرد.