دوای این درد، داروی «متادون» نیست!

آمار اعتیاد در کشور رو به افزایش است؛ به‌خصوص جوانان که قشر هدف به حساب می‌آیند. توزیع مواد مخدر صنعتی در بین این قشر، رشدی فزاینده پیدا کرده و کارگاه‌ها و لابراتوارهای زیر زمینی تهیه و توزیع مخدرهای جدید، قارچ گونه می‌رویند و تکثیر می‌شوند. جامعه به شدت محتاج یک برنامه ریزی دقیق و مدون است تا ضربات مهلک و تباه کننده این افراد سودجو را خنثی کند.

حالا تصور کنید که در این برهه حساس، تصمیم و سیاستگذاری اشتباهی صورت بگیرد؛ دیگر نه تنها عرصه را به سوداگران مواد تنگ نکرده‌ایم، بلکه موقعیت مناسبی نیز در اختیارشان گذاشته‌ایم؛ اسیر حاشیه خواهیم شد و اصل برجا خواهد ماند.

به گزارش «تابناک»، شاید اندکی دقت به بیماران معتاد جامعه کافی باشد تا تغییرات محسوس و کاملا حساب شده‌ای را مشاهده کنیم که نشان از یک برنامه‌ریزی دقیق و مافیائی می‌دهد. برنامه‌ای که تباه کردن جوانان، شاید تنها هدف کوتاه مدتش باشد.

امروزه مواد مخدری شایع شده که با مخدرهای قدیمی تفاوتهای زیادی دارد؛ با بررسی‌های صورت گرفته در این زمینه، می‌توان راحت دریافت که مخدرهای امروزی، بسیار سهل الوصول و راحت به دست مصرف کننده می‌رسد و برای مصرف آن، تدارک و زمینه چینی، به شکلی که برای مصرف مخدرهای قدیمی لازم بود، احتیاج نیست. به طوری‌که می‌توان بسیار آسان، با وسائل ابتدائی و در همه مکان‌ها آن‌ها را استعمال کرد. نه دود و بوی زیادی دارند و نه نیاز است که برای رسیدن به نشئگی، مقدار زیادی از آن را مصرف کرد. به علاوه، حجم کمی هم دارند و به راحتی می‌توان آن را پنهان (!) کرد.

تغییرات حاصل شده تنها این نیست، سن مصرف نیز تغییر پیدا کرده است و با کاهش میانگین سنی در آمار افراد مصرف کنندگان مواد مخدر نیز روبه رو هستیم، و شاید از همه مهم‌تر اینکه، اثرات سوء موادمخدر جدید، بیشتر بر سیستم اعصاب و روان افراد است تا بر جسمشان.

به عبارتی، بازار سیاه مصرف مواد مخدر تغییر اساسی کرده است و حالا با محصولاتی مواجه هستیم که در گذر زمان تغییر می‌کنند و جایشان را به محصول خانمان‌برآنداز دیگری می‌دهند. متغیر‌ها هم زیاد‌تر شده است و به تناسب طریقه مصرف، سن، جنسیت، شرایط مالی و فرهنگی و حتی اقلیمی، بازار تولید و توزیع گسترده‌تر شده و اصلا سیاستگذاری صاحبان این تجارت سیاه همین بوده است.

کاهش آسیب یا قطع آسیب؟

برای مقابله و یا درمان افراد تحت سیطره چنین مافیای قوی و هوشمندی، باید بسیار محتاط و حساب شده عمل کنیم. به عبارتی، در مقوله‌های پیشگیری و درمان اعتیاد -که دو بحث متفاوت و در عین حال مرتبط هستند- بایستی دوراندیشی فراوانی به خرج دهیم و نباید با کسب اندک نتایج مثبت مقطعی و کوتاه مدت، این نتایج را به عنوان قانونی جامع به کار بگیریم.

در بحث اعتیاد همیشه دو هدف کاهش آسیب و قطع آسیب در نظر گرفته می‌شود. قطع آسیب که‌‌ همان درمان قطعی است، اما کاهش آسیب یعنی درمان موقتی که تنها قادر است جلوی برخی ضرر‌ها را بگیرد و شبیه مسکن درد عمل می‌کند. در بسیاری از موارد که قطع آسیب بسیار سخت می‌شود، هدف از درمان اعتیاد باید محدود به کاهش آسیب شود اما این نگرش نباید آنقدر راحت باشد که در مواردی که می‌توان با تلاش بیشتر و یک سیاست‌گذاری دقیق به قطع آسیب رسید، فقط به کاهش آسیب اکتفا کرده و هیچ تلاشی برای درمان نهائی بیمار انجام ندهیم.


موثرترین راه درمان اعتیاد

برخی برای درمان اعتیاد، به روش‌هایی مانند متادون درمانی و غیره روی می‌آورند در حالی که، راه‌های بسیار موثری هست که به قول معروف "امتحان پس داده‌" اند و به میزان بالایی موقیت در پی خواهند داشت. یکی از این راه‌ها که موفقیت زیادی هم در امر درمان اعتیاد داشته، بستری و کنترل علائم بیمار برای چند روز و سپس انتقال سریع بیمار به جلسات گروه درمانی است. اگر بیماران معتاد را در محیطی مناسب و تجهیز شده مطابق استانداردهای درمان اعتیاد، چند روز نگهداری کرده و علائم جسمانی ناشی از قطع مصرف مواد مخدر رابا داروهای رایج و ساده کنترل کنیم و پس از بهبودی علائم وابستگی جسمانی، آن‌ها را وارد گروههای درمانی و کلاسهای روان‌شناسی و مددکاری نماییم، نتیجه بسیار موفقیت آمیزی را شاهد خواهیم بود. اگر این کار را برای آن دسته از بیمارانی که زمان زیادی از شروع مصرف مواد مخدر آن‌ها نمی‌گذرد، در منزل انجام دهیم، نتیجه بسیار موثر‌تر خواهد بود.


درمان این بیماری با استفاده از داروهایی مثل متادون یا ترامادول، برای بیمار بسیار لذت بخش و آسان‌تر است در حالیکه باید این نکته را مدنظر قرار دهیم که توجه صرف به راحتی و لذت بخش بودن درمان در این نوع از بیماران، اغلب نتیجه عکس داده است. این‌‌‌ همان حلقه گمشده درمان بیماران معتاد است. البته می‌توان از تلفیق چند روش هم برای درمان این بیماری بهره جست؛ موثر‌ترین رویکردی که در جهان برای درمان این بیماری مورد استفاده قرار رفته، روش درمان بستری است که در کمپ صورت گرفته و همراه با گروه درمانی و تزریق افکار و اخلاقیات صحیح به روان بیماران، به خوبی جواب داده است. تجربیات نشان می‌دهد که در بسیاری از موارد، روشهای سنتی و قدیمی درمان اعتیاد نتایج خوبی را به همراه داشته و بیمار ارزش سختی و رنجی را که در مبارزه با وسوسه‌های این بیماری داشته و همفکری و همکاری مستمر با همدردانی نظیر خود را می‌داند و با مرور این عجز و سختی‌ها بهتر می‌تواند درمان را قبول کند و مدت زمان زیادتری را به دور از مواد زندگی کند.

جایی که پزشک و بیمار هر دو یک درد را تجربه کرده‌اند و می‌توانند بعد از «تولد دوباره» نیز به یکدیگر کمک کرده و مراقبان خوبی برای هم باشند. کسانی که از سقوط نجات یافته‌اند و حالا قدرت دست‌گیری و هدایت این نوع بیماران را هم کسب کرده‌اند.