میان مایگی مفرط صدا و سیما و سلب اعتماد عمومی نسبت به رسانه ملی

گروه فرهنگی: تلویزیون در سراسر دنیا رسانه ای است که بیشترین تاثیرگذاری را بر مخاطبین دارد زیرا عامه مردم با اشکال مختلف به آن دسترسی دارند. در چنین فضایی شبکه های مختلف تلویزیونی سعی می کنند که با تولید محتوای جذاب، گوی رقابت را از یکدیگر بربایند و مخاطبین بیشتری به خود جلب کنند.

 

به گزارش بولتن نیوز، این شرایط رقابتی در ایران به علت نبود شبکه های  خصوصی وجود ندارد. به همین علت مدیران صدا و سیما به خیال نبود رقیب تلاش مناسبی برای جذب مخاطب نمی کنند و سعیشان بر این است که برنامه های چالشی کمتری داشته باشند و در اصطلاح برای خود دردسر نسازند. اینگونه هم با برنامه هایی سرگرمی محور مخاطب جذب می کنند و هم از چالش های گوناگون در امان می مانند.

نمونه این رفتار جلوگیری از پخش زنده برخی برنامه ها در چند وقت اخیر و فرار از فشارها برای تعطیلی موقت یا دائم بعضی دیگر از برنامه ها بوده است. این اتفاق قطعا نتایج خوبی به همراه نخواهد داشت و امروز هم ثمرات محافظه کاری مدیران ساختمان شیشه ای کاملا نمود پیدا کرده است. طبق آمارهای رسمی میزان بینندگان صدا و سیما کاهش یافته و میزان اعتماد مردم به اخبار و برنامه های رسانه ملی با افت مواجه گشته است.

 

این اتفاق نتیجه دیدگاه عافیت طلب مدیران این سازمان رسانه ای مهم است. اگر ایشان درک درستی از وضعیت جامعه و افزایش راه های دسترسی مخاطبین به محتوای مورد علاقه خود داشتند، هرگز فرصت یگانه ای که در اختیار دارند را از دست نمی دادند. اما بخش عجیب برخی برخوردهای دوگانه مدیران سازمان است. یعنی اگر نگاهی به لیست برنامه های تعطیل شده و تولیدکنندگان آن ها بیندازیم، مشاهده خواهیم کرد اکثر آن ها برنامه هایی بودند که دیدگاهی انتقادی نسبت به وضعیت موجود داشتند. حال چه برنامه هایی همچون جهان آرا که نسبت به عملکرد دولت و برخی مسئولین انتقاد داشتند و یا شوکران که گاهی به عملکرد فرهنگی نظام نقدهایی وارد می کرد. اما در نقطه مقابل فضا برای سلبریتی هایی که کار هر روزشان حمله به همین سازمان است، مهیاست و می توانند هم انتقاد کنند و هم دستشان در جیب همین نهاد باشد و در عین حال مدیران نیز در مقابلشان واکنشی نشان ندهند زیرا هزینه آن چنانی ندارند و باعث جذب مخاطب نیز می شوند. 

این ترس و وادادگی در مقابل فشارهای مختلف خارج از سازمان و عافیت طلبی مدیران رسانه ملی موجب گشته که نه در یک قشر خاص بلکه منتقدینی جدی و در همه اقشار و گروه ها نسبت به صدا و سیما وجود داشته باشد. مهم ترین دستگاه فرهنگی جمهوری اسلامی که وظیفه جنگ رسانه ای تمام عیار در مقابل دشمنان را بر عهده دارد، با عملکرد نامطبوب خود فضا را نه تنها بر افرادی که نسبت به نظام نقد دارند و باید در فضایی گفتگو محور صحبت های خود را طرح کنند بسته است، بلکه حتی در مقابل برنامه هایی که چه سازندگان و چه مهمانانش بدون شک دل در گروی انقلاب و نظام دارند اما بر خود واجب می دانند که برای اصلاح امور نقدهایی را مطرح کنند، نیز همان راه را برگزیده است.

افزایش میان مایگی و تولید برنامه هایی خنثی و سعی در کنترل محتوا با ضبطی کردن برنامه ها و یا تعطیل نمودن آن ها، به سایر اجزای سازمان نیز نفوذ پیدا کرده است. اوضاع سریال ها و اخبار صدا و سیما نیز به همین گونه بوده و محتوای ارائه شده به مخاطبین در بدترین و نازل ترین شرایط ممکن قرار گرفته است. ادامه این وضع قطعا آفات بسیاری خواهد داشت که مهم ترینشان سلب اعتماد عمومی نسبت به رسانه رسمی نظام است و بازنده شدن در جنگ رسانه ای با دشمنان تا بن دندان مسلح.