اقتصاد را شرطی نكنید

گروه اقتصادی - ارسلان ظاهری در کانال تلگرامی خود نوشت: حجت‌الاسلام‌والمسلمین روحانی روز پنجشنبه در پنجاه و نهمین نشست مجمع عمومی بانك مركزی عنوان كرد: شاید كسی تنها درون‌گرا و به اقتصاد در داخل كشور فكر كند و معتقد است اگر تمام روابط خارجی تخریب شود، مردم احساس كنند شرایط سخت‌تر می‌شود، تحریم‌های بین‌المللی به كشور فشار می‌آورد و در فروش نفت مشكل داریم، اما در عین حال، اقتصاد كشور مشكلی ندارد كه من این گونه بلد نیستم.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از جام جم، به عنوان یك كارشناس اقتصادی، اولا این سخنان را غیرواقع‌بینانه و ناشی از كم‌توجهی به مسائل واقعی اقتصاد ایران می‌دانم. ثانیا خوب است بگویند كدام كارشناس اقتصادی گفته: «اگر تمام روابط خارجی تخریب شود، اقتصاد كشور مشكلی ندارد»، ثالثا آیا «تمام روابط خارجی» در مذاكره با آمریكا و سه كشور اروپایی خلاصه می‌شود؟ چرا در زمانی كه آمریكایی‌ها ذیل راهبرد فشار حداكثری به چین و هند به عنوان بزرگ ترین خریداران نفت ایران فشار می‌آوردند كه از ایران نفت نخرید، در كمال ناباوری سفارتخانه‌های ما در این دو كشور شش ماه و یك سال بدون سفیر اداره می‌شد؟

بررسی و تحلیل شاخص‌های كلان اقتصادی به‌ویژه در هفت سال اخیر نشان می‌دهد، متاسفانه در نتیجه همین رویكرد در سال‌های اخیر، اقتصاد ایران در كنار بیماری‌های گذشته خود، به بیماری جدیدی به نام «شرطی شدن» نیز مبتلا شده است. رویكرد برونگرای دولت كه با غفلت از درون، با نوعی افراط نیز همراه بوده و در نقطه مقابل رویكرد درون‌زا و برون‌نگری است كه در سیاست‌های كلان اقتصاد مقاومتی بدان تصریح شده است، منجر شده تا نه‌تنها روند سرمایه‌گذاری در داخل كند شده، بلكه برعكس منجر به خروج سرمایه از كشور نیز شده است. مراجعه به شاخص‌هایی همچون نرخ رشد تشكیل سرمایه ثابت ناخالص نیز مؤید این گزاره است. بنابراین یكی از اولویت‌های راهبردی اقتصاد ایران، چاره‌اندیشی برای این معضل شرطی شدن است؛ یعنی در اولین گام، اقتصاد ایران نیاز به امید دارد. هر كارشناس منصفی می‌داند كه ارائه تصویر غیر روشن از آینده اقتصاد ایران آن اقدام مخربی است كه این مسأله را تشدید می‌كند.

گام دوم چاره‌اندیشی برای «بلاتكلیفی» قطار اقتصاد ایران است كه مدت‌هاست معطل مذاكرات با كشورهای غربی شده و آن‌گونه كه باید به حركت درنیامده است؛ اما بسیاری از مؤلفه‌های محرك قطار اقتصاد ایران به دلیل مشكلات ساختاری درونی و سوء مدیریت‌ها مورد غفلت واقع‌شده و این موضوع عملا ربطی به مسائل خارجی ندارد. آیا حل مسأله اصلاح ساختار نظام بودجه‌ریزی، اصلاح ساختار نظام مالیاتی، اصلاح ساختار نظام بانكی و از این قبیل معضلات درونی اقتصاد ایران نیازمند مذاكره با آمریكاست؟

همچنین درباره مسأله تحریم نفت خام از سوی آمریكایی‌ها، بررسی‌ها نشان می‌دهد در سال 96 برای این كه نرخ ارز تثبیت شود بیش از 18 میلیارد دلار از ذخایر ارزی بانك مركزی روانه بازار شد! و جالب‌تر این كه پالایشگاه ستاره خلیج فارس كه بزرگ ترین پالایشگاه تولید بنزین یورو 5 و میعانات گازی جهان است، تنها با سرمایه‌ای معادل سه میلیارد دلار تأسیس شده است و ما اگر تنها سه پالایشگاه دیگر از این نوع می‌ساختیم امروز مسأله تحریم نفت به كلی منتفی بود و این نشان می‌دهد بی توجهی به مسائل راهبردی در جنگ اقتصادی به چه میزان به كشور آسیب رسانده و خواهد رساند.

البته در پایان باید به این نكته اشاره كنم كه سخنان راهبردی و امیدآفرین رهبر فرزانه انقلاب، به‌ویژه تاكید معظم له بر توجه به ظرفیت‌های درونی كشور آنجا كه فرمودند «باید قوی بشویم»- تكلیف را برای كسانی كه دل در گرو اقتصاد ایران دارند، روشن كرد.