شیعه و سنی؛ اتحاد پسندیده و اتحاد ناپسند
گروه دین و اندیشه: دفتر حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی در کانال تلگرامی خود به بیان سخنانی از مرحوم آیت‌الله‌العظمی حاج سید احمد زنجانی والد معظم حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی پرداخته و با استناد آن به کتاب «الکلام یجرّ الکلام» می‌نویسد: مرحوم آیت‌الله‌العظمی حاج سید احمد زنجانی در این کتاب بیان می کنند: «این همه تشتّت که در فِرَق اسلام شده، از جدایى انداختن بین کتاب و عترت شده که هر کس قرآن را براى خود تفسیر کرده، بدون مراجعه به عترت طاهره علیهم السلام.
به گزارش بولتن نیوز، حالا با این تشتّت، جمعى به نام اتّحاد، اسلام را از افراد شیعه و سنّى با هم صلح و مصالحه نموده، از فروع مذهب خود به همدیگر می‌بخشند و گمان می‌کنند اتّحاد اسلام، با این صلح و مصالحه صورت می‌گیرد. اینها تقریباً چاکِ جامه را گذاشته، وصله را به جاى سالم آن می‌زنند.
احزاب سیاسى ممکن است این طور با هم سازش نمایند. یکى از احزاب از چند مادّه از مرام خود صرفنظر نماید، دیگرى نیز از چند ماده، چون مرام آنها واقع محفوظى ندارد، بلکه امرى است جعلى، می‌توانند جعل بکنند و می‌توانند حلّ بکنند. بستن و باز کردنش، دست خودشان است.
امّا فروع مذهب، واقع محفوظى دارد؛ نظیر دفینه [گنج] که در جاى معیّنى مدفون است. پس اگر کسى را اعتقاد شد که جاى دفینه، در جانب شرقى فلان شهر یا قصبه است؛ لهذا به کندن آنجا مشغول شد و دیگرى را عقیده شد که جاى آن، در جانب غربى آن است؛ آن هم به کندن آنجا قیام نمود، آیا ممکن است این دو نفر با هم صلح نمایند که هر دو از عقیده خود صرفنظر نمایند و بیایند جایى را در وسط انتخاب نموده، به حفر آن قیام نمایند؟
نه! چون زمام امر دفینه، در دست اینها نیست که هر جا را که اینها پسندیدند، از آنجا پیدا بشود.
احکام شرعیّه هم همینطور. پس با مصالحه و قرارداد آقایان مصلِحین -که اسم شریف خودشان را هم منوّرالفکر گذاشتهاند- حلال شرعى، حرام و حرام شرعى، حلال نمی شود. پس زحمتکشیده، بی‌خود به یکدیگر نبخشند؛ مانند حافظ که سمرقند و بخارا را می‌بخشد، و حکیم هیدجى، اردبیل و خلخال را. سمرقند و بخارا صاحب دارد؛ اردبیل و خلخال هم زمامدار دارد. در دست اینها نیست که ببخشند.
پس اتّحاد اسلام به این معنى که اینها می‌گویند، جز اینکه چاک جامه را گشاد نموده، وصله را به جاى سالم آن بزنند، حاصلى نخواهد داشت.
و امّا اتّحاد اسلام به این معنى که مسلمین با اختلاف مذاهبشان، باید دستگیرى از یکدیگر نموده، در حفظ اساس دیانت که مشترک بین همه فِرق اسلام است، معاضد و کمک همدیگر باشند، البتّه لازم است. نگارنده یکى از لبّیک‌گویان این دعوتم که نه با پا، بلکه با سر، به جانب این دعوت رهسپار می‌گردم.»
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
---
مردم با پدید آمدن و نقش بستن درک حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای فرهنگ الهی دین داری قرآنی که عبارت اند از خدا شناسی ، دین شناسی ، وحی شناسی یعنی قرآن شناسی ، پیامبر شناسی ، انسان شناسی ، رفتار شناسی و شیطان شناسی می توانند مراسم و مناسک و شعایر اصیل دینی و مذهبی را از غیر اصیلها تشخیص دهند و بشناسند و ارزش اصیلها را درک کنند و غیر اصیلها را رد نمایند.
---
تنها با آموزش سازمان یافته و پیوسته ی علمی- منطقی شناختهای یاد شده ، تشخیص اصیلهای دین و مذهب از غیر اصیلهای منسوب به دین و مذهب آسان می گردد و مردم از گرفتار شدن به انحراف و کج روی دین زدا در دین و مذهب رهایی می یابند.
---
مهم ترین وظیفه ی دین شناسان برای مصون نگه داشتن دین داری و مذهب داری مردم از انحراف و کج روی و از گمراهی جامه ی عمل پوشاندن به آموزش سازمان یافته ی مذکور است.
---
اصیلهای دین و مذهب منحصر به وحی بی شبهه ی الهی از جانب خداوند اند و غیر اصیلها فراورده های ناقص ذهن بشر اند که ناهمگن و هماهنگ با وحی بی شبهه ی الهی بنام دین و مذهب به ذهن بشر تزریق می شوند.
---
قرآن کریم تنها سند وحی بی شبهه ی الهی است که متن آن با وعده ی خداوند از هرگونه تحریف بشری تا قیام قیامت مصون می ماند.
---
تفسیرهای ناهمگن و ناهماهنگ با کلیات احکام و اعتقادات شناختهای فرهنگ اصیل دین داری و مذهب داری قرآنی هرگز شایستگی پیوستن به دین و مذهب وحیانی را ندارند.
---
در حالی که قرآن کریم پیرامون عدم سرایت گناه افراد به دیگران ، هرکس که باشند ، تاکید می کند :« أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى » ﴿ آیه ۳۸ سوره نجم ﴾ ،
و نیز در باره ی أعمال در گذشتگان تاکید می کند:« تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْتُمْ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ » ﴿ آیه ۱۳۴ سوره بقره ﴾ ،
و در حالی که در هیچ جای قرآن از پیروان دیانتهای آسمانی درخواست نشده که برای انتقام خون ریخته شده ی پیامبران و اولیای مقرب خداوند که در راه دین خدا شهید شدند بنده ای یا بندگانی به خون خواهی این شهیدان از نسلهای آینده بر خیزند ،
و در حالی که مولای متقیان أمیر مؤمنان حضرت علی (ع ) در اطاعت از دستورهای وحدت بخش قرآنی خداوند حتی در پنج سال خلافت خویش هرگز ادعای انتقام برای مظلومیت حضرت زهرا و برای سقط فرزند خود « محسن » و همچنان فرزندان والامقام او حسنین (ع) به خون خواهی بر نخوانستند ،
در حالی که پیامبران و اولیای خدا ایمان عالمانه داشته اند که رسم و فرهنگ الهی خداوند شهادت در راه تثبیت دین الهی و در راه نجات امتهای مستضعف مظلوم است و با یقین باور داشته اند که انتقام گیری از نسلهای پی در پی بی گناه با دین الهی هیچ رشته ی خویشاوندی ندارد ؛ با اطاعت از دستورات خداوند هرگز از انتقام گیری و خون خواهی برای شهدا از نسلهای پی در پی بی گناه سخن نگفته اند.
دین فروشان و مذهب فروشان در طول بیش از 14 قرن از کجا دستور گرفته اند برای خون خواهی اولیای خدا علیه نسلهای پی در پی مسلمانان که هیچ آگاهی مستقیم و غیر مستقیم مؤکد به عاملان ریختن این خونها نداشته و هیچ دخلی در این خون ریزها نداشته اند شمشیر انتقام گیری و تفرقه افکنی علیه این نسلها را ، با انبوهی از منقولات غیر قرآنی جعلی متضاد با فرهنگ حیات بخش دین داری قرآنی ، آخته نگه دارند تا امت اسلامی بنفع صهینیسم و استکبار و طاغوتان با ابزار و بازیچه قرار دادن نام و سرگذشت اولیای خدا توسط دین فروشان مزدور هرگز روی امنیت و آسایش و آرامش و در اختیار داشتن سرنوشت خود را نبینند و همه ی دارایهای آنان در جنگ و خون ریزی میان هم به جیب چپاول گران صهیونیست و استکبار و طاغوتان و در بازار مکاره ی شیطانی دین و مذهب فروشی به جیب دین و مذهب فروشان مزدور حرام خور شیطان پرست از خدا بی خبر برود.
دریغا!!! که در سایه ی مبارک نظام اسلامی در ایران هنوز به مهم ترین وظیفه پیامبران که نجات دادن توده های مردم نا آگاه از انحراف و کج روی در دین داری و مذهب داری است پس از مرور چهل سال کار چندانی انجام نگرفته و فرصت این نعمت بی مانند را دین شناسان وفا دار به دین خدا با بی توجهی از دست می دهند و با این بی توجهی با دستان خالی به سوی آخرت خویش می شتابند. و «... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ »
---
برای هر دین شناس مسئولیت شناس پارسا که بیشتر می خواهد در ایفای مسئولیت خویش در آموزش و تبلیغ دین رضای خداوند را کسب کند بسیار شایسته است به نکات زیر بعنوان وظایف مؤکد غفلت ناپذیر کار دینی و مذهبی خود پایبند باشد:
- به همه حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای فرهنگ دین داری قرآنی مانند خدا شناسی ، پیامبر شناسی ، وحی شناسی یعنی قرآن شناسی ، دین شناسی ، انسان شناسی ، شیطان شناسی ، رفتار شناسی و... آگاهی کامل داشته باشد
- به همه ی ملاکهای و معیارهای علمی ضروری ارزیابی احادیث و روایات منسوب به معصوم و شناخت سره از ناسره ی این منقولات غیر قرآنی و چگونگی تشخیص درستی و نادرستی نسبت آنها به معصوم آگاهی کامل داشته باشد
- بهنگام انجام وظیفه ی آموزش و تبلیغ دین و مذهب در نقل از معصوم تمام ملاکها و معیارهای علمی ارزیابی منقولات غیر قرآنی را همیشه در در نظر داشته باشد و در حال ضرورت مخاطبان خود را به نحوه ی ارزیابی و نکات مهم آن و ملاکها و معیارهای ارزیابی آگاه سازد.
- برای جلوگیری از سر در گمی و گمراهی مخاطبان خود همیشه نسبت به نقدها و سئوالهای آنان پیرامون موضوعات و مسائل مطرح در جلسات تبلیغ و آموزش ؛ فی المجلس یا خارج از مجلس به گونه ای رسا و گویا و علمی بصورت شفاهی یا کتبی پاسخگو باشد
- همیشه تلاش کند در روی کرد به نقل احادیث و روایات منسوب به معصوم جهت پاسداری از حرمت قدسیت دین و مذهب و حفظ حرمت شان و حیثیت پیامبر و امامان از اهل بیت مطهر آن حضرت با نهایت دقت و تدبر علمی از حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای فرهنگ دین داری قرآنی فرا تر نرود و به این حد و مرزها تجاوز نکند
- در همه ی مجالس آموزشی و تبلیغی خود بهنگام نقل حدیث و روایت به ذکر ملاکها و معیارهای ارزیابی این منقولات برای مخاطبان خود پایبند باشد
- جلسات آموزش و تبلیغ را از حالت تشریفاتی دیکته ی مطالب استاد به دانشجویان برون بیاورد و به جلسات بحث علمی صمیمانه ی مشترک مفید میان خود و مخاطبان خویش تبدیل نماید
- همیشه در جلسات و محافل آموزش و تبلیغ برای زدایش زنگارهای جاهلانه ی موروثی انحراف آفرین متضاد با قرآن و عقل که در اذهان اکثریت بشر با مسائل دین و مذهب در هم آمیخته شده اند ؛ اصول بحث علمی آزاد را عالمانه و ضابطه مند و بی محابا با تکیه به شناختهای محکم ومفصل قرآن و اصول استدلال عقلی به جای تعصبات و افراطهای منطق گریز عوام پسند به کار ببرد.