این فیلم‌ها را تنهایی ببینید! {قسمت دوم}

گروه فرهنگ و هنر: تماشای فیلم‌های سینمایی و سریال را می‌توان نوعی تجربه اجتماعی به‌شمار آورد؛ به‌خصوص زمانی که همه افراد در اتاقی تاریک به تماشای قطعه‌ای هنری می‌نشینند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از برترین ها، تماشای فیلم در کنار افرادی که از دیدن آن لذت می‌برند و درکنار شما می‌خندند، گریه می‌کنند و فریاد می‌زنند، بسیار جالب است، اما گاهی انسان دلش می‌خواهد که به تنهایی فیلمی را تماشا کند تا بتواند به‌خوبی برروی آن تمرکز کند و مثلا توییت‌های گهگاه بغل‌دستی‌اش حواسش را پرت نکند.

برخی فیلم‌ها به‌گونه‌ای ساخته شده‌اند که نیازمند دقت و توجه زیاد هستند. ما در این مطلب، فهرستی از اینگونه فیلم‌ها را برای شما آماده کرده‌ایم. با ما همراه باشید.

 

عنوان اصلی: Master

محصول: ۲۰۱۲

فیلم‌های سینمایی «پائول توماس آندرسون» مانند فیلم‌های «برادران کوئن» سرشار از معناگرایی هستند و شاید همیشه واضح نباشد، اما برای درکش باید حسابی به فیلم دقت و توجه کرد. فیلم سینمایی مرشد بیشتر از سایر فیلم‌های این کارگردان نیازمند توجه است.

داستان این فیلم درباره یک رهبر کاریزماتیک با بازی «فیلیپ سیمور هافمن» و مرید کنجکاوش «خوآکین فینیکس» است که قصد دارد به مسلک او بپیوندد.

فیلم در ظاهر، گریزی است به مکتب ساینتولوژی و «ران هابارد»، اما در باطن، جست‌وجویی است در درون برای کشف معنای واقعی اعتقادات و زندگی. فیلم آندرسون، درباره انسانیت، وفاداری، خودتخریبی، ترس و استقامت بشر است. فیلم، مفاهیم عمیق زیادی دارد و ارزش این را دارد که به تنهایی تماشایش کنید؛ به‌خصوص اگر افراد دوروبرتان اهل سوال پرسیدن زیاد درباره فیلم هستند.

چشمه

عنوان اصلی: The Fountain

محصول: ۲۰۰۶

فیلم‌های سینمایی «دارن آرنوفسکی» سرشار از نمادگرایی انجیل است. فیلم چشمه نیز با بازی «هیو جکمن» و «ریچل وایز» که نقش دو عاشق را بازی می‌کنند، مثال بارزی از این مسئله است.

صحنه‌های فیلم به‌گونه‌ای ساخته شده که با مینیمال‌ترین حالت، بیشترین نکات را بیان کنند و داستان فیلم نیز به‌قدری پیچیده است که با کمی بی‌توجهی معنایش را برای مخاطب از دست می‌دهد. اگر برروی فیلم تمرکز نکنید، جزئیات آن را از دست می‌دهید و دیگر متوجه کلیت داستان فیلم نیز نخواهید شد. چشمه، داستانی احساسی دارد، اما تماشای آن همراه با جمع ممکن است لذت آن را از بین ببرد.

قتل جسی جیمز به دست رابرت فورد بزدل

عنوان اصلی: The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford

محصول: ۲۰۰۷

گذر زمان در فیلم سینمایی «قتل جسی جیمز...» آهسته است، اما بخاطر سبک کارگردانی «آندرو دومینیک» و فیلمبرداری استادانه و چشمگیر «راجر دیکینز» فیلمی بسیار جالب‌توجه است.

شیوه خاص دیکینز باعث می‌شود که سکانس‌های فیلم بیش از پیش به‌یادماندنی شوند؛ مثل صحنه دزدی در قطار. همانطور که وقتی به موزه می‌روید، دوست ندارید کسی هنگام تماشای نقاشی‌ها حواستان را پرت کند، هنگام دیدن این فیلم نیز باید دقت کافی به خرج دهید.

جایی برای پیرمرد‌ها نیست

عنوان اصلی: No Country for Old Men

محصول: ۲۰۰۷

نویسندگی و کارگردانی برخی از عجیب‌ترین و سرگرم‌کننده‌ترین فیلم‌های تاریخ هالیوود ازجمله «فارگو» (Fargo)، «لبوفسکی بزرگ» (The Big Lebowski) و «بعد از خواندن بسوزان» (Burn After Reading) را جوئل و ایتن کوئن برعهده گرفته‌اند و «جایی برای پیرمرد‌ها نیست» که در سال ۲۰۰۷ ساخته شده، شاهکاری در میان آن‌هاست.

این فیلم جنایی وسترنی بر اساس رمانی به همین نام از «کورماک مک‌کارتی» اقتباس شده و بازیگران بزرگی ازجمله «خاویر باردم» و «جاش برولین» در آن ایفای نقش کرده‌اند. فیلم در مراسم اسکار، برنده جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلم نیز شده و یکی از بزرگترین فیلم‌های قرن شناخته شده است.

معمولا فیلم‌های وسترن، روند کندی دارند و شامل صحنه‌های اکشن زیادی هستند و فیلم «جایی برای پیرمرد‌ها نیست» از این قضیه مستثنی نیست. تنش، تعلیق و صحنه‌های اکشن و جنایی در این فیلم زیاد است و اگر دقت کافی در تماشای فیلم به خرج ندهید، جذابیتش برایتان از دست خواهد رفت.

تمامی انیمه‌های هایائو میازاکی

فیلمساز افسانه‌ای ژاپنی، هایائو میازاکی، بیش از آنچه که تصور کنید، به سینمای ژاپن و حتی جهان خدمت کرده است. ممکن است که فیلم‌های او به اندازه فیلم‌های هالیوودی شناخته‌شده و معروف نباشد، اما فیلمنامه‌های انیمه‌هایی همچون «قلعه کاگلیوسترو» (Castle of Cagliostro) و «باد برمی‌خیزد» (The Wind Rises) میازاکی، پیچیدگی‌های زیاد و جلوه‌های بصری شگفت‌انگیزی را وارد دنیای سینما کرده است.

باوجود اینکه این فیلم‌ها ظاهرا انیمیشن هستند، اما نه برای کودکان ساخته شده‌اند و نه باید آن‌ها را با جمع دوستان دید (مگر اینکه دوستانتان نیز مانند خودتان حسابی فیلمباز باشند).