۵ – نشانی از شر ۱۹۵۸ Touch of Evil
کمتر از یک دهه پس از ورود قبلی ما، مخاطبان شاهد تغییر چهره جذاب و فریبنده ولز به یک مرد فاسد بیرحم، کاپیتان پلیس هنک کوئینلان، بودند که ظاهراً دو برابر چاقتر شده بود. او با چارلتون هستون که از قرار معلوم در اینجا مکزیکی فرض شده است، در میافتد. در فیلمی که یکی از آخرین فیلمهای ژانر نوآر در نظر گرفته میشود و البته یکی از بهترین آنها هم است. با یک کارگردانی درخشان، داستانی پرپیچوخم، بازیگران مکمل قوی و اتمسفر شومی که مناسب این ژانر است. خیلی بد شد که ولز پس از این دیگر هیچ فیلم هالیوودیای را کارگردانی نکرد.
۴ – سانست بلوار ۱۹۵۰ Sunset Boulevard
رویاهای هالیوودی به سختی میمیرند. در یکی از بهترین و بهیادماندنیترین فیلمهای تمام دوران، «سانست بلوار»، بیلی وایلدر ستاره سالخورده سابق فیلمهای صامت، گلوریا سوانسون، را در نقش ستاره سالخورده فیلمهای صامت، نورما دزموند، نشان میدهد. مجموعهای از بزرگان دیگر هالیوود، از سیسیل بی. دمیلِ کارگردان تا باستر کیتون که خود واقعیشان یا نسخهای از خودشان را بازی میکنند و ویلیام هولدن که با چسباندن خودش به ثروت، شهرت و جنون مزایا و خطرات جانبی آنها را هدایت میکند. و یک جورهایی، انداختن عناصر نوآر به این مخلوط، این فیلم کلاسیک را به طرز عجیب و غریبی، خندهدار میسازد.
۳ – غرامت مضاعف ۱۹۴۴ Double Indemnity
اوه، چقدر ما شوق و ذوق داشتیم برای آن دوره زمانی که مرد بیمه درست به سمت در شما آمد … و سعی کرد همسر شما را اغوا کند … و احتمالاً برای کشتنتان توطئه کرده بود … خوب، شاید آن روزهای خوب خیلی بیعیب و نقص نبودند. «غرامت مضاعف» محصول همکاری غولهای نوآر است؛ یعنی نویسنده، ریموند چندلر و کارگردان بیلی وایلدر که براساس داستانی از جیمز کین است. این فیلم با زبان تند و تیز و زمینه جنسی قویاش، شاید بارزترین نمونه نوآر تمام ادوار باشد. «غرامت مضاعف» همچنین یک یادآوری است که همیشه جزئیات مهم قرارداد را بخوانید.
۲ – خواب بزرگ ۱۹۴۶ The Big Sleep
«خواب ابدی» براساس نخستین کتاب چندلر است که یک کارآگاه نوآر بزرگ به نام فیلیپ مارلو را نشان میدهد و الهامبخش فیلم آینده «لبوفسکی بزرگ» ۱۹۹۸ The Big Lebowski میشود. در این شاهکار سیاه- سفید هاوارد هاکس، هامفری بوگارت و لورن باکال را در نقشهایی میبیند که آنها نقل قول میکردند یا نمیکردند اما متولد شده بودند تا بازی کنند چرا که آنها یک تحقیقات جنایی بهمپیچیده را هدایت میکردند. مارلو با بخشهای متحرک بیشتری نسبت به ساعت سوئیسی تلاش میکند که رکورد بیشترین تعداد اسلحهای که به سمت او نشانه گرفته شده را البته بدون شلیک کردن به نام خود ثبت کند… و میدانید که او روزش را با تماماً خونسرد ماندن در شرایط بسیار استرسزا سر میکند.
پیش از آن که انتخاب نهایی خود را معرفی کنیم، ذکر چند نام را در این مورد شایسته میدانیم.
۱۹۴۹ Criss Cross
«جنگل آسفالت» ۱۹۵۰ The Asphalt Jungle
«از درون گذشته» ۱۹۴۷ Out of the Past
۱۹۴۸ They Live by Night
«صورتزخمی» ۱۹۳۲ Scarface
۱– شاهین مالت ۱۹۴۱ The Maltese Falcon
صدرنشین انتخبهای ما نه تنها به طور گستردهای به عنوان بهترین فیلم نوآر در نظر گرفته میشود بلکه بسیاری آن را نخستین فیلم نیز در نظر میگیرند. حیرتآورتر از همه اینها اما، این فیلم اولین فیلم بلند جان هیوستون، کارگردان افسانهای است که با بودجه یک فیلم درجه B ساخته شده و براساس کتابی که دو بار با رفتن روی پرده متحمل شکست شده بود. هامفری بوگارت در نقش یک کارآگاه خصوصی در این فیلم میدرخشد… باشه، خوب، پیشفرض فیلم ممکن است انقلابی به نظر نرسید اما تقریباً هر جنبهای از فیلمسازی را شامل میشد و انتظارات را برای موفقیتهای آیندهاش بالا برد و استانداردهای ژانر نوآر را تنظیم کرد.
منبع: بلاگ نماوا
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com