جای خالی بررسی سلامت روان داوطلبین انتخاباتی در قانون انتخابات

گروه سیاسی: فلان نماینده را که رد کرده بودند، کارشناس پرونده‌اش می‌گفت: «دست خودش نیست. نمی تواند دست کج نباشد.» آن دیگری را می‌گفتند: «درست که نماینده بود، اما متاسفانه مریض جنسی است.» و چه تعداد نمایندگان دیگری داریم که از عصبانیت در مراجعه با موکلین خود گرفته تا بروز رفتارهای سخیف در داخل و خارج از مجلس، همگی نشان دهنده اختلالات شخصیتی در ایشان است. البته به این لیست، موارد دیگری هم می توان افزود.

به گزارش بولتن نیوز، هرچند زمان ثبت نام از داوطلبین، گواهی سلامت جسمی نمی‌گیرند اما یکی از شرایط حداقلی نمایندگی مجلس، داشتن سلامت متعارف جسمی است. البته راه اثباتش هم چندان دشوار نیست. مشاهده فرد حین ثبت نام و تحقیقات محلی انجام شده، به خوبی این موضوع را شفاف می کند. اما این وسط، تکلیف سلامت روانی داوطلبین چه می‌شود؟

به نظر می رسد در اینکه داشتن سلامت روان برای عموم افراد جامعه یک ضرورت اجتناب ناپذیر است، تردیدی وجود نداشته باشد. در نتیجه برای کسی که قرار است عهده دار مسئولیت وکالت مردم باشد، این نکته، از ضرورت بالاتری برخوردار است. اما معلوم نیست در کشور ما نهادی وجود دارد که برای سلامت روان کسی گواهینامه صادر کند یا نه؟ اما چقدر خوب است آنهایی که قصد ورود به مجلس را دارند، پیش یک روانشناس رفته و با مسئولیت وی، سلامت روان خود را ضمانت کنند.

اینگونه، هم انتخاب آگاهانه ای از سوی مردم خواهیم داشت و هم داوطلبینی که چنین اقدامی انجام دهند، حسن نیت خودشان را به مردم ثابت خواهند کرد. و صد البته چه خوب‌تر که ما، این خواسته را جزو مطالبات اصلی‌مان از داوطلبین انتخابات مجلس قرار داده و تنها از بین آنهایی دست به انتخاب نماینده بزنیم که این اعتمادسازی را انجام داده باشند.

انتهای پیام /#