۱۵ زوج پلیسی برتر سینما (۲)

گروه فرهنگ و هنر: فیلم‌های زوج پلیس هم مانند فیلم‌های کمدی رمانتیک، پستی و بلندی عاطفی آشنایی دارند: “نمی‌توانم تحملت کنم… متنفرم از این‌که مجبورم کنار تو باشم… بسیار خب، شاید آن‌قدرها هم بد نباشی… هی، ما چیزهای مشترک زیادی داریم… می‌دانی، در اعماق وجودمان ما تفاوت زیادی باهم نداریم… فکر ‌کنم تو را دوست دارم.” البته این جمله‌ی آخر در بسیاری از فیلم‌های زوج پلیسی به زبان آورده نمی‌شود، اما به مخاطب چنین القا می‌شود — کسانی که در این فیلم‌ها تشکیل یک زوج را می‌دهند در ابتدا به نظر می‌رسد که با هم هم‌خوانی ندارند، اما در ادامه برای هم احترام قائل می‌شوند و عشق افلاطونی به هم‌دیگر پیدا می‌کنند. زوج‌های فیلم‌های زوج پلیسی هم‌دیگر را نمی‌بوسند، اما شاید بزن قدش مردانه‌ای داشته باشند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از بلاگ نماوا، در ادامه به بررسی ۱۵ فیلم زوج پلیسی برتر تاریخ سینما در دو قسمت می‌پردازیم:

۷. Men in Black ۱۹۹۷

“این بچه بامزه است. خیلی خیلی بامزه است.” این ارزیابی تامی لی جونز از هم‌بازی‌اش در «مردان سیاه‌پوش» بود، که آغازگر دوران اوج ویل اسمیت محسوب می‌شد. البته تکنیک زیرکانه‌ی این فیلم علمی-تخیلی اکشن کمدی، که با اقتباس از کتاب‌های کمیک ساخته شده بود، این بود که هر زوج اصلی آن بامزه و خنده‌دار بودند، اما هر کدام به روش منحصر به فرد و کاملا متفاوت خود. اسمیت و جونز در نقش ماموران جی و کی، ترکیب دلنشینی از المان‌های فیلم‌های زوج پلیسی بودند — جی پر هیاهو و نمایشی بود، اما کی باوقار و سنجیده — اما حتی وقتی که این زوج در فیلم آب‌شان در یک جوی نمی‌رفت، هماهنگی دو بازیگر با یکدیگر کاملا مشهود بود.

۶. ۴۸Hrs. ۱۹۸۲

شاید بتوان این فیلم را اصیل‌ترین اکشن کمدی در میان فیلم‌های زوج پلیسی هالیوود دانست. در این فیلم والتر هیل در حالت عصبی مخصوص خود نقش‌آفرینی می‌کند. «۴۸ ساعت» برگ برنده‌ای داشت که هیچ فیلم زوج پلیسی دیگر نمی‌توانست آن‌را بازی کند: ادی مورفی در اولین تجربه‌ی سینمایی خود، جوان ۲۱ ساله که پر از انرژی کمدی است، به حدی که قاب تصویر به زحمت می‌تواند آن‌را در خود جای دهد. نیک نولتی نمایش چشم‌نوازی را به اجرا در می‌آورد، اما این فیلم مورفی است: او اساسا بازیگر نقش مکمل است، اما این فیلم از ابتدا تا انتها درباره‌ی اوست. بقیه‌ی فیلم‌های او تا بیست سال بعد از آن هم، چه خوب و چه بد، به همین منوال بودند.

۵. Lethal Weapon ۱۹۸۷

هر کدام از فیلم‌های مجموعه‌ی «اسلحه مرگبار» را که می‌خواهید انتخاب کنید، اما ما «اسلحه مرگبار» اصلی را انتخاب خواهیم کرد، که تاریک‌تر، ترسناک‌تر و ناراحت‌کننده‌تر است، و در آن به طرز قابل توجهی هیاهوی کمتری از جو پشی در آن به چشم می‌خورد. (پشی عالی است، اما تا فیلم سوم کافیست.) دنی گلاور و مل گیبسون چنان متضاد و مقابل هم بودند — مورتا خسته و شکست‌خورده است، و ریگز دیوانه و خارج از کنترل — که فیلم با انرژی پویا و عجیب و غریب این زوج پیش می‌رود؛ شما احساس می‌کنید که هر دو مرد می‌خواهند بمیرند، اما به دلایلی کاملا متفاوت. قسمت‌های بعدی این مجموعه فیلم حس خطر را از دست دادند، اما فیلم اصلی بسیار جذاب است… و همچنین گیبسون را تبدیل به بزرگ‌ترین ستاره‌ی سینما در تمام دنیا کرد.

۴. Stray Dog ۱۹۴۹

این فیلم کلاسیک آکیرا کوروساوا را می‌توان نزدیک‌ترین نقطه به بیگ بنگ فیلم‌های زوج پلیسی دانست. در این فیلم یک پلیس کارکشته با یک تازه‌کار در کنار هم قرار می‌گیرند، اصطکاکی که بین آن‌ها شکل می‌گیرد و هر چه در پرونده‌ی مبهمی که پیش روی آن‌هاست عمیق‌تر می‌شوند، شدت می‌یابد. دختری که هردوی آن‌ها را گیج و منگ کرده اما تعهد دارند از او محافظت کنند. هر المانی از فیلم‌های زوج پلیسی را که نام ببرید، کوروساوا قبل از همه به آن پرداخته است. تماشای «سگ ولگرد» حس آشنا و تازگی دارد، اما توجه کوروساوا به جزئیات آن‌را از فیلم‌های بسیاری که پس از آن آمدند و از آن تقلید کردند، جدا می‌کند.

۳. In the Heat of the Night ۱۹۶۷

«در گرمای شب»، یکی از برندگان جایزه‌ی بهترین فیلم در این لیست، درامی جنایی به کارگردانی نورمن جوییسن است. این اقتباس از رمان جان بال با مضامین سیاسی و اجتماعی درگیر است و داستان آن درباره‌ی یک پلیس اهل فیلادلفیا (با بازی سیدنی پویتیر) است که یک پرونده‌ی قتل در میسیسیپی را بررسی می‌کند و با اکراه همراهی یک پلیس محلی سفیدپوست (با بازی راد استیگر) را پذیرفته است.

۲. Seven ۱۹۹۵

این فیلم تاریک‌تر از سایر فیلم‌های این لیست است، و نکته هم همین‌جاست: نبوغ دیوید فینچر اینجاست که تمام آن‌چه انتظار دارید از این فیلم زوج پلیسی دریافت کنید، گرفته و از آن علیه خودش استفاده می‌کند. هر گام از داستان با هراس و وحشتی فزاینده رقم می‌خورد. قبلا میلیون‌ها بار دیده‌ایم که پلیس جاافتاده‌تر و جهان‌دیده‌تر (با درخشش مورگان فریمن) پلیس جوان‌ترو ایده‌آل‌گراتر (با نقش‌آفرینی برد پیت) را مورد تحسین و احترام قرار می‌دهد… اما هرگز ندیده‌ایم که داستان آن‌ها چنین سرانجامی داشته باشد.

۱. The French Connection ۱۹۷۱

شاهکار ویلیام فریدکین سنگ‌بنای فیلم‌های زوج پلیسی را بنا نهاد: دو پلیس سرسخت که باهم کنار نمی‌آیند، اما مجبورند و همین باعث بهتر شدن آن‌ها می‌شود. اما از آن‌جا که این فیلم بسیار خشن و عصبی است، به سختی به یاد مخاطب می‌ماند که پاپای دویل با بازی جینی هکمن، و کلادی روسو با بازی روی شایدر قرار است آدم‌های خوب داستان باشند. تعقیب و گریزها با ماشین از نکات بارز فیلم‌ هستند، اما چشم‌نوازترین بخش این فیلم خیابان‌های نیویورک است. این فیلم ساختگی — با الهام از اتفاقاتی واقعی — است اما چنین حس واقعی بودن دارد که تقریبا به نظر می‌رسد یک مستند باشد.

منبع: بلاگ نماوا