نوابغ کلاسیک (1)

گروه فرهنگ و هنر: در مطلب قبلی به تعریفی از موسیقی کلاسیک پرداختیم و سعی بر این شد که با زبانی آسان و همه فهم تفاوت این گونه از موسیقی با سایر سبک ها توضیح داده شود. پس از این کار بد ندیدیم که طی سلسله مقالاتی میزان شناخت شما مخاطبین همراه را نسبت به کلیت موسیقی کلاسیک افزایش دهیم.

به گزارش بولتن نیوز، همین دلیل باعث شد تصمیم گرفته شود که برترین موسیقی دانان سبک کلاسیک را با یکدیگر دوره کنیم تا بهتر و بیشتر از این ژانر موسیقایی شناخت کسب کنیم. البته طی دو مطلب به این نوابغ عرصه موسیقی کلاسیک خواهیم پرداخت پس ما را تا انتها همراهی کنید.    

بتهوون: لودویگ فن بتهوون یکی از بزرگ ترین موسیقی دانان و آهنگسازان آلمانی بود که بیشتر سالیان زندگی خود را در وین سپری کرد. او اولین موسیقی دان از قشر متوسط جامعه بود و طبقه اشرافی در نظر او اهمیت چندانی نداشتند و هرگز در خدمت اشراف زادگان وین نبود. او شخصیت بسیار محکم و محترمی داشت و به اصالت خود به عنوان یک هنرمند بسیار پافشاری می کرد و اعتقاد داشت که هنرمندان به سبب داشتن هنرشان به اندازه اشراف قابل احترام و با ارزش هستند. تا جایی که نقل شده است روزی گوته و بتهوون در خیابان های وین قدم می زدند که ناگهان با جمعی از اشراف زادگان رو به رو شدند. گوته خود را در کناری پناه داد و کلاه خود را به نشانه احترام برداشت ولی بتهوون با همان آهنگ به راه خود ادامه داد و اشراف زادگان به نشانه احترام راه را برای عبور وی باز و به او نیز ادای احترام کردند.

همان طور که در بالا ذکر شد, او اولین موسیقی دان طبقه متوسط بود که با اصول خودش با اشراف زادگان رو به رو می شد و اصولا در میان آن ها از محبوبیت بسیاری برخوردار بود.

بتهوون برای آموزش های اولیه ابتدا نزد هایدن رفت ولی بعدها گفت از درس هایی که در محضر هایدن فراگرفته بود, بهره چندانی نبرده است.

به همین دلیل در سنین جوانی راهی وین می شود و با اعتماد به نفسی که در وجودش داشته, در مقابل موسیقی با سبک های سنتی بشدت مقاومت می کند. بنظر می رسد که قوانین موسیقی برای وی قابل تحمل نبوده اند و او تلاش کرده که در عین احترامی که برای سنت کلاسیک قائل است, آن را با سبک جدیدی بکار ببرد.

موتسارت: آمادئوس موتسارت موسیقیدان و آهنگسازی اهل اتریش بود. وی از دوران کودکی علاقه فراوانی به حوزه موسیقی و فراگیری آن داشته است تا جایی که از ۳ سالگی شروع به یادگیری موسیقی کرده و در ۷ سالگی اولین سمفونی و در ۱۲ سالگی یکی از قطعات اپرا خود را نوشته و منتشر کرده است.

با توجه به پیشرفت چشمگیر و علاقه فراوان به موسیقی سرانجام موتسارت راهی شهر موسیقی دانان «وین» می شود و در همانجا با یوزف هایدن آشنا می شود که گفته شده بعدها دوست صمیمی یکدیگر شده اند. این صمیمیت تا جایی پیش می رود که که موتسارت ۶ کوارتت برای سازهای زهی می نویسد و آنها را به هایدن تقدیم می کند. هایدن پس از شنیدن این کوارتت های بی نظیر به لئوپولر میگوید:«موتسارت بزرگترین آهنگ سازی است که من دیده ام چون علاوه بر اینکه سلیقه خوبی دارد فهم عمیقی هم از موسیقی و نت های آن دارد. وی بعدها تعداد زیادی کنسرترو تعریف کرد که خودش تنها نوازنده پیانو بود. ولیکن بعد از سال ۱۷۸۵ بعد از صدمه دیدن از ناحیه دست دیگر خودش قادر به اجرا کردن کنسرت ها نبود و به نسبت کنسرترو کمتری نوشت . وی ۵۵ سمفونی نوشته که از بین آنها تنها ۴۱ سمفونی دارای امضای خود او هستند و از نظر هنر و تکنیک یکی از شاهکارهای دنیای موسیقی به شمار می آیند. علاوه بر سمفونی و کنسترو های پیانوی بسیار معروفش، وی علاقه زیادی به نوشتن اپرا داشت و موزیک ۲۲ اپرای معروفش را ساخت . امروزه قطعات اپرای او تحت عنوان آریا به عنوان آهنگ های جدید خوانده میشوند.

هایدن: یوزف هایدن یکی از برجسته ترین و پرکارترین موسیقیدانان اهل اتریش و از پایه گذاران موسیقی کلاسیک است  و به دلیل آثار زیادی که در موسیقی داشته به او «پدر سمفونی» و « پدر کوارتت زهی» گفته میشود.

همان طور که ذکر شد وی استاد و پرورش دهنده موسیقیدانان بزرگی چون «بتهوون» و «موتسارت» بوده است. او در دوران کودکی آشنایی چندانی با موسیقی نداشت ولیکن در ۸ سالگی روانه وین شد و به عضویت آوازخوانان کلیسای سن اشتفان درآمد. با اینکه در آن دوران صدای بسیار خوبی داشت ولی هیچ امکانی برای تحصیل در زمینه موسیقی و آوازخوانی نداشت و زمانی که صدای خوبش را از دست داد از کلیسا خارج شده و روانه خیابان های وین شد و در گروه آوازخوانان خیابانی قرار گرفت که صرفا آوازهای آنها برای سرگرمی مردمان کوچه و بازار خوانده می شد.

خودش می گوید:«در آن زمان با تدریس به کودکان ۷-۸ ساله به زحمت می توانسته زنده بماند». ولی با این حال او سعی کرد که تمام فنون آهنگسازی را خودش به تنهایی بیاموزد.  او دارای ۱۰۴ سمفونی است که یکی از مشهورترین آنها سمفونی ۹۴ می باشد که به نام «شگفتی» مشهور شده است.

منبع: سلسله