رسوایی ده‌نمکی

گروه فرهنگ و هنر: نقد کردن فیلم‌هایی که حرفی برای گفتن دارند، راحت‌تر از فیلم‌هایی‌ست که اصولاً هیچ چیزی برای گفتن ندارند. و قطعاً زندانی‌های ده‌نمکی جزو آن دسته از فیلم‌هایی‌ست که هیچ چیز برای گفتن ندارند. لذا نقد کردن آخرین ساخته برادر مسعود، خیلی سخت است.

به گزارش بولتن نیوز،  اگر بخواهیم دو مسیر برای نقد زندانی‌ها در پیش بگیریم، یک مسیر، پرداختن به وجوه مثلاً طنازانه آن است و مسیر دیگر، پرداختن به قصه داستان، فارغ از طنز یا جدی بودن آن است. چه اینکه اصولاً ده‌نمکی از آن دسته فیلمسازان است که تلاش می‌کند یک مفهوم مستقل را به زبان طنز بیان کند. مفهومی که لزوماً طنز نیست و می‌شود آنرا به زبان جدی هم بیان کرد.

در حوزه طنز باید بگوییم جز چند رد و بدل کلامی که احتمالاً خیلی‌ها خارج از فضای فیلم آنرا تجربه کرده‌اند، چیز جدیدی برای مخاطب وجود ندارد. اصولاً تلاش فیلم برای خنداندن مخاطب، بهره کشی از مواردی است که خارج از فیلم، بیننده به آنها خندیده و با تکرارشان در فیلم، قرار است یکبار دیگر به آن بخندد. حتی دوگانه متضاد دکتر معارف - دزد بی‌سواد هم نتوانسته کمکی به خلق صحنه‌های جدید برای خنداندن مردم بکند. تو گویی آنچنان بی‌حوصله یا بی‌سلیقه با این دوگانه متضاد برخورد شده که ظرفیت کلاسیک طنز در اختیار فیلم ساز، به راحتی هدر رفته است.

در حوزه قصه داستان هم فارغ از بعضی سوراخ‌های عمده در قصه، عدم جذابیت داستان و شخصیت‌سازی‌های آبکی، چیزی که بیشتر از همه آزار دهنده است، برخورد عوامانه و غیرکارشناسی با مقوله مهدویت است‌. داستان تکراری کسی که برای ملاقات امام زمان عجل الله چله گرفته و در بزنگاه، امام زمان به داد وی می‌رسد. به عبارت دیگر، معجزه‌ای برای طالب وصل رخ می‌دهد. اتفاقی که خارج از مدیوم مستند، واقعی جلوه دادن آن، هم بسیار دشوار است و هم شاید، غیر ضروری. و نتیجه چنین تبلیغاتی برای مهدویت، طلبکار کردن مخاطب است که پس حتماً باید بعد از یک چله نشینی، سیدی رعنا با اسب سفیدی به سراغ ما باید و چه و چه. حالا اگر کسی این کار را کرد و آن سوار نیامد؟ بقیه داستان جالب نیست.

لذا باید گفت آخرین ساخته ده‌نمکی خیلی عقب‌تر از اخراجی‌های یک است. و عجیب است سازمان معظم اوج، چطور به این فیلمنامه قول همکاری می‌دهد و نام خودش را با این اثر ضعیف گره می‌زند؟ و معلوم نیست چرا ده‌نمکی باید چنین عقب‌نشینی وحشتناکی داشته باشد. حالا اخراجی‌های یک نه، حداقل در حد رسوایی که می‌شد باقی ماند.

انتهای پیام /#